Placebo σε πράσινο

Πώς τους φωνάζουμε τους πράσινους κήπους, μπαχτσέδες ή μπαξέδες; Για τους πασόκους που υπάρχουν τριγύρω μας (στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο Κίνημα Αλλαγής) δεν έχει και πολλή σημασία πώς προφέρονται, σημασία έχει να τραγουδιούνται σωστά. Είναι σαν όλοι τους να γεννήθηκαν με ενσωματωμένο τσιπάκι στον εγκέφαλο, που ενεργοποιείται αυτόματα στο άκουσμα των λέξεων «ΠΑΣΟΚ», «3η Σεπτέμβρη», «Αλλαγή» και «Ανδρέας Παπανδρέου». Κανονικοί άνθρωποι, καθ’ όλα φυσιολογικοί κατά τα άλλα, σχεδόν μεταμορφώνονται κάθε πρώτες μέρες του φθινοπώρου. Φέτος δεν ήταν οι μόνοι που επέστρεψαν στα βιώματα της δεκαετίας του ’80, στις εκσυγχρονιστικές αναμνήσεις του ’90 ή ακόμα και στη δύσκολη εποχή της κρίσης: στα 46χρονά του πια, σχεδόν μεσήλικος σε κρίση ηλικίας, το ΠΑΣΟΚ είναι πρώτο χάσταγκ στο Twitter. Μήπως τελικά δεν μιλάμε για κόμμα, αλλά για ιό που εξαπλώνεται; Αρκεί μια μάσκα για να σωθούν όσοι δεν έχουν μολυνθεί;

Τα υπερβολικά συναισθήματα που εγείρει το ΠΑΣΟΚ είναι εύκολα, μοιάζουν σε ένταση και εξήγηση με όσα θετικά κι αρνητικά δείχνουν καμιά φορά τα παιδιά προς τους γονείς τους. Το 2020 δεν είναι μια χρονιά σαν όλες τις άλλες. Η νοσταλγία για λίγη κανονικότητα, αν ήταν μεγάλη τον Ιούλιο του 2019, γιγαντώθηκε στην ανοιξιάτικη καραντίνα. Οι αναμνήσεις μιας εποχής που δεν υπάρχει πια θυμίζουν σε όσους τις έζησαν πως κάποτε τα πράγματα ήταν αλλιώς: τα μαλλιά τους δεν είχαν γκριζάρει ακόμα, οι ευκαιρίες της Μεταπολίτευσης ήταν δικές τους. Οι νεότεροι, που έζησαν στις αρχές της νέας χιλιετίας την Ελλάδα της εξωστρέφειας και των ανοιχτών οριζόντων, άρχισαν να ξαναθυμούνται και αυτό το ΠΑΣΟΚ – όχι μόνο εκείνο στο οποίο φόρτωσαν, δίκαια και άδικα, όλα τα κακά της κρίσης.

Το ΠΑΣΟΚ το παλιό, το ορθόδοξο, δεν είναι ιός, είναι placebo. Δεν αποτελεί τη λύση για την επόμενη μέρα της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Είναι όμως συστατικό της κλινικής μελέτης.