Το τέλος της διαβόητης διεύρυνσης

Οι (σοβαρές) αλλαγές που πραγματοποίησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό του κόμματος, σε συνδυασμό δε και με την απώθηση του 3ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ στο απώτερο μέλλον (αφού συνδυάστηκε η πραγματοποίησή του με το… τέλος της πανδημίας!), εμπεριέχουν σημαντικά πολιτικά μηνύματα.

Κατά πρώτον, η επιλογή του κ. Τζανακόπουλου για τη θέση του γραμματέα του κόμματος στη θέση του πολλαπλώς αποτυχόντος Π. Σκουρλέτη σηματοδοτεί το τέλος της διαβόητης διεύρυνσης προς την Κεντροαριστερά, και κατά τη γνώμη μου και το τέλος της επιχείρησης λεηλασίας του χώρου που εξέφρασε στις προηγούμενες δεκαετίες το ΠαΣοΚ. Σειρά στελεχών του χώρου αυτού, που έσπευσαν να  ανταποκριθούν στις επανειλημμένες προσκλήσεις του κ. Τσίπρα και είχαν μείνει με την εντύπωση ότι τη θέση του γραμματέα του σχήματος «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία» θα καταλάμβανε κάποιος εξ αυτών, αντιλήφθηκαν ότι ματαίως φαντασιώνονταν τέτοιες επιλογές εκ μέρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Η «Προοδευτική Συμμαχία» δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα πρόχειρο εργαλείο προκειμένου να ανακόψει τη ραγδαία φθορά που εμφάνιζε ο ΣΥΡΙΖΑ εν όψει των εκλογών του περασμένου χρόνου.

Από την άλλη, βαθυστόχαστοι αναλυτές που είχαν σπεύσει να υποστηρίξουν ιδεολογικοπολιτικά το «ρεσάλτο» στον χώρο της Κεντροαριστεράς, αντελήφθησαν με τη σειρά τους ότι το θνησιγενές εκ των πραγμάτων εγχείρημα της «Προοδευτικής Συμμαχίας», πιστοποιημένα πλέον, πνέει τα λοίσθια.

Ο κ. Τσίπρας επιστρέφει – με τις αποφάσεις που έλαβε – στις ρίζες του, στο κόμμα του 3% που τον ανέδειξε πρωθυπουργό, και επιχειρεί μέσα από την επανεκκίνηση που σημειολογικά τουλάχιστον σηματοδοτούν οι τελευταίες αποφάσεις του, να διαγράψει την 5ετία της αποτυχημένης διακυβέρνησης της χώρας.

Επιχειρεί δηλαδή να μηδενίσει το κοντέρ, αγοράζει – έτσι τουλάχιστον πιστεύει – άπλετο πολιτικό χρόνο και προετοιμάζει το έδαφος για μια αντιπολίτευση κατά την αρχόμενη νέα πολιτική περίοδο σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στα «εν ου παικτοίς». Φαίνεται να πιστεύει, αλλά δεν το ομολογεί επί του παρόντος, ότι αργά αλλά σταθερά δημιουργούνται συνθήκες αλλαγής στο εκλογικό σώμα και πως σύντομα(;) τα αδιέξοδα στα οποία θα βρεθεί η κυβέρνηση εξαιτίας της πανδημίας, της οικονομίας αλλά και της κρίσης με την Τουρκία, θα οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές.

Ανεξαρτήτως τού αν όλα αυτά εμφανίζουν σοβαρό πρόβλημα συμβατότητας με την πραγματικότητα, οι εσωκομματικές αλλαγές του κ. Τσίπρα εμπεριέχουν και ένα ακόμη πολύ σημαντικό μήνυμα. Αφορά τον χώρο της Κεντροαριστεράς: η ομολογία της αποτυχίας του να επικαλύψει τον χώρο και να εμφανιστεί ως εκπροσωπών την τεράστια προοδευτική δημοκρατική παράταξη αποδεικνύει ότι εκατοντάδες χιλιάδες δημοκρατικοί πολίτες τού γύρισαν την πλάτη. Και πως οι πολίτες αυτοί παραμένουν (για πόσο άραγε ακόμη;) πολιτικά άστεγοι. Κάποιος δεν πρέπει να αναλάβει να τους εκπροσωπήσει; Πρέπει, λέω εγώ. Το ερώτημα είναι ποιος…