Τέλος εποχής για τον CEO της Λίβερπουλ

Μετά από τρία χρόνια παρουσίας στη θέση του CEO (εκτελεστικός διευθυντής) της Λίβερπουλ, ο Πίτερ Μουρ αποχώρησε από τους «κόκκινους», έχοντας πάει την ομάδα στην κορυφή.

Ο 65χρονος επιχειρηματίας ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Φεβρουάριο του 2017 και με τον ηγετικό χαρακτήρα και τη διορατικότητά του, εξέλιξε την ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ.

Ο άνθρωπος που κλήθηκε να τον αντικαταστήσει είναι ο Μπίλι Χόγκαν.

Ο Μουρ θέλησε να αποχαιρετήσει τη Λίβερπουλ με ένα μήνυμα στο Twitter

Αναλυτικά το μήνυμά του:

«Ως ένα νεαρό παιδί από τον Garston που έχει προχωρήσει από το Boy’s Pen, στο Paddock, στο The Kop, στο The Boardroom. Ποτέ δεν ήμουν τόσο τυχερός, για να είχα την ευκαιρία να δώσω κάτι πίσω στο ποδοσφαιρικό σύλλογο που μου έδωσε τόση ευχαρίστηση και χαρά για περισσότερα από 60 χρόνια.

Έλειψα για πολλές δεκαετίες, αλλά επέστρεψα το 2017 σε μια αλλαγμένη πόλη. μια θαυμάσια λαμπερή προκυμαία και ένα ζωντανό κέντρο της πόλης με όλη την ιστορική σημασία της.

Αλλά ένα πράγμα δεν είχε αλλάξει … η ζεστασιά και η ανοιχτή αγκαλιά των Scousers, πασπαλισμένα με άφθονη αναιμία και κάτι περισσότερο από μια υπόδειξη της επαναστατικότητας που είναι το σήμα κατατεθέν των καλών πολιτών της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Λίβερπουλ».

Τα τελευταία τρία χρόνια ήταν σαν ένας ανεμοστρόβιλος δραστηριότητας και σκληρής δουλειάς, και ως αποτέλεσμα, φεύγω με τον αγαπημένο μας ποδοσφαιρικό σύλλογο σε φανταστική κατάσταση, τόσο εντός όσο και εκτός του γηπέδου.

Όπως μου έλεγε πάντα η Scouse γιαγιά μου … «να τα αφήνεις σε καλύτερη κατάσταση από ό, τι όταν μπήκες». Πιστεύω πραγματικά ότι ισχύει για τη Λίβερπουλ.

Θα βάλω την κόκκινη γραβάτα και τη φανέλα της ομάδας μου και θα επιστρέψω στο να είμαι απλός υποστηρικτής, που μπορεί να χοροπηδήσει, να φωνάξει και να χτυπήσει ξανά τον ουρανό όταν σκοράρουμε.

Παίρνω μαζί μου τόσες πολλές υπέροχες αναμνήσεις από υπέροχες στιγμές στο γήπεδο, η σύζυγός μου Debbie και εγώ είμαστε τόσο τυχεροί που ήμασταν σε θέση να βοηθήσουμε όσους έχουν ανάγκη στην κοινότητά μας μέσω του ιδρύματος μας.

Είτε πρόκειται για υποστήριξη σε τράπεζες τροφίμων, τοπικά νοσοκομεία ή σε αυτούς που είναι κοινωνικά απομονωμένοι, θα θυμόμαστε πάντα με μεράκι να δουλεύουμε με εκείνους που χρειάζονται λίγη επιπλέον βοήθεια στο ταξίδι της ζωής.

Κλείνοντας, θα αναφερθώ στον καλό μου σύντροφο Jamie Webster … «My City, My People, My Heart … τα χρωστάω όλα σε αυτό το μέρος. Πραγματικά… το κάνω»