Αυτές τις ημέρες της σαρωτικής πανδημίας, η πατρίδα μας πληρώνει ακριβά την κοινωνική επιπολαιότητα της παραπλανητικής αντίληψης ενός ποσοστού του πληθυσμού μας, σύμφωνα με την οποία οι νεαρότερες ηλικίες, με σπαρτιατική ρατσιστική «υπεροχή» και εν ονόματι της «καθαρότητας» της φυλής, οφείλουν να κατακρημνίζουν στον λακωνικό Καιάδα τους παλαίμαχους και ανήμπορους ηλικιωμένους.

Ακριβώς αυτή η γενιά των παλαίμαχων, σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας, είναι εκείνη, που στη μέγιστη αναλογία της, όχι απλώς πάλεψε με άγριες καταιγίδες, αλλά και μεγάλωσε με χίλια-δυό βάσανα και καημούς, τους… πρίγκιπες των νεαρότερων ηλικιών. Και πολλές φορές, αυτή η φροντίδα, με υπερβάλλουσα χαριστική και παιδαγωγικώς αναποτελεσματική συμπεριφορά, οδήγησε και οδηγεί ακόμη και σε ολέθρια αποτελέσματα.

Αυτή ακριβώς η διαδικασία, που διέπλασε τις νεότερες γενιές της «ήσσονος προσπάθειας», οδήγησε στο πρώτο αθεράπευτο και αγεφύρωτο ρήγμα στις ηλικίες και σε μια ιδιότυπη ρατσιστική πάλη των γενεών, με θύτες, πολλές φορές, τα χαρτζιλικοδίαιτα… «παιδιά» των 20 έως 35 χρόνων και θύματα τους ίδιους τους γεννήτορές τους.

Ο αντίποδας αυτού του θλιβερού φαινομένου της πάλης των γενεών είναι οι 550.000 νέοι της πατρίδας μας, που με «το δισάκι τους στον ώμο», πήραν στις αρχές της οικονομικής κρίσης 2010-2013 το δρόμο της ξενιτειάς και πολύ φοβούμαι ότι δεν θα τους ξαναδούμε στη μητρίδα γη…

Στον ίδιο αυτό αντίποδα συγκαταλέγονται τα εκατομμύρια της part time εργασίας και της ημιαπασχόλησης, με όλα τα επίχειρα της κοινωνικής αδικίας.

Ρατσιστικός λάκκος των λεόντων

Ο μήνας του Covid-19 που πέρασε, επιβεβαίωσε πλήρως τις ολέθριες συνέπειες, κυρίως του παραγκωνισμού των γεννητόρων από τους «εκλεκτούς» και «αναντικατάστατους» αδρανείς κατιόντες τους. Οι πριγκιπικοί απόγονοι, με την ανόητη και δήθεν γαλαντόμο και πλουσιοπάροχη ανεκτική συμπεριφορά τμήματος του κυβερνητικού και αυτοδιοικητικού μηχανισμού κατάργησαν τα σοφά μελετημένα φράγματα κατά της διασποράς της πανδημίας.

Στην εποχή, κατά την οποία η πατρίδα μας κατατάχτηκε στην πρώτη παγκοσμίως γραμμή επιτυχίας αντιμετώπισης της πανδημίας, άνοιξαν στην αρχή οι κερκόπορτες και σταδιακά οι μεγάλες πύλες του κάστρου του αντιπανδημιακού αγώνα στους αδρανείς και χαρτζιλικοδίαιτους «πρίγκιπες». Σ’ αυτήν ακριβώς τη γενιά των κατά το λαϊκόν άσμα «καλών παιδιών, αλλά κακομαθημένων». Πλημμύρισαν τα πάσο των beach bar, αλλά και τα πεζοδρόμια από τα κοκτέιλ και τις «μπόμπες», με το σύνθημα: «Εδώ είμαστε»! Κοντά σ’ αυτούς και τα μαντραχαλόπαιδα με τις ιγκουάνες για κασκόλ. Και σε διακριτική απόσταση κάποιοι επιλήσμονες των καθηκόντων τους, εκπρόσωποι του κοινοβουλίου και της αυτοδιοίκησης. «Όπου (ψηφοθηρικοί) γάμοι και χαρές και η Βασίλω πρώτη»!

Θύματα οι ίδιοι οι θύτες

Και ω της ειρωνείας! Αυτές οι άτρωτες, οι φυλετικώς «καθαρές» γενιές των εικοσάρηδων και τριανταπεντάρηδων σήμερα κατατάσσονται σχεδόν στην πρώτη γραμμή των φορέων εξάπλωσης της φρικιαστικής πανδημίας του Covid-19. Και για να είμαστε σαφέστεροι δεν εννοούμε το πληθυσμιακό σύνολο αυτών των ηλικιών, στο οποίο περιλαμβάνεται το μεγαλύτερο τμήμα των αυτοδημιούργητων νέων μας. Απλώς, αναφερόμαστε στα «καλά μα κακομαθημένα παιδιά», που πολλές φορές κοντεύουν να πενηνταρίσουν ως αμειβόμενοι άεργοι!

Δεν θα καταλήξω στην εκδικητική αντίληψη του «όλα εδώ πληρώνονται», ή στο ντοστογιεφσκικό «Έγκλημα και Τιμωρία», για να αιτιολογήσω την εξάπλωση του Covid-19 σε νεαρές ηλικίες. Μακράν απ’ εμού τέτοιοι μικρόψυχοι ρεβανσισμοί…

Όμως, όπως πάντα, ένθερμος οπαδός της λαϊκής σοφίας και όχι θυμοσοφίας, θα επαναλάβω το «καιρός φέρνει τα λάχανα-καιρός τα παραπούλια»!

Μια γρήγορη ματιά στις δεκάδες των νεκρών, στα γηροκομεία ή σε κατ’ ευφημισμόν «οίκους ευγηρίας» επιβεβαιώνει το ότι αυτοί που με την ανοχή μας έσπειραν τον Covid-19, τώρα θερίζουν τις θύελλές τους…

Headlines