Στις 28 Αυγούστου 1826 οι Μανιάτες νίκησαν τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ στην περιοχή Πολυάραβος του Ταΰγετου και απέτρεψαν, τρίτη και τελευταία φορά, την κατάληψη της Μάνης από τον αιγύπτιο στρατηλάτη.

Ο Ιμπραήμ, μετά την αποτυχία του να καταλάβει τη Μάνη από τα δυτικά τον Ιούνιο του 1826, στη Βέργα και το Διρό, επιχείρησε νέα εκστρατεία, από τα ανατολικά αυτήν τη φορά, δύο μήνες αργότερα.

Με 4.000 άνδρες κατευθύνθηκε προς την ανατολική πλευρά του Ταΰγετου, υπό τη διαρκή παρενόχληση των Ελλήνων, που προκαλούσαν φθορές στο στρατό του με την τακτική του κλεφτοπολέμου.

Η αποφασιστική αναμέτρηση δόθηκε στην τοποθεσία Πολυάραβος (75 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Σπάρτης και 26 χιλιόμετρα βόρεια του Γυθείου), που βρίσκεται σε υψόμετρο 840,  στο όρος Ζίζαλι της οροσειράς του Ταΰγετου.

Εκεί είχαν οχυρωθεί 2.000 Μανιάτες με αρχηγούς τους Παναγιώτη, Γεώργιο και Νικόλαο Γιατράκο, τον Ηλία Κατσάκο, τον Γεώργιο και τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, καθώς και τον Ηλία Τσαλαφατίνο.

Ο Ιμπραήμ εξαπέλυσε ορμητικά κύματα επιθέσεων κατά των Ελλήνων, οι οποίοι όχι μόνο τις απέκρουσαν με επιτυχία, αλλά, κατά τη διάρκεια της ημέρας, πέρασαν στην αντεπίθεση, προξενώντας βαριές απώλειες στον εχθρό, που άφησε 200 νεκρούς στο πεδίο μάχης.

Οι Μανιάτες είχαν μόνο 9 νεκρούς και ισάριθμους τραυματίες, σύμφωνα με τον ιστορικό Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Η τρίτη ήττα από τους Μανιάτες σε διάστημα δύο μηνών ανάγκασε τον Ιμπραήμ να παραδεχτεί την αδυναμία του να καταλάβει τη Μάνη.

Έτσι ο αιγύπτιος στρατηλάτης πήρε το δρόμο της επιστροφής προς την Τριπολιτσά, όπου έφθασε στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Οι Μανιάτες, με τη μελετημένη και γενναία τους αντίσταση, κράτησαν αδούλωτη την πατρίδα τους και με το παράδειγμά τους αναπτέρωσαν το ηθικό των άλλων Ελλήνων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι την εποχή της Επανάστασης ο Πολυάραβος ονομαζόταν Πολυτσάραβος (δηλαδή, τόπος με πολλά τσάρα: αφάνες, ρείκια).

Πολυάραβος επικράτησε να ονομάζεται παρετυμολογικά, μετά την πανωλεθρία των «Αράβων» του Ιμπραήμ.

(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)

Headlines