Το κενό και ο κίνδυνος

Και τώρα επανέρχεται, περισσότερο πιεστικό από ποτέ, το κρίσιμο ερώτημα: τι ρόλο παίζει τελικώς το ΝΑΤΟ;

Αν συμφωνήσουμε με τον γάλλο πρόεδρο, τότε «η Συμμαχία δεν έχει πλέον κανέναν ρόλο ύπαρξης, είναι εγκεφαλικά νεκρή». Το πιθανότερο είναι πως με την άποψη αυτή συντάσσεται – αν και δεν το ομολογεί – η γερμανίδα καγκελάριος. Ο σημερινός αμερικανός πρόεδρος, πάλι, τη θεωρεί, απλώς, χάσιμο χρόνου και χρημάτων. Αυτός το έχει αποδείξει και εμπράκτως.

Από την άλλη, διπλωμάτες και διπλωματικοί αναλυτές, που έχουν γεράσει μαζί της, επιμένουν ότι «η Συμμαχία έχει ακόμα στρατηγική επιρροή στην ειρήνη». Αλλά στην πραγματικότητα, αυτή η ξύλινη γλώσσα που χρησιμοποιούν για να την περιγράψουν εναρμονίζεται μόνο με την ξύλινη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι κατά καιρούς εκπρόσωποί της για να «πείσουν» ότι «θέλουμε ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή», όπου κι όποτε δημιουργείται πεδίο έντασης.

Η Ελλάδα εντάχτηκε στο ΝΑΤΟ το 1952 μαζί με την Τουρκία, τρία χρόνια πριν από τη Γερμανία. Για να γίνει μέλος υπέγραψε μια συμφωνία για την κοινή ασφάλεια και άμυνα. Οταν δημιουργήθηκε η Συμμαχία το ’49, ήταν όντως ένας σημαντικός παράγοντας για την προστασία των Ευρωπαίων και η συμφωνία για «την κοινή ασφάλεια και άμυνα» είχε περιεχόμενο. Σήμερα δεν έχει. Και ο Μακρόν έχει δίκιο.

Η Τουρκία το τελευταίο διάστημα παραβιάζει τη μία μετά την άλλη τις θεσμικές αρχές της Συμμαχίας, χωρίς απολύτως καμία κύρωση εις βάρος της. Προσοχή: Οι παραβιάσεις αυτές δεν είναι οι παραδοσιακές «ελληνικές», που σε πολλούς έξω, δυστυχώς, ακούγονται πλέον εμμονικές. Δηλαδή, δεν είναι μόνο ότι διατηρεί στρατό κατοχής σε μια τρίτη χώρα (Κύπρος), την οποία αρνείται και να αναγνωρίσει, ούτε ότι παραβιάζει συστηματικά τα χωρικά ύδατα ενός άλλου μέλους της Συμμαχίας (Ελλάδα), απειλώντας τη μάλιστα ανοικτά, αν δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της.

Τώρα τελευταία παραβιάζει συστηματικά κι όλα τα εμπάργκο του ΝΑΤΟ, επίσημα κι ανεπίσημα, εκτός ελληνικού ενδιαφέροντος. Προμηθεύεται όπλα από τη Ρωσία, στέλνει όπλα στη Λιβύη, συζητά με τη Χαμάς κ.λπ., κ.λπ. Με βασικό πρόσχημα ότι «είναι άτακτο, αλλά χρήσιμο μέλος της Συμμαχίας».

Αλλά τι είδους Συμμαχία είναι τελικά αυτή; Οπότε επανερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα. Στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, προφανώς και δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα αυτό. Διότι, όπως κάθε μεγάλος γραφειοκρατικός μηχανισμός, θα εξακολουθεί να ζει όσο το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Ομως, ο κίνδυνος που δημιουργείται, εξαιτίας αυτού του κενού, παραμένει και μεγαλώνει. Και το κακό είναι πως η Τουρκία έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι το καλύπτει πάντα με τον «δικό της» τρόπο. Γι’ αυτό και στην πραγματικότητα, το αν ζει ή πέθανε το ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει να απασχολεί κανέναν. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Το κενό που αφήνει πίσω του θα πρέπει να μας τρομάζει.