Η Τουρκία δείχνει αποφασισμένη να συνεχίσει τις προκλήσεις. Ενθαρρυμένη από την απροκάλυπτη στήριξη της Γερμανίας κι από τον δισταγμό μας να κλιμακώσουμε την αντιπαράθεση μετά το ατύχημα των δύο φρεγατών στο πέλαγος, τα πράγματα σκυθρωπιάζουν. Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος έχει ποδήσει καλώδια στη θάλασσα, πάνω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, και είναι δυνατόν να διερευνά τον βυθό ακόμα και με ηχοκύματα. Στην περίπτωση αυτή όμως παραβιάζει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και δημιουργεί προηγούμενο. Εχει δηλαδή τη δυνατότητα να διεκδικεί μετά την περιοχή σαν δικαιωματικά δική της. Εφόσον δεν έχουμε αντιδράσει βίαια σε αυτές τις κινήσεις!

Στην περίπτωση βέβαια που έρευνες δεν έχουν γίνει, η συνεχής παρουσία του σκάφους αυτού στα νερά αυτά δημιουργεί μακροπρόθεσμα ζήτημα. Διότι η εκεί πορεία του δείχνει επιδίωξη κατοχύρωσης δικαιωμάτων με μελλοντικές δυνατότητες εμπλοκών. Η Αθήνα δεν μπορεί να ανέχεται για καιρό την κατάσταση αυτή. Οι επιδιώξεις των συμμάχων για διάλογο και συνεννόηση είναι ασαφείς. Ποιοι θα είναι οι όροι αυτού του διαλόγου; Αν αφορά όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, δεν είναι δυνατόν να εξαιρείται η Κύπρος. Αν υπάρξει τέτοια πρόταση από τη Γερμανία θα πρέπει να θεωρηθεί προσβλητική και πάραυτα να αποσυρθεί η εμπιστοσύνη μας από τη μεσολάβησή της. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι καχυποψίας. Στην έκτακτη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ το Βερολίνο αρνήθηκε την αναφορά στη συμφωνία Ελλάδος – Αιγύπτου στη λογική πως η υπογραφή της ματαίωσε τον επικείμενο τότε διάλογο με την Τουρκία. Μόνο που αν αυτό είχε συμβεί, ο πρώτος όρος που θα έθετε ο Ερντογάν θα ήταν η διακοπή των συζητήσεων Αθήνας – Καΐρου. Αν αυτό γινόταν δεκτό από την Ελλάδα, θα ήταν καθοριστική ήττα. Αν πάλι η Αθήνα δεν το δεχόταν, τότε η Τουρκία θα μας κατήγγελλε πως τορπιλίζουμε τις συνομιλίες και θα αποχωρούσε. Μια κατάσταση δηλαδή lose – lose για την Ελλάδα. Και η Γερμανία συνεχίζει να επιμένει στο θέμα αυτό!

Οπως είναι τώρα τα πράγματα, και με τις υπάρχουσες συνθήκες, η έναρξη διαλόγου με την Τουρκία δεν είναι εύκολη. Αν δεν αποχωρήσει το ερευνητικό της σκάφος απο την Ανατολική Μεσόγειο η Αθήνα δεν μπορεί να πάει σε διμερείς συζητήσεις. Εφόσον η Τουρκία επιμένει πως κινείται βάσει του Διεθνούς Δικαίου, και το ίδιο λέμε κι εμείς, τι εμποδίζει την υπογραφή συνυποσχετικού και την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο; Διαφορετικά, δεν βλέπω πώς οι δύο χώρες θα αποφύγουν τη ρήξη. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μια τέτοια περίπτωση. Η πρόσφατη συμφωνία Ισραήλ – Εμιράτων διευκολύνει τις κινήσεις μας πάνω στη λογική των βημάτων που έχω ήδη, σε προηγούμενο σημείωμά μου, περιγράψει. Ο Ερντογάν έχει ήδη δημιουργήσει σοβαρές εχθρότητες στον σουνιτικό αραβικό κόσμο. Εκεί θα βρούμε στήριξη για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.

Η δυσκολία σήμερα βρίσκεται στο πώς θα βρεθεί λύση στο αδιέξοδο δίχως να θιγεί το κύρος είτε του ενός είτε του άλλου. Ο Ερντογάν, με την πολιτική των αιφνιδιασμών και των προκλήσεων, θα πάει σε διάλογο μόνο με δικούς του όρους. Τους οποίους όμως δεν μπορεί να δεχθεί η Ελλάδα. Τι πρόκειται να γίνει λοιπόν;

Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για χάσιμο…

Headlines