Αν εξαιρέσει κανείς την οκταετία Σημίτη που έφερε κάτι καινούργιο και συμπληρωματικό στη δική του προσπάθεια, δυσκολεύομαι να βρω τι νέο και τι συμπληρωματικό κόμισαν και κομίζουν οι μεταγενέστεροι.
Αν διαβάσει κάποιος σήμερα τη «Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη» θα νομίζει ότι μιλάει για μια άλλη χώρα, σε έναν άλλο κόσμο.
Και ό,τι αφορά τον κόσμο δεν είναι της στιγμής να το συζητήσουμε.
Αλλά η χώρα άλλαξε σε μεγάλο βαθμό από εκείνους που ασπάστηκαν το πολιτικό κείμενο αρχών που εκείνη την ημέρα έδωσε στη δημοσιότητα ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ετσι η «3η του Σεπτέμβρη» (όπως καθιερώθηκε) απέκτησε μια εμβληματική σημασία όχι τόσο για το περιεχόμενό της αλλά κυρίως για εκείνο που ακολούθησε. Για την κοινωνία δηλαδή που το ΠΑΣΟΚ διαμόρφωσε – από κοινού κι ανταγωνιστικά με τη ΝΔ, την άλλη μεγάλη παράταξη της Μεταπολίτευσης.
Το πρόβλημα είναι ότι οι σημερινοί επίγονοι κάνουν ακριβώς εκείνο που δεν έκανε ο Παπανδρέου πριν από (σχεδόν) μισό αιώνα.
Τότε, ο ιδρυτής ενός νεογέννητου κινήματος δεν κρύφτηκε πίσω από τις βαριές μνήμες των Βενιζέλων, του Πλαστήρα ή της Ενωσης Κέντρου του πατέρα του.
Βγήκε μπροστά. Παρουσίασε κάτι καινούργιο για την εποχή του. Προφανώς τιμούσε όλους τους προαναφερθέντες, αλλά αντιλαμβανόταν ότι δεν αρκούσαν. Επρεπε να προχωρήσει.
Ο Παπανδρέου δεν βρίσκεται ανάμεσά μας εδώ και 24 χρόνια.
Αν εξαιρέσει κανείς την οκταετία Σημίτη που έφερε κάτι καινούργιο και συμπληρωματικό στη δική του προσπάθεια, δυσκολεύομαι να βρω τι νέο και τι συμπληρωματικό κόμισαν και κομίζουν οι μεταγενέστεροι.
Ακόμη και το ΕΣΥ που ετοιμάζονται να τιμήσουν σήμερα είναι ασφαλώς ένα εξαιρετικό επίτευγμα αλλά της… πρώτης κυβερνητικής τετραετίας του ΠΑΣΟΚ. Ιδρύθηκε πριν από 37 χρόνια, το 1983!
Και σήμερα ζούμε σε μια εντελώς διαφορετική Ελλάδα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν οι επίγονοι του ΠΑΣΟΚ έχουν να πουν κάτι σοβαρό, πειστικό και καινούργιο για την Ελλάδα του 2020.
Ακριβώς όπως ο Παπανδρέου είπε κάτι σοβαρό, πειστικό και καινούργιο για την Ελλάδα του 1974.
Ακριβώς όπως και ο Σημίτης είπε κάτι σοβαρό, πειστικό και καινούργιο για την Ελλάδα του 1996.
Δεν υποτιμώ προφανώς τη σημασία των συμβόλων στην ιστορία των παρατάξεων. Αλλά από μόνα τους δεν αρκούν. Μόνο με τα σύμβολα, οι παρατάξεις καταλήγουν ενώσεις απομάχων ή λέσχες παλαιών πολεμιστών – όλο και λιγότερων εκ των πραγμάτων με το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου…
Αλλωστε πολλά ιστορικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν βρεθεί εκτός πολιτικής επειδή κάποια στιγμή έπαψαν να συνομιλούν με την κοινωνία.
Καμία αντίρρηση λοιπόν για τις επετείους, τις τελετές και τα μνημόσυνα. Απλώς οι παρατάξεις δεν είναι άλμπουμ αναμνήσεων.
Το παρόν και κυρίως το μέλλον είναι αδυσώπητα. Καλώς ή κακώς, δεν περιμένουν.
Ο Ολυμπιακός υποδέχεται απόψε (20/12, 21:15) την Άλμπα Βερολίνου για την 17η αγωνιστική της Euroleague, με στόχο τη νίκη που θα τον κρατήσει στο… ρετιρέ της βαθμολογίας.
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε απόφαση που ζητεί από το Διεθνές Δικαστήριο να γνωμοδοτήσει όσον αφορά τις υποχρεώσεις του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων σε ανθρωπιστικό επίπεδο
Μια ανάσα έμεινε για το τέλος του χρόνου και ο «τερματισμός» δείχνει καλύτερος από το μεγαλύτερο μέρος του «φετινού αγώνα». Πάρ' το χαλαρά - Τα ζώδια σήμερα.
Όλοι ξέρουμε ότι η αποταμίευση στις ημέρες μας είναι μια δύσκολη πίστα. Ωστόσο ο «κανόνας 50/30/20» λέει ότι βρήκε τη λύση στο πρόβλημα: πως κάνω οικονομία και δεν στερούμαι τίποτα;
Η ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, μέσα από τα μάτια του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και με τον Χρήστο Μάστορα στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι αυτή που ξεχωρίζει στις νέες ταινίες της εβδομάδας.
«46+Sexy» είναι ο τίτλος της νέας του παράστασης, ένα mix and match μουσικό, σατιρικό θέαμα, που έρχεται να σκανδαλίσει και να ταράξει τις ήσυχες Δευτέρες μας.
