Σχολεία και μάσκες

Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ανοίγουν τέτοιες μέρες τα σχολεία. Αλλού με μάσκες, αλλού χωρίς μάσκες, παντού με κάποιας μορφής προφυλάξεις.

Είδα χθες ότι βασιλιάς της Ισπανίας Φελίπε συνόδευσε ο ίδιος τη 14χρονη κόρη του στο σχολείο. Η μικρή φορούσε τη μάσκα της, περίμενε φρόνιμα να τη θερμομετρήσουν και μπήκε στην τάξη.

Ο, τι έκαναν οι πρίγκιπες κι οι βασιλιάδες, το κάνουν παντού κι οι απλοί πολίτες. Στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο.

Απλώς σε καμία χώρα της Ευρώπης τα σχολεία δεν ανοίγουν σε συνθήκες μαζικής υστερίας και κομματικής αντιδικίας, όπως στην Ελλάδα.

Παντού ανοίγουν με επίγνωση των κινδύνων, αλλά και με εμπιστοσύνη σε εκείνους που έχουν την ευθύνη της λειτουργίας και της προστασίας τους. Την πολιτεία, τους εκπαιδευτικούς, τους γιατρούς.

Τι συμβαίνει;

Η μια εξήγηση είναι ότι οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι πολιτικοί της Ευρώπης είναι ασυνείδητοι και αδιάφοροι για την υγεία των παιδιών.

Η άλλη εξήγηση είναι ότι η σχολική εκπαίδευση στην Ευρώπη κατοικείται από σοβαρούς ανθρώπους. Σοβαρούς γονείς, σοβαρούς εκπαιδευτικούς, σοβαρούς πολιτικούς κι (ως εκ τούτου) σοβαρούς μαθητές.

Η σοβαρότητα άλλωστε συμβαδίζει με ένα αίσθημα ευθύνης. Γνωρίζουν ότι τα παιδιά είναι τελικά το δημιούργημα της κοινωνίας όπου ζουν κι εκείνων που τα διαμορφώνουν.

Μια κοινωνία ψεκασμένων και υστερικών παράγει ψεκασμένους και υστερικούς.

Δυστυχώς η σοβαρότητα στη χώρα μας είναι μάλλον είδος σε ανεπάρκεια. Αν δεν κάνω λάθος έχουμε τους μοναδικούς συνδικαλιστές παγκοσμίως που διεκδικούν να εργάζονται στην ιδιωτική εκπαίδευση αλλά με όρους Δημοσίου!

Κι αυτό είναι ίσως το λιγότερο. Τουλάχιστον είναι εκπαιδευτικοί.

Εχουμε όμως και την πρωτοφανή αντίληψη ότι η λειτουργία της εκπαίδευσης, τα προγράμματα, η απόδοση του σχολικού συστήματος και φυσικά οι συνθήκες υγιεινής στα σχολεία είναι υπόθεση γονέων ή πολιτικών.

Μιλώντας στη Βουλή ο Βελόπουλος είπε προ ημερών ότι οι γονείς που εναντιώνονται στις μάσκες δεν είναι ψεκασμένοι. Απλώς «έχουν άλλη άποψη».

Αλλη άποψη από ποιον; Διότι κι ο άλλος μπορεί να έχει «άλλη άποψη» για τον νόμο της βαρύτητας, αλλά τον διαβεβαιώνω πως αν πηδήξει από τον πέμπτο όροφο θα σπάσει τα μούτρα του. Δεν θα πετάξει.

Θέλω φυσικά να ελπίζω πως όλες αυτές οι ανορθολογικές ανοησίες θα υποχωρήσουν κι ότι τα σχολεία θα ανοίξουν κανονικά στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ασφαλώς με επίγνωση των κινδύνων. Αλλά και με σοβαρότητα στην αντιμετώπισή τους.

Οχι για τους γονείς ή τους εκπαιδευτικούς. Αλλά για τα παιδιά. Δικά τους είναι τα σχολεία.