Αvant-garde σινεμά στα Ψαχνά Ευβοίας

Η δρ. Ρέα Βαλντέν ανήκει στις τάξεις των διδασκόντων (της κατηγορίας του Π.Δ 407/80) στο νέο (διά χειρός Κώστα Γραβόγλου) Τμήμα Ψηφιακών Τεχνών και Κινηματογράφου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που βρίσκεται στα Ψαχνά Ευβοίας (έδρα του Δήμου Διρφύων- Μεσσαπίων).

Η δρ. Βαλντέν είναι μία εκ των τεσσάρων διδασκόντων αυτής της κατηγορίας καθώς το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό του Τμήματος απαρτίζεται από «δανεικούς» καθηγητές  κυρίως από το Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και το Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και ακαδημαϊκούς υποτρόφους. Σύνολο διδασκόντων 12 άτομα.

Στο site του Τμήματος των Ψαχνών βρήκα το βιογραφικό σημείωμα της δρ. Βαλντέν. Διαβάζω μαζί σας: «Eίναι θεωρητικός κινηματογράφου και κινηματογραφίστρια, αρχιτέκτων-μηχανικός και διδάκτωρ φιλοσοφίας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τον avant-garde και πειραματικό κινηματογράφο, τη σημειωτική και γνωσιολογία του κινηματογράφου και των οπτικοακουστικών μέσων, την κινηματογραφική εκπαίδευση, τον οπτικοακουστικό εγγραμματισμό, και τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης. Μελετά τον ελληνικό avant-garde κινηματογράφο για πάνω από μια δεκαετία. Είναι μέλος του Δ.Σ. του ελληνικού παραρτήματος του σωματείου «Γυναίκες στον Κινηματογράφο και στην Τηλεόραση» (WIFT GR) από τον Ιούνιο 2018. Έχει διδάξει στο Τμήμα Ψηφιακών Τεχνών και Κινηματογράφου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στο Cardiff University και στο Cardiff Metropolitan University. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (2017) και του Δ.Σ. του European Network for Avant-Garde and Modernism Studies (2015-17). Ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Working Group on the Modernisation of Higher Education της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (δύο θητείες, 2016-19). Συμμετείχε στην Ομάδα Εργασίας για την Οπτικοακουστική Εκπαίδευση στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία (2016).

Είναι μέλος της Ελληνικής και της Διεθνούς Σημειωτικής Εταιρείας, της Society for European Philosophy, του European Network for Avant-Garde and Modernism Studies, and του WIFT GR. Έχει συγγράψει το σενάριο της μεγάλου μήκους ταινίας «Κλέφτης ή η Πραγματικότητα» (2001) της Αντουανέττας Αγγελίδη, που έχει προβληθεί σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και μουσεία. Έχει σκηνοθετήσει πειραματικές ταινίες μικρού μήκους και εκθέσει εικαστικό έργο».

Διευκρινίζω εξ αρχής σπεύδοντας να προλάβω παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Δεν είμαι μέλος καμιάς κριτικής επιτροπής για υποψηφίους ακαδημαϊκούς διδάσκοντες, ούτε πολύ περισσότερο αξιολογητής προσόντων, γνώσεων, δεξιοτήτων και έργου. Το κυριότερο, όλων δεν σκοπεύω να παίξω ένα τέτοιο ρόλο. Απλώς αναρωτιέμαι αν ένας αξιόλογος διδάσκων με τόσο εξειδικευμένο ακαδημαϊκό αντικείμενο και καλλιτεχνικό έργο θα έπρεπε να είναι μέλος ενός τμήματος που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του και να κατακτήσει τη θέση του στον ακαδημαϊκό χάρτη όταν εξ αντικειμένου δεν καλύπτονται με τον τρόπο και στο βαθμό που πρέπει βασικοί τομείς της εκπαίδευσης πάνω στη Τέχνη του Κινηματογράφου και τα νέα πεδία δημιουργία, παραγωγής, εμπορίας, διανομής κλπ που ορίζουν τα ψηφιακά μέσα; Καλή είναι – δεν λέω- η εξειδίκευση στον avant-garde και πειραματικό κινηματογράφο ή ακόμη περισσότερο η μελέτη της σχέσης του ελληνικού avant-garde κινηματογράφου με τον Κάρολο Μάρξ μέσα από τις Πολιτικές της Φόρμας με αναφορά στο έργο του Κώστα Σφήκα και της Αντουανέττας Αγγελίδη αλλά οι γνώσεις που πρέπει να λάβει εξ αρχής ο 18αρης που πηγαίνει στα Ψαχνά της Εύβοιας για να βγει στην αγορά της βιομηχανίας θεάματος- ακροάματος της εποχής του Netflix και να διεκδικήσει το … ψωμί του  βρίσκονται αλλού… Ούτε καν στις «εμβυθιστικές μορφές τέχνης, εγκαταστάσεις και τέχνη στο δημόσιο χώρο»…

Η διοίκηση του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών θα μπορούσε να αρνηθεί εξ αρχής – από την στιγμή που όλα ήταν στον αέρα- να μπει στην περιπέτεια δημιουργώντας ένα «κολοβό» τμήμα δίχως υποδομές και πολύ περισσότερο, ένα τμήμα άνευ φυσιογνωμίας. Γιατί κακά τα ψέματα Τμήμα Κινηματογράφου δεν φτιάχνεται με διδάσκοντες με γνωστικά αντικείμενα τόσο εξειδικευμένα που φθάνουν στην υπερβολή.

Η διοίκηση του ΕΚΠΑ θα μπορούσε να διδαχθεί αρκετά από την διαδρομή του Τμήματος Κινηματογράφου που λειτουργεί ήδη από το 2004 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης – δεν θέλω να αναφέρω ονόματα καθηγητών  και να προχωρήσω σε συσχετίσεις και παραλληλισμούς αλλά στο κάτω κάτω της γραφής προτιμώ να διδάσκει ένα 18χρονο φοιτητή ο άξιος σκηνοθέτης Περικλής Χούρσογλου.