Αντιπαράθεση Δερμιτζάκη-Μαγιορκίνη για τα σχολεία: «Δεν συμφωνώ με το μοντέλο σου για τις αποστάσεις»

Με το μοντέλο του επίκουρου καθηγητή του ΕΚΠΑ για τις αποστάσεις στις τάξεις διαφώνησε ο καθηγητής γενετικής του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Μανώλης Δερμιτζάκης.

Συγκεκριμένα, το πρωί του Σαββάτου ο κ. Μαγιορκίνης είχε κάνει μία ανάρτηση στο facebook όπου ουσιαστικά εξηγεί με διαγράμματα γιατί δεν υπάρχει κέρδος με τη μείωση των μαθητών.

Ο καθηγητής Υγιεινής και Επιδημιολογίας του ΕΚΠΑ εξηγεί γιατί οι σχολικές τάξεις δεν μπορούνε να αξιολογούνται όπως οι χώροι εστίασης.

Σύμφωνα με τον κ. Μαγιορκίνη η σύνθεση των τάξεως είναι τέτοια ώστε να μπορούμε να τις θεωρήσουμε ως κοινωνικές φουσκάλες ή φούσκες. Μάλιστα εξαιτίας αυτής της σύνθεσης σε περίπτωση μετάδοσης του ιού στην τάξη αυτή είναι πλήρης ιχνηλατίσιμη και εύκολα περιορίσιμη.

Μάλιστα μεταξύ άλλων ο καθηγητής εξήγησε με διαγράμματα πόση είναι η επιβάρυνση αποστάσεων ανά 25 μαθητές σε μία τάξη και πόση ανά 15 μαθητές.

Αναλυτικά η ανάρτησή- ανάλυση του καθηγητή:

Μετά την χθεσινή ενημέρωση στο Υπουργείο επανέρχομαι λίγο στο θέμα του μεγέθους των τάξεων επειδή φαίνεται να επικεντρώνεται εκεί η συζήτηση και να εξηγήσω γιατί δεν έχω πεισθεί ότι έχει τόση σημασία. Η απόσταση του 1.5 μέτρου είναι σημαντική για την μετάδοση με σταγονίδια και θα πρέπει να την τηρούμε όσο μπορούμε γενικά. Όπου δεν μπορούμε θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να μειώσουμε την πιθανότητα μετάδοσης με την χρήση μάσκας.

Η ίδια λογική εφαρμόζεται και στα σχολεία με γενικευμένη χρήση μάσκας στις τάξεις. Οι τάξεις θα πρέπει να σημειωθεί δεν μπορούνε να θεωρούνται όπως χώροι εστίασης. Στην εστίαση υπάρχει διαρκής εναλλαγή των ατόμων που συνευρίσκονται. Οι τάξεις έχουν διαρκώς την ίδια σύνθεση και έτσι μπορούμε να τις θεωρήσουμε ως κοινωνικές «φουσκάλες» ή «φούσκες» (bubbles) οπότε η λογική στην αντιμετώπισή τους είναι αρκετά διαφορετική. Καταρχήν η όποια μετάδοση στην τάξη είναι πλήρως ιχνηλατίσιμη και μπορεί να περιοριστεί με απλό περιορισμό, ενώ στην εστίαση δημιουργεί κατα κόρον «ορφανά» κρούσματα.

Ένα θέμα που συζητείται διαρκώς είναι: πόση είναι η επιβάρυνση των αποστάσεων >1.5 μέτρου στις τάξεις 25 μαθητών σε σχέση με τις τάξης 15 μαθητών;

Για να βοηθήσω λιγάκι στην εξήγηση έχω φτιάξει ένα διάγραμμα τάξης 15 μαθητών (δεξιά). Με πράσινα βελάκια δείχνω τις ανά 2 αποστάσεις του μαθητή στο πρώτο θρανίο με όλους τους μαθητές στην δίπλα σειρά (8 αποστάσεις), για λόγους ευκολίας δεν δείχνω τις υπόλοιπες με μαθητές τις ίδιας σειράς (6 αποστάσεις). Οι αποστάσεις του μαθητή αυτού είναι 14 και όλες υπερβαίνουν το 1.5 μέτρο. Το σύνολο των αποστάσεων σε αυτήν την διάταξη είναι 120.

Διάγραμμα

Όπως φαίνεται και παρακάτω μία τάξη 25 μαθητών οι ανά 2 αποστάσεις είναι 325 με 13 να παραβαίνουν το όριο του 1.5 μέτρου δηλαδή μόλις το 4% όλων των πιθανών συνδυασμών. Αυτές οι «παραβάσεις» είναι μόνο σε οριζόντιο επίπεδο, και δεν επιτρέπουν την μετάδοση στον κάθετο άξονα τη τάξης.

Διάγραμμα

Συνεπώς από αυτούς τους υπολογισμούς η μετατροπή της τάξης σε μέγεθος 15 ατόμων εξαλείφει το 4% των ανά 2 αποστάσεων την ώρα του μαθήματος. Συγχρόνως αυξάνει (σχεδόν διπλασιάζει) τον αριθμό των εκπαιδευτικών ωρών που θα πρέπει να καλυφθούν από εκπαιδευτικούς.

Το σενάριο λοιπόν δείχνει ότι για την πιθανότητα μετάδοσης αποκλειστικά και μόνο την ώρα της εκπαιδευτικής διαδικασίας προκειμένου να ρίξεις 4% τις κοντινές επαφές θα πρέπει να διπλασιάσεις τον χρόνο έκθεσης των εκπαιδευτικών.

Αντιλαμβάνομαι ότι η πρόθεση είναι πάντα το καλύτερο των μαθητών και των εκπαιδευτικών αλλά προσωπικά πιστεύω ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα υπήρχε (και αν θα υπήρχε) σημαντικό κέρδος στην μείωση της μετάδοσης από 25 σε 15 όσον αφορά την μετάδοση σταγονιδίων.

Η ανάρτηση

Αντιπαράθεση Δερμιτζάκη: «Γκίγκα δεν συμφωνώ με το μοντέλο σου»

Με σχόλιο του κάτω από την ανάρτηση του κ. Μαγιορκίνη, ο συνάδελφός του Μανώλης Δερμιτζάκης εξέφρασε την αντίθεσή του σχετικά με την ανάλυση για τις αποστάσεις στις τάξεις τονίζοντας πως «όταν έχεις 25 άτομα σε ένα συγκεκριμένο εμβαδόν αυξάνεις την πιθανότητα κάποιος να είναι θετικός και επομένως να μεταδώσει σε κάποιο αριθμό άλλων μαθητών και μάλιστα μεγαλύτερο από το αν η τάξη έχει 15 άτομα».

Αναλυτικά το σχόλιο του κ. Δερμιτζάκη:

«Γκίκα δε συμφωνώ με το μοντέλο σου. Όταν έχεις 25 άτομα σε ένα συγκεκριμένο εμβαδόν αυξάνεις την πιθανότητα κάποιος να είναι θετικός και επομένως να μεταδώσει σε κάποιο αριθμό άλλων μαθητών και μάλιστα μεγαλύτερο από το αν η τάξη έχει 15 άτομα.»

» Επίσης, επειδή τα παιδιά είναι ασυμπτωματικά κατά μεγάλο ποσοστό, εάν κάποιος θετικός βρεθεί σε μια τάξη 25 ατόμων, τότε σιωπηλά θα γίνεται μετάδοση χωρίς να ανιχνεύεται.»

» Τέλος όταν κάθε τάξη έχει 25 άτομα η είσοδος και έξοδος όπως και η παρουσία στο διάλειμμα θα είναι με μεγαλύτερο συνωστισμό από ότι αν είναι 12 η 15. Νομίζω υπάρχει κάθε λόγος να ξεκινήσουν οι τάξεις με τα μισά παιδιά μέχρι να βρουν οι δάσκαλοι και οι διευθυντές τους αυτοματισμούς τους, και να γίνει μετάβαση σε πλήρεις τάξεις».

Ανταπάντηση Μαγιορκίνη: Δεν είναι τόσο απλό δυστυχώς

Η απάντηση από τον κ. Μαγιορκίνη δεν άργησε να έρθει εξηγώντας ουσιαστικά γιατί δεν παίζει τόσο ρόλο το εμβαδόν, αλλά οι αποστάσεις αυτές καθ’ αυτές.

«Δεν είναι τόσο απλό δυστυχώς. Δεν εξαρτάται από το εμβαδόν αλλά από τις ανά δύο αποστάσεις και το κέρδος πρέπει να ποσοτικοποιείται σε σχέση με το κόστος με νούμερα. Το να ξεκινήσουμε με εκ περιτροπής δυσκολεύει εξαιρετικά την εκπαιδευτική διαδικασία».