Ο «άγνωστος» Νάσος Ηλιόπουλος – Ποιος είναι ο νέος εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ

Κατά γενική ομολογία χαμηλών τόνων πολιτικό πρόσωπο ο 37χρονος Νάσος Ηλιόπουλος καλείται να ανταποκριθεί σε μια εξαιρετικά δύσκολη και σύνθετη αποστολή, κατά πολλούς σε μια αποστολή που φαντάζει κόντρα ρόλος για την ως τώρα δημόσια εικόνα της πραότητας που εκπέμπει ο κ. Ηλιόπουλος.

Ήπιων τόνων

Την εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ σε συνθήκες όπου επιλογή του προέδρου του κόμματος Αλέξη Τσίπρα είναι η υψηλών και σκληρών τόνων και εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με τη ΝΔ.

Θα φέρει το νέο ρόλο στα μέτρα του ο Νάσος Ηλιόπουλος ή ο νέος πολιτικός του ρόλος θα τον απορροφήσει και θα αλλάξει τον συμπαθή νεαρό πολιτικό;

Ο νέος εκπρόσωπος τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκαταλέγεται στα πρόσωπα εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ που στη διάρκεια της ως τώρα πολιτικής τους διαδρομής, δεν έχουν γίνει γνωστά για τους καβγάδες του, τις φωνασκίες και τις εριστικές δημόσιες παρεμβάσεις του, σε ότι αφορά το ύφος, την εκφορά του λόγου και την τήρηση του πλαισίου του πολιτικού πολιτισμού μεταξύ πολιτικών αντιπάλων.

Όλοι όσοι τον γνωρίζουν στη δημόσια σφαίρα, αυτό για το οποίο κατά βάση τον ξεχωρίζουν είναι το χαμηλών τόνων προφίλ του κ. Ηλιόπουλου.

Οι περισσότεροι θυμούνται ότι ακριβώς αυτό το ήπιων τόνων προφίλ του κ. Ηλιόπουλου ήταν που δημιουργούσε και το πρόβλημα αναγνωρισιμότητας το οποίο σημάδεψε και την υποψηφιότητά του για το δήμο Αθηναίων στις εκλογές του 2019.

Έγινε ευρύτερα γνωστός ως λύση ανάγκης

Ήταν τότε που ο Αλέξης Τσίπρας –σε μια δύσκολη συγκυρία για το ΣΥΡΙΖΑ- είχε προαναγγείλει «ηχηρή» υποψηφιότητα για τη θέση του δημάρχου της Αθήνας και προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη στο κομματικό του ακροατήριο, όταν ανακοίνωσε σχετικά αργά -σε ότι αφορά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου για τις εκλογές της αυτοδιοίκησης-, την υποψηφιότητα Ηλιόπουλου ως λύση ανάγκης καθώς δεν κατάφερε να βρει υπερκομματική υποψηφιότητα.

Ο κ. Τσίπρας έχοντας επιλέξει ένα κατ’ εξοχήν κομματικό -και σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό- στέλεχος της νέας γενιάς του ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησε την αίσθηση ότι παρέδιδε αμαχητί στη ΝΔ και τον Κώστα Μπακογιάννη το μεγαλύτερο δήμο της χώρας με όση πολιτική σημασία είχε αυτό για το γενικότερο πολιτικό σκηνικό.

Οι ως τότε περγαμηνές του κ. Ηλιόπουλου δεν τον καθιστούσαν υποψηφιότητα που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τους πολιτικούς αντιπάλους σε μια εξαιρετικά δύσκολη πολιτική συγκυρία για το ΣΥΡΙΖΑ που βρισκόταν σε τροχιά εξόδου από την εξουσία.

Το La Casa De Papel και η μπάνκα

Ακριβώς αυτό το στοιχείο, μιας καθαρά κομματικής υποψηφιότητας και μάλιστα χαμηλών εκλογικών προσδοκιών προσπάθησε να ανατρέψει και ο Αλέξης Τσίπρας για να στηρίξει την επιλογή του για το Δήμο Αθηναίων με την παροιμιώδη επίκληση του La Casa De Papel κατά την επίσημη παρουσίαση της υποψηφιότητας του Νάσου Ηλιόπουλου το χειμώνα του 2019.

Απευθυνόμενος στον Νάσο Ηλιόπουλο, ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε πει:

«Προχτές μίλαγα με έναν φίλο μου Αθηναίο, στην ηλικία μου, που δεν ασχολείται πολύ με την πολιτική, του λέω: «Τον Νάσο τον Ηλιόπουλου θα ψηφίσεις ε;». Μου λέει: «Ποιον; Ποιος είν’ αυτός;».

Ανοίγω το κινητό μου, βγάζω τη φάτσα σου. Μου λέει: «Δεν τον ξέρω, αλλά κάτι μου θυμίζει, ρε συ αυτός μου θυμίζει τον καθηγητή από το Casa de Papel» (σ.σ. ισπανική σειρά που έχει σημειώσει παγκόσμια επιτυχία). Του λέω: «και πού να δεις όταν τινάξει τη μπάνκα στον αέρα, θα είναι ακριβώς ο ίδιος!»».

Ο πιστός στρατιώτης

Αυτό ακριβώς το περιστατικό αποτυπώνει ένα δεύτερο στοιχείο της συγκρότησης και της προσωπικότητας του κ. Ηλιόπουλου. Ο Νάσος Ηλιόπουλος ουσιαστικά δεν έχει αρνηθεί να στηρίξει με τον κίνδυνο της προσωπικής του έκθεσης δύσκολες κομματικές επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα.

Δίπλα στον χαμηλών τόνων και ήπιου ύφους νεαρό πολιτικό υπάρχει ο …πιστός στρατιώτης του ΣΥΡΙΖΑ που όταν το «καθήκον» τον καλεί δεν θα πει όχι. Θα δώσει τη μάχη. Στο βιογραφικό του η όποια κοινωνική του δράση είναι αξεχώριστη από αυτή την κομματική του διαδρομή.

Τουλάχιστον αυτό εκπέμπει η ως τώρα δημόσια παρουσία του και μάλιστα έχει κατηγορηθεί γι’ αυτό από τον Κώστα Μπακογιάννη ότι ως δημοτικός σύμβουλος της «Ανοιχτής Πόλης» ο κ. Ηλιόπουλος δεν έχει αρνηθεί να πετάξει οριστικά την κομματική του ιδιότητα από τα δημοτικά πράγματα της πρωτεύουσας.

Από τα σπλάχνα του ΣΥΝ

Ο Νάσος Ηλιόπουλος που έγινε μέλος της Νεολαίας του Συνασπισμού το 2002 και διετέλεσε γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της Οργάνωσης από το 2010 έως το 2013, και εν συνεχεία μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε ένα από τρία πρόσωπα (τα άλλα δύο ήταν η Ράνια Σβίγκου και ο Γιάννης Μπουρνούς) της γενιάς των 30αρηδων, που το 2015 εκλέχτηκαν ύστερα από πρόταση του Αλέξη Τσίπρα στην 11μελη Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ με γραμματέα τον τότε 40χρονο Τάσο Κορωνάκη.

Ήταν η περίοδος του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ όπου ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να βγάλει μπροστά νέα στελέχη μαζί με την προετοιμαζόμενη –λεγόμενη- «στροφή στο ρεαλισμό» που οδήγησε στην κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου του 2015.

Ο κ. Ηλιόπουλος στέλεχος από τα σπλάχνα του Συνασπισμού, παρέμεινε στο ΣΥΡΙΖΑ και μετά τη μνημονιακή στροφή και μάλιστα σε δύσκολες συνθήκες όπου η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε επωμιστεί δια της υπογραφής των κ.κ. Τσίπρα και Τσακαλώτου μνημονιακές δεσμεύσεις, ο κ. Ηλιόπουλος από την κομματική χρέωση για τα εργατικά μεταπήδησε στην κυβέρνηση και συγκεκριμένα στο υπουργείο Εργασίας.

Στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο υπουργείο

Ο κ. Ηλιόπουλος διετέλεσε αρχικά Ειδικός Γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας από τις 11 Νοεμβρίου 2016 και εν συνεχεία, από τις 28 Φεβρουαρίου 2018 έως τις 15 Φεβρουαρίου 2019 ήταν υφυπουργός Εργασίας, διαδεχόμενος τη Ράνια Αντωνοπούλου.

Η Έφη Αχτσιόγλου ως υπουργός Εργασίας τότε, είχε πλέξει το εγκώμιο του Νάσου Ηλιόπουλου λέγοντας ότι, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, ως ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), κατάφερε να αναδιαμορφώσει έναν θεσμό, να τον καταστήσει σύμμαχο των εργαζομένων και ασπίδα απέναντι σε κάθε μορφή παραβατικότητας στους χώρους δουλειάς και, με αυτόν τον τρόπο, να σπάσει το φόβο που κυριαρχούσε στους εργαζόμενους εδώ και πολλά χρόνια απέναντι σε παραβατικές πρακτικές.

«Τα αποτελέσματα και εδώ είναι απτά και συγκεκριμένα» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά η τότε υπουργός Εργασίας, πιστώνοντας στον κ. Ηλιόπουλο ότι η αδήλωτη εργασία στους κλάδους υψηλής παραβατικότητας από το 19% που ήταν στα τέλη του 2014, ανέρχεται (σ.σ. το 2018) πλέον στο 12%.

Τα κοινωνικά δικαιώματα

Εκτός από τη σχέση του με τα εργασιακά ο κ. Ηλιόπουλος από τη θέση του ως υποψηφίου δημάρχου και δημοτικού συμβούλου έχει επίσης διακριθεί για τις παρεμβάσεις στο χώρο των λεγόμενων κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως η καταπολέμηση του ρατσισμού, της ομοφοβίας κλπ.

Μάλιστα ο Νάσος Ηλιόπουλος είχε ζητήσει από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας να μετονομαστεί η Γλάδστωνος σε οδός Ζακ Κωστόπουλου. Κατά την προεκλογική μάλιστα περίοδο στο δήμο της Αθήνας είχε δηλώσει μετά από συνάντηση με τους εκπροσώπους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ότι θέλει να είναι ο πρώτος δήμαρχος που θα τελέσει γάμο ομοφυλόφιλων.

Απέχοντας από τις εσωκομματικές συγκρούσεις

Πριν την εμπειρία της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Αθήνα, ο Νάσος Ηλιόπουλος είχε ανάλογη εμπειρία από την περιφερειακή αυτοδιοίκησης καθώς είχε εκλεγεί περιφερειακός σύμβουλος Αττικής το 2014 με τον συνδυασμό «Δύναμη Ζωής» της Ρένας Δούρου.

Το 2015 στις εκλογές του Ιανουαρίου όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο κ. Ηλιόπουλος δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής, καθώς ήταν υποψήφιος στην Α’ Αθήνας.

Επίσης υποψήφιος ήταν και στις βουλευτικές εκλογές του 2019 όπου είχε τοποθετηθεί στην 8η και μη εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που έχει αξία να επισημανθεί είναι ότι ο Νάσος Ηλιόπουλος παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα καθαρά κομματικό στέλεχος της τελευταίας δεκαετίας στο εσωκομματικό πεδίο δεν έχει αντιπάθειες, ούτε και εσωκομματικές τοποθετήσεις που να τον εμπλέκουν σε σφοδρές εσωκομματικές συγκρούσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Υποψήφιος διδάκτορας

Ο Νάσος Ηλιόπουλος γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Απόφοιτος του τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ), κάτοχος μεταπτυχιακού και υποψήφιος διδάκτορας του Παντείου στην Ιστορία και τις πολιτικές επιστήμες, έχει εργαστεί στην ιδιωτική εκπαίδευση και έχει συνεργαστεί με το Ίδρυμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ».