Σε μια κοινωνία – απόπατο ακόμη και η κουλτούρα του βιασμού περνάει

«Με τις γκόμενες πάω με μία κάθε μέρα για να αδειάζει το πακέτο αλλιώς έχει βιασμό».
Αυτά τα λέει παίκτης τηλεριάλιτι σε ζωντανή μετάδοση για να τα ακούνε και να τα βλέπουν οι… μορφωμένοι, οι νέοι και το δυναμικό κοινό που παρακολουθεί τα τηλεσκουπίδια.

Η σήψη μέρους της ελληνικής τηλεόρασης είναι αντανάκλαση της ελληνικής κοινωνίας. Ενα μέρος της τουλάχιστον που ανέχεται εδώ και δεκαετίες την κουλτούρα του βιασμού.

Αυτό το ομοφοβικό, ρατσιστικό κοινό, οι μάτσο άνδρες και οι μισογύνηδες που ζουν ανάμεσά μας αλλά κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε.

Αντιδρούμε όταν ο σύζυγος σπάει στο ξύλο ή στέλνει στο νεκροταφείο τη γυναίκα του. Και μετά το ξεχνάμε.

Αντιδρούμε όταν γίνεται ένας βιασμός, όταν συμβαίνει μια Τοπαλούδη. Φωνάζουμε, ουρλιάζουμε, ζητούμε τιμωρία των ενόχων, ζητούμε προστασία των γυναικών. Και μετά από μερικούς μήνες παθαίνουμε αμνησία.

Τι συμβαίνει όμως με τον λεκτικό βιασμό; Η προτροπή σε πράξεις που υποβαθμίζουν τη γυναικεία προσωπικότητα πώς τιμωρούνται; Δεν πρέπει να υπάρξει εισαγγελέας για τα τηλεσκουπίδια;

Ή θα το ξεχάσουμε κι αυτό όπως τόσα άλλα; Θα περάσει κι αυτό και θα μείνει μια ανάμνηση για να έχουμε να λέμε ότι κάποτε αντιδράσαμε;

Τα σκουπίδια της ελληνικής τηλεόρασης τα αντιμετωπίζεις με το να μην τα βλέπεις. Με το να τα απαξιώνει ο τηλεθεατής και να σβήνουν χωρίς κανείς να ασχολείται με αυτά.

Ομως, το πρόβλημα δεν είναι ένα ριάλιτι που επιβεβαιώνει ότι ο πάτος του βαρελιού δεν έχει ακόμη βρεθεί. Και δεν έχει καμιά σημασία αν θα κοπεί από το ΕΣΡ ή αν θα αντιδράσει η Δικαιοσύνη και θα ρίξει στη χωματερή τέτοια σκουπίδια.

Το πρόβλημα είναι ότι ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας χαζογελά όταν προτρέπει κάποιος σε βιασμό. Ή όταν αναδεικνύει με τον πλέον άθλιο τρόπο το πόσο μισεί τις γυναίκες ή τις θεωρεί απλά σκεύος ηδονής και αντρική απόλαυση.

Το πρόβλημα είναι ότι εν έτει 2020 ανεχόμαστε την κουλτούρα του μάτσο άνδρα, του «σεξουαλικού κτήνους» που μπορεί να «πηγαίνει με γυναίκες όποτε θέλει αλλιώς έχει βιασμό μετά».

Το πρόβλημα είναι ότι δεν βλέπουμε ότι η χώρα έχει πρόβλημα παιδείας.

Το πρόβλημα είναι ότι στον επόμενο βιασμό γυναίκας ή στον επόμενο Ζακ Κωστόπουλο απλά θα πούμε «τα ήθελε και τα ‘παθε».

Το πρόβλημα είναι ότι ο σεβασμός στη γυναικεία υπόσταση έχει χαθεί γιατί επικρατεί ο νόμος του ισχυρού.

Το πρόβλημα τέλος είναι ότι η ατιμωρησία ενισχύει τη βία και απελευθερώνει το κτήνος που έχουν κάποιοι μέσα τους.

Αυτό το κτήνος πρέπει να το σκοτώσουμε. Επί τόπου. Αλλιώς θα μετατραπούμε σε κοινωνία – απόπατο.