It’s the economy, stupid

Η φράση που έβαλα για τίτλο αποδίδεται σε έναν σύμβουλο του Μπιλ Κλίντον στην προεκλογική εκστρατεία του 1992.

Με αυτό τον τρόπο θέλησε να υπογραμμίσει τη σημασία που είχε η οικονομία σε εκείνη την εκλογική μάχη.

Θυμήθηκα αυτή τη φράση κοιτάζοντας τα στοιχεία για την ύφεση στην Ελλάδα, στο δεύτερο τρίμηνο της χρονιάς, όπως και τις αναλύσεις που υπογράμμιζαν ότι και το τρίτο τρίμηνο θα είναι δύσκολο, εάν δούμε την κατάρρευση εσόδων στον τουρισμό.

Η χώρα έχει μπροστά της μια μεγάλη οικονομική κρίση.

Μια κρίση που δεν θα είναι μόνο αποτέλεσμα της πανδημίας, ούτε κυρίως αντανάκλαση διεθνών τάσεων, αλλά θα δείχνει και τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας.

Κανονικά αυτή η κρίση θα έπρεπε να είναι και το βασικό ζήτημα συζήτησης στη χώρα.

Δεν υποτιμώ ούτε την πανδημία ούτε τις εντάσεις στα ελληνοτουρκικά.

Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά για την οικονομία και την ανάπτυξη σε αυτή τη χώρα.

Το 2010 κατέρρευσε ένα μοντέλο ανάπτυξης και αυτή την κατάρρευση την πληρώσαμε ακριβά.

Τα επόμενα δέκα χρόνια μπορεί να είπαμε πολλές φορές τη φράση «παραγωγική ανασυγκρότηση», αλλά στην πραγματικότητα απλώς εφαρμόσαμε αλλεπάλληλα προγράμματα λιτότητας.

Τώρα, στα τραύματα που άφησε η περίοδος των μνημονίων προστίθεται μια νέα σοβαρή οικονομική κρίση.

Που δεν θα σημαίνει απλώς επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, αλλά υπονόμευση του μέλλοντος της χώρας.

Γιατί κακά τα ψέματα, οι χώρες κρίνονται από την ισχύ της οικονομίας τους: το εάν έχουν επενδύσεις σε κλάδους με υψηλή προστιθέμενη αξία, το εάν έχουν τομείς υψηλής τεχνολογίας, το εάν αξιοποιούν το επιστημονικό τους δυναμικό, το εάν έχουν ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Γιατί τότε και δημόσια έσοδα θα υπάρχουν, για να φτιάξουμε νοσοκομεία και σχολεία, και περιθώρια για ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων θα διαμορφωθούν, και δυνατότητα αναδιανομής και αυξημένης κοινωνικής συνοχής θα υπάρξει.

Με αδύναμη οικονομία, θα είμαστε μια χώρα πολλαπλά αδύναμη, με χαμηλές προσδοκίες και χωρίς κοινωνική συνοχή και συστράτευση.

Και κουβέντα για την οικονομία δεν σημαίνει απλώς πόρους από την Ευρώπη.

Σημαίνει σχέδιο για κλάδους, για συγκριτικά πλεονεκτήματα, για επενδύσεις, για υποδομές, για αξιοποίηση της γνώσης, για ενίσχυση της καινοτομίας και της εφευρετικότητας.

Σημαίνει ένα όραμα για τη χώρα και το μέλλον της και όχι απλώς μερικές επενδυτικές αρπαχτές.

Τα πολιτικά κόμματα, οι εργαζόμενοι, τα πανεπιστήμια, οι δυνάμεις της επιχειρηματικότητας πρέπει να κάνουν αυτή τη συζήτηση για αυτό το σχέδιο.

Γιατί σε αυτή τη χώρα αξίζει ένα καλύτερο μέλλον.