Κατερίνα Παναγοπούλου: Θέλουμε να λένε «Το είπε το Mega»

^«Για τους δημοσιογράφους των τηλεοπτικών δελτίων ποτέ δεν είχε διαφορά η Παρασκευή από τη Δευτέρα, πολλώ δε μάλλον τώρα που η επικαιρότητα κινείται με τέτοιους ρυθμούς…». Η Κατερίνα Παναγοπούλου, παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων του Mega από την Παρασκευή έως την Κυριακή στις 19.45, δηλώνει έτοιμη για την αυριανή πρώτη εμφάνιση, που αντιστοιχεί στο νέο μοντέλο ενημέρωσης του Μega: το κεντρικό δελτίο της εβδομάδας, το οποίο μοιράζεται ανάμεσα στην ίδια και τη Ράνια Τζίμα (Δευτέρα έως Πέμπτη). Με σεβασμό στην αξία της σταθμισμένης ενημέρωσης και με δεδομένες τις προσωπικές της «ευαισθησίες», όπως λέει στη συνέντευξη του «ΝΣυν», αποτελεί από αύριο μέλος μιας επίλεκτης ομάδας, την οποία συμπληρώνουν η Δώρα Αναγνωστοπούλου (καθημερινά στις 13.00) και η Μαριλένα Γεραντώνη (Σαββατοκύριακο στις 13.00).

Λίγες ώρες πριν καλησπερίσεις στο κεντρικό δελτίο του Mega το κοινό για πρώτη φορά, ποιες είναι οι σκέψεις σου;

Οτι το Mega μπορεί και θα ξαναγίνει ο πρωταγωνιστής του ενημερωτικού τομέα. Οτι πρέπει να ξαναδημιουργηθούν οι συνθήκες για να λέμε αυτό που λέγαμε παλιά: «Το είπε το Mega». Αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης με τον τηλεθεατή μπορούμε και θέλουμε να χτίσουμε ξανά από την αρχή. Να δημιουργήσουμε ένα δελτίο που θα αποκτήσει δυνατή πολιτική παρέμβαση, θα λέει την αλήθεια στον τηλεθεατή χωρίς κορόνες, λαϊκισμούς ή εύκολους εντυπωσιασμούς. Σε προσωπικό επίπεδο νιώθω λίγο σαν να κλείνω το μάτι στον ανήλικο εαυτό μου που φανταζόταν να λέει το κεντρικό δελτίο του Mega.

Πώς αισθάνεσαι στο νέο περιβάλλον του Mega;

Αν και πρώτη φορά μπήκα στο κανάλι πριν από εννέα μέρες, ήδη νιώθω μια οικειότητα και τη συγγένεια που αισθάνεσαι όταν συναντάς πρόσωπα και συνεργάτες της ίδιας αισθητικής. Για εμένα όλα είναι θέμα αισθητικής αντίληψης. Είναι ένας οργανισμός που αγκαλιάζει τους υπαλλήλους του, τους στηρίζει και για εμένα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Οταν νιώθεις ότι πίσω σου υπάρχει ένας «βράχος», μπορείς απερίσπαστος να κάνεις τη δουλειά σου. Πολλούς συναδέλφους τους γνώριζα ήδη από το ρεπορτάζ και χάρηκα που τους ξαναβρήκα και θα συνεργαστούμε. Βέβαια κάθε αρχή και δύσκολη, ακόμα προσπαθώ να προσαρμοστώ, ακόμα και χωροταξικά, ακόμα ψάχνω πού είναι το κάθε γραφείο!

Αναλαμβάνεις να παρουσιάσεις το δελτίο στο τέλος της εβδομάδας. Τι προκλήσεις έχει η ενημέρωση την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή;

Για τους δημοσιογράφους των τηλεοπτικών δελτίων ποτέ δεν είχε μέσα μας διαφορά η Παρασκευή από τη Δευτέρα, πολλώ δε μάλλον τώρα που η επικαιρότητα κινείται με τέτοιους ρυθμούς που ακόμα και τον Δεκαπενταύγουστο παρήχθησαν βαριές πολιτικές ειδήσεις. Από την άλλη, ο τηλεθεατής νιώθει μια μεγαλύτερη χαλαρότητα το Σαββατοκύριακο γι’ αυτό και η δουλειά μας θα πρέπει να είναι ακόμα πιο σκληρή για να τον πείσουμε. Το Mega πρωτοπορεί για μία ακόμη φορά εφαρμόζοντας ένα νέο μοντέλο με βάση το οποίο το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της εβδομάδας θα μοιράζεται σε τέσσερις και τρεις ημέρες, Δευτέρα με Πέμπτη και Παρασκευή έως Κυριακή αντίστοιχα. Οταν είσαι μέρος μιας πρωτοποριακής ιδέας και δεν ακολουθείς τυφλοσούρτη την πεπατημένη δεν μπορείς παρά να νιώθεις χαρά.

Αρθρογραφείς πλέον και στα «ΝΕΑ». Πώς συνδυάζεις τους γρήγορους ρυθμούς της τηλεόρασης με την εφημερίδα;

Από την αρχή της καριέρας μου ήμουν χωρισμένη στα δύο. Στην αρχή ραδιόφωνο (στον Flash 96 απ’ όπου ξεκίνησα) με εφημερίδα, μετά τηλεόραση (Star) με εφημερίδα και συγκεκριμένα στην «Athens Voice» όπου αρθρογραφώ από την πρώτη της σχεδόν μέρα και τώρα και πάλι τηλεόραση στο Mega με εφημερίδα στα «ΝΕΑ». Είναι διαφορετικά μεταξύ τους Μέσα, αλλά το καθένα έχει μία γοητεία και προσωπικά με ελκύουν και τα δύο πολύ. Στην τηλεόραση έχεις τη δύναμη της εικόνας. Αλλά το γραπτό σού δίνει τη δυνατότητα, τον χώρο και τον χρόνο να αναλύσεις και να εμβαθύνεις. Σε κάθε περίπτωση δεν θα άφηνα ποτέ το ένα για το άλλο.

Στα κείμενά σου συνηθίζεις να παίρνεις ξεκάθαρη θέση. Οι παρουσιαστές ειδήσεων συνήθως αποφεύγουν να το κάνουν. Θεωρείς ότι σου δίνει αυτό νέα δυναμική; Γιατί το κοινό θα περιμένει να ακούσει το ίδιο και στο δελτίο.

Η αλήθεια είναι πως είναι διαφορετικό ένα άρθρο γνώμης από την παρουσίαση ενός δελτίου και άλλος ο ρόλος του δημοσιογράφου στην πρώτη και τη δεύτερη περίπτωση. Παρ’ όλα αυτά, κι εγώ ως τηλεθεάτρια δεν θέλω να βλέπω έναν αποστειρωμένο εκφωνητή που διαβάζει πάσες, αλλά μία συγκροτημένη προσωπικότητα που μπορεί να εμβαθύνει. Ταυτόχρονα πιστεύω ότι είναι χρέος του δημοσιογράφου, σε όποια θέση κι αν βρίσκεται, να λέει την αλήθεια, ακόμα κι αν χρειαστεί να πει κάτι αντιδημοφιλές. Ετσι θεωρώ ότι χτίζεται η εμπιστοσύνη. Οπως τώρα με τους αρνητές του κορωνοϊού. Δεν θεωρώ δεοντολογικό ο παρουσιαστής ενός δελτίου να παρουσιάσει αμέτοχος τις συνωμοσιολογικές απόψεις που λένε ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός, διότι τελικά καταλήγει να παραπλανά τον τηλεθεατή. Αυτό συμπτωματικά ήταν και το θέμα του πρώτου άρθρου που έγραψα στα «ΝΕΑ». Ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να είναι ευχάριστος στον τηλεθεατή, αλλά χρήσιμος. Να τον εμπιστεύεται ότι του λέει την αλήθεια και όχι ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του σκέφτεται τους πίνακες της AGB και γι’ αυτό προσπαθεί να γίνει αρεστός.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πάρεις απόσταση από τις ειδήσεις που παρουσιάζεις;

Νομίζω ότι πάντα επηρεάζεσαι και αυτό που ανέκαθεν φοβόμουν ήταν να μην πάθω «ανοσία» έπειτα από πολλές τραγικές ειδήσεις που έχω κληθεί να διαχειριστώ στον αέρα. Γι’ αυτό χαίρομαι όταν διαπιστώνω ότι εξοργίζομαι με όσα εξοργιζόμουν, για παράδειγμα όταν μεταδίδω περιστατικά bullying. Πρόσφατα, ενώ παρουσίαζα το δελτίο, βούρκωσα ενώ έπαιζε στον αέρα το βίντεο με τα σπαρακτικά λόγια του 9χρονου Κουέιντεν που δεχόταν bullying επειδή πάσχει από νανισμό, κάτι που είχε προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση. Να μία περίπτωση που τα ΜΜΕ διαδραμάτισαν θετικό ρόλο αναδεικνύοντας την ψυχική οδύνη ενός παιδιού που δέχεται σχολικό εκφοβισμό. Γενικώς έχω μεγάλη ευαισθησία με τα παιδιά.

Ποια είδηση θα ήθελες να εκφωνήσεις πρώτη σ’ ένα ιδανικό δελτίο;

Αυτή την εποχή; Αναμφισβήτητα ότι βρέθηκε αξιόπιστο εμβόλιο του κορωνοϊού που θα διατίθεται σε όλους δωρεάν. Για να μπορούμε πάλι να αγκαλιαζόμαστε άφοβα και να πάψουμε να ανησυχούμε ότι άθελά μας μπορεί να βλάψουμε όσους αγαπάμε.