Εμφύλιος στο ΣΥΡΙΖΑ: Ο «αρχηγός» Τσίπρας, η «Μαύρη Βίβλος», οι διαγραφές και το ΠΑΣΟΚ του 6%

Σπαράσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ από τις εσωκομματικές έριδες καθώς οι γενικότερες εξελίξεις πυροδοτούν την αντιπαράθεση γύρω από το μετασχηματισμό του κόμματος και μάλιστα το μενού των καβγάδων περιλαμβάνει ακόμα και απειλές διαγραφών ή τουλάχιστον έτσι τις εκλαμβάνει η εσωκομματική αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα.

Οι εκκρεμότητες και η πόρτα της εξόδου

Μέσα από την διαδικτυακή αυτή εσωκομματική αντιπαράθεση αναδεικνύεται ότι τα δύο βασικά στρατόπεδα που κονταροχτυπιούνται είναι η πλευρά Τσακαλώτου από τη μια μεριά και οι φανατικοί οπαδοί του Αλέξη Τσίπρα από την άλλη πλευρά.

Η αρχή που ξαναφούντωσε τα εσωκομματική πάθη ξεκίνησε με αφορμή τις ευχές Τσίπρα για το Δεκαπενταύγουστο που ξένισε πολλούς για την υπέρμετρο θρησκευτικό ζήλο που επέδειξε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις και στο ζήτημα παρενέβη ο Νίκος Καρανίκας προγράφοντας την τύχη των διαφωνούντων καθώς τους έδειξε την πόρτα της εξόδου από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα αυτό συνέπεσε με άρθρο της Θεοδώρας Τζάκρη στην εφημερίδα των Συντακτών όπου υπερασπιζόμενη την σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή της Κουμουνδούρου για τα ελληνοτουρκικά μίλησε για «αριστερίζουσες εκκρεμότητες στο ΣΥΡΙΖΑ».

Οι …θαλάσσιες ζώνες του ΣΥΡΙΖΑ

Το σκηνικό αυτό ουσιαστικά συνέπιπτε –όχι τυχαία- με τους καβγάδες για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο όπου η ομάδα Τσακαλώτου και οι εκσυγχρονιστές του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος του Νίκου Μπίστη στηλίτευαν τη γραμμή καταδίκης για τη μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ αλλά και της «μίας και μόνης διαφοράς» με την Τουρκία σε ότι αφορά το διάλογο και την προσφυγή στη Χάγη.

Μάλιστα οι αιχμές τους δεν ήταν μόνο κατά του Νίκου Κοτζιά αλλά και του ίδιου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ καθώς με εύσχημο τρόπο έθεταν στο κάδρο και τον Αλέξη Τσίπρα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ξεδιπλώθηκε και το διαδικτυακό «ξεκατίνιασμα» στο οποίο πρωτοστάτησε ο άλλοτε σύμβουλος στρατηγικής του Αλέξη Τσίπρα στο Μαξίμου, Νίκος Καρανίκας.

Ακολούθησε μπαράζ αναρτήσεων από πρώην βουλευτές όπως η Αννέτα Καββαδία και η Φωτεινή Βάκη καθώς και του μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Λάμπρου οι οποίοι στηλίτευσαν τις απειλές διαγραφών από την πλευρά των προεδρικών κατά της ομάδας των «53».

Ο Τσακαλώτος και οι αριστεροί της «τέρψης»

Μάλιστα τις αναρτήσεις τους αυτές στους προσωπικούς τους λογαριασμούς στα social media τις αναπαρήγαγε εν συνεχεία η ιστοσελίδα commonality η οποία επί της ουσίας είναι όργανο έκφρασης της ομάδας των «53» υπό την ηγεσία Τσακαλώτου.

Ο Νίκος Καρανίκας προσπάθησε μετά αυτό να ανασκευάσει και κάπως να ρίξει τους τόνους κάνοντας διαχωρισμό των διαφωνούντων ωστόσο επί της ουσίας επέμεινε στην ουσία της θέσης του για ορισμένους συντρόφους καθώς τόνισε πως «είναι καλύτερα να μετακινηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ και να συνεχίσουν την πορεία τους σε φιλικές παρέες των αριστερών της τέρψης, ώστε να περνάνε όμορφα μεταξύ τους λέγοντας ιστορίες ανιστόρητες».

Αυτός ο εμφύλιος στο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχει τελειωμό ιδίως όσο –θεωρητικά τουλάχιστον- το κόμμα βαδίζει προς το συνέδριό του αν και η πανδημία του κοροναϊού είτε πραγματικά είτε προσχηματικά έχει μετατρέψει σε γρίφο την πραγματοποίησή του, το χρονοδιάγραμμα αλλά και τους τεχνικούς όρους της διεξαγωγής του.

Η εσωκομματική αντιπολίτευση ξανασήκωσε το γάντι και τα τελευταία 24ωρα δύο νέα άρθρα στο commonality εξαπολύουν πυρά κατά του Παύλου Πολάκη, της Θεοδώρας Τζάκρη, του Θανάση Θεοχαρόπουλου και του Θάνου Μωραΐτη.

Η ανδρεοπαπανδρεϊκή παράδοση και ο αρχηγός

Τα άρθρα αυτά έχουν τους εύγλωττους τίτλους «ας συνεννοηθούμε λοιπόν …δημοσίως» και «μήπως πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ του 6%;».

Εκτός όλων των άλλων τα ζητήματα που θίγουν είναι χαρακτηριστικά της ευρύτερης πολιτικής διάστασης των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι «53» θέτουν θέμα εφαρμογής του καταστατικού και της διατήρησης του δικαιώματός τους να διαφωνούν και εξαπολύουν μύδρους κατά των υποστηρικτικών του Αλέξη Τσίπρα ότι θέλουν να μετατρέψουν το κόμμα σε αρχηγοκεντρικό αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η χωρίς ενδοιασμούς χρήση της λέξης «Αρχηγός» αντί «Πρόεδρος» προκύπτει από μία αντίληψη που αντιστοιχεί στην Ανδρεοπαπανδρεϊκή παράδοση για ένα αρχηγικό κόμμα και όχι στην παράδοση της Αριστεράς για ένα δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Μακιαβελισμός και Πολάκης

Επίσης υπερασπίζονται την θητεία Τσακαλώτου στο υπουργείο Οικονομικών και απαντώντας στην κριτική του Παύλου Πολάκη κατά του πρώην υπουργού Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν:

«Η κατηγορία ότι ο τέως υπουργός Οικονομικών ευθύνεται για το ότι χάθηκε η μεσαία τάξη επειδή δεν φρόντισε να της διανείμει 7 από τα 37 δις του ταμειακού αποθέματος τον Αύγουστο του 2018 είναι ανεύθυνη και δείχνει επιπλέον άγνοια τόσο της πραγματικής δημοσιονομικής κατάστασης όσο και του τρόπου λειτουργίας μιας υπερχρεωμένης καπιταλιστικής οικονομίας όπως η ελληνική» προσθέτοντας:

«Πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτό πως όλοι μας θέλουμε να νικήσουμε στη μάχη των εκλογών. Αλλά ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα με βάση τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς». Ουσιαστικά κατηγορούν τον Π. Πολάκη αλλά και τους υποστηρικτές των προεκλογικών παροχών για εξαγορά ψήφων και …μακιαβελισμό.

Γενεές δεκατέσσερις περνούν οι «53» τους Θεοδώρα Τζάκρη για τις έμμεσες απειλές διαγραφών και της προσάπτουν ότι «λιβανίζει τις παραδοσιακές οργανωτικές μεθόδους του Αντρέα Παπανδρέου» θέλοντας «επιστροφή στο ηρωικό παρελθόν και στο βυθίσατε το Χώρα».

Η μνήμη, το πεζοδρόμιο και οι όψιμοι θαυμαστές του Τσίπρα

Με υπότιτλο, «και μνήμη έχουμε», επιχειρείται μια προσωπική αναδρομή στην πολιτική πορεία των Θάνου Μωραϊτη και Θανάση Θεοχαρόπουλου, θυμίζοντας τις σχεδόν υβριστικές αναρτήσεις του πρώην υπουργού των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου κ. Μωραΐτη

«Διαβεβαίωνε, μάλιστα, ότι «με αυτούς που εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό δεν θα συνεργαστούμε ποτέ» ενώ τον Μάρτιο του 2018 μιλούσε για την «fake αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ». Οι κατηγορίες αυτές δεν τον εμπόδισαν να τοποθετηθεί, στα πλαίσια της «διεύρυνσης», τον Φεβρουάριο του 2019 υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!» υπενθυμίζουν μεταξύ άλλων οι «53».

«Αλλά δεν είναι μόνον αυτοί που έχουν την πολιτική τους καταγωγή στο ΠΑΣΟΚ. Ο Θ. Θεοχαρόπουλος, πρόεδρος ακόμα και σήμερα της ΔΗΜΑΡ, αν και προσερχόμενος από το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, ήταν ακόμα χειρότερος χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς του πεζοδρομίου για τον τότε πρωθυπουργό: «Ο κ. Τσίπρας το παίζει νταής και βαρύμαγκας στο εσωτερικό, ενώ στο τέλος δέχεται τα πάντα στο εξωτερικό, ακόμη και τις πιο ακραίες απαιτήσεις των δανειστών, όπως ο κόφτης ή το Υπερταμείο για έναν αιώνα», προσθέτουν.

Παραθέτοντας, παράλληλα και άλλες δηλώσεις του κ. Θεοχαρόπουλου, οι «53» ανακαλούν στην μνήμη ότι «όχι πολύ αργότερα η ΔΗΜΑΡ, κυβερνητικός εταίρος στο τριτοκομματικό έκτρωμα της κυβέρνησης Σαμαρά, αφού αποχώρησε από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, βρήκε καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ, και ο Θ. Θεοχαρόπουλος ορίσθηκε, στις αρχές Μαΐου του 2019, υπουργός, Μεταφορών, ενώ ακόμα και σήμερα, χωρίς να έχει διαλυθεί η ΔΗΜΑΡ της οποίας συνεχίζει να είναι πρόεδρος, είναι διευθυντής της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ! (και μετά ειρωνεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών)».

«Θα μπορούσαμε πραγματικά να γράψουμε μια πολυσέλιδη «Μαύρη Βίβλο» με τους ανοίκειους χαρακτηρισμούς και τις επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα, στον έντυπο αλλά κυρίως στον ηλεκτρονικό Τύπο, από τους όψιμους «θαυμαστές» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ» επισημαίνεται χαρακτηριστικά από τους «53».

Νοσηρή και επιβλαβής αντιπαράθεση

«Νομίζω ότι, όχι τόσο μέσα στα όργανα του κόμματος ή του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, αλλά κυρίως σε έναν ευρύτερο διαδικτυακό περίγυρο, πράγματι υπάρχει ένας τρόπος αντιπαράθεσης ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, είναι νοσηρός και επιβλαβής. Τροφοδοτεί το κλίμα της εσωστρέφειας το οποίο μας στοιχίζει στην εικόνα μας και στη σχέση μας με την κοινωνία» δήλωσε ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης.

Ο γραμματέας του κόμματος, έστειλε εκ νέου μήνυμα περί της ανάγκης διατήρησης της «εσωκομματικής δημοκρατίας»:

«Διότι, καλός είναι ο διάλογος αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάει κάποια όρια και να πηγαίνει στην ισοπέδωση και στον εξοβελισμό της διαφορετικής άποψης. Για εμάς είναι ένα στοιχείο ταυτοτικό η εσωτερική δημοκρατία, δεν μπορούμε να την απωλέσουμε, θα είναι σαν να χάνουμε τον εαυτό μας».