Βούτυρο και μέλι

Οι κακές ειδήσεις είναι πολλές: πυρκαγιά στη Μόρια, οι κλινικές δοκιμές για το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού σταμάτησαν, στα ελληνοτουρκικά δεν υπάρχει εμφανής πρόοδος, οικονομική ύφεση  15%  – τα πράγματα δεν πάνε καλά, καθόλου καλά, θα έχουμε σοβαρά προβλήματα μπροστά μας. Δικά μας προβλήματα, ελληνικότατα. Γιατί μπορεί να ισχύει ότι μετανάστες έκαψαν τον καταυλισμό της Λέσβου, γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι η Αθήνα  ολόκληρη και συγκεκριμένες γειτονιές της πυρπολούνται συχνότατα από γηγενείς δυνάμεις.

Δεν χρειάζονταν πολλοί, αρκούσαν μερικές δεκάδες ατόμων για να καταστρέψουν τον καταυλισμό της Μόριας· και αν αληθεύει ότι κάποιοι μετανάστες εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά οχήματα να φθάσουν ως εκεί, ας θυμηθούμε ότι το ίδιο έγινε  το 2010 όταν καιγόταν η Marfin. Το ζήτημα είναι, και στις δύο περιπτώσεις, αν υπάρχει συλλογική βούληση των παρόντων ή κρατικός μηχανισμός, ικανά να εμποδίσουν τέτοιες φρικτές συμπεριφορές προσφύγων ή διαδηλωτών – και στις δύο περιπτώσεις είναι προφανές ότι δεν υπήρξε.

Δική μας είναι βέβαια η Αθήνα, ό,τι θέλουμε την κάνουμε, δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν· και έχουμε καταφέρει να την κάνουμε αντάξια των πολιτικών ηθών μας. Ανάλογη αυτών των ηθών και της ανικανότητας του ελληνικού κρατικού μηχανισμού ήταν η κατάσταση στη Μόρια, που παγκόσμια μέσα ενημέρωσης παρομοίαζαν με χιτλερικό ή σταλινικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Αντιθέτως, η Αθήνα εισπράττει εγκώμια από ξένους, από τουρίστες που τους γοητεύει η νυχτερινή της ζωή  και τα εξωτικά στοιχεία της – εξωτικά με την έννοια του «οριενταλισμού», τα τριτοκόσμικα χαρακτηριστικά της που βασανίζουν όσους δεν είναι αργόσχολοι περαστικοί αλλά ζουν και εργάζονται στην πρωτεύουσα. Γοητεύονταν, για την ακρίβεια, στην προ-κορωνοϊική εποχή των ξενυχτιών, στην οποία δεν θα επανέλθουμε τόσο σύντομα, όπως προκύπτει δυστυχώς από τα νέα για την καθυστέρηση του εμβολίου.

Καθυστέρηση η οποία, πέρα από τα μεγάλα  ζητήματα ζωής/θανάτου που δημιουργεί για τις ευάλωτες ομάδες, συνεπάγεται και καθυστέρηση στην οικονομική ανάκαμψη δημιουργώντας ζητήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης σε όλες τις ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι μπορεί διάφοροι ημίτρελοι να διαδηλώνουν ενάντια τις μάσκες ή ενάντια στις ψηφιακές ταυτότητες, οι δημαγωγοί πολιτικοί όμως ζητήματα οικονομικά ή ταυτοτικά («εθνικά»), προσπαθούν πρωτίστως να εκμεταλλευθούν. Η συγκυρία -οικονομική ύφεση  και όξυνση στα ελληνοτουρκικά- είναι βούτυρο και μέλι στο ψωμί δυνάμεων που επενδύουν στην επιδείνωση των προβλημάτων για να φθάσουν στην εξουσία. Μακάρι να είμαι υπερβολικός αλλά φοβάμαι ότι αρκεί μία σπίθα για να καεί ξανά η Αθήνα.