Τι κρίμα, η τουρκική στρατιωτική διπλωματία να παραπαίει με συμπτώματα χονδροειδών αντιδράσεων, εκμηδενίζοντας έτσι τα παλαιότερα καθ’ υπερβολήν εγκώμια για την τουρκική πολιτική διπλωματία…

Ο Χουλουσί Ακάρ έχει ήδη καταγραφεί στην τρέχουσα διεθνή πολιτική, ως ο κομψευόμενος, άλλοτε γραβατοφορεμένος και άλλοτε με εντυπωσιακή κατά παραγγελίαν στρατιωτική «στολή εκστρατείας», αδιόρθωτος «καραβανάς». Δηλαδή ως αξιωματικός, που προσπαθεί να καλύψει την επαγγελματική του ανεπάρκεια, με σωρεία από προκλητικές γκάφες και αλληλο-γρονθοκοπούμενες δηλώσεις, όπως:

– Με απειλές και προκλήσεις, του τύπου «αποστρατικοποιείστε τα νησιά σας», «Τα Δωδεκάνησα μας ανήκουν», «Το Καστελόριζο είναι σχεδόν κολλημένο στην τουρκική επικράτεια». Ή με τη μαχαλομαγκίστικη υπεροψία του, που αποτυπώνεται στη φράση: «Συμβουλεύουμε την Ελλάδα να μην επιτρέπει στον εαυτό της να την εκμεταλλεύονται ορισμένες χώρες και να γίνονται ο ‘μεζές’ τους…»!

– Και άλλοτε με τα ξαναζεσταμένα αποφάγια της θρασύδειλης  «μετάνοιας» του τύπου «Είμαστε υπέρ του διαλόγου και των σχέσεων καλής γειτονίας με την Αθήνα».

Με λίγα λόγια, δύο κορυφαία «εξαπτέρυγα» της Ερντογανικής θρασύδειλης φοβέρας, ο Χουλουσί Ακάρ και ο τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου, συνεπικουρούμενα από τον ακροδεξιό δορυφόρο τους Ντεβλέτ Μπαχτσελί, μαζί βέβαια με τα πιο φιλοδικτατορικά και νεοφασιστικά ανεμομαζώματα του ιδιότυπου σημερινού μορφώματος της τουρκικής κοινοβουλευτικής δικτατορίας, όλη λοιπόν αυτή η ακανθώδης ανθοδέσμη δεν είναι παρά η χειρότερη προθήκη ενός καθεστώτος που οδεύει προς τον εξευτελιστικό επιθανάτιο ρόγχο του.

Ποτέ δεν είναι αργά…

Εάν η σημερινή ΕΕ είχε δομή και λειτουργία μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης με στέρεη καταστατική υπόσταση, τότε η παραπαίουσα απόπειρα για μια Ερντογανική νεο-οθωμανική «αναγέννηση», θα είχε καταντήσει, ήδη από πολλά χρόνια, διεθνής περίγελος.

Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμη και με το σημερινό της πρόσωπο, των πολλαπλών ταχυτήτων, η ΕΕ, στο σύνολό της, το έχει αντιληφθεί ότι ο σημερινός «Σουλεϊμάν ο Μικροπρεπής», στην απόπειρά του να τα βάλει με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό θα τσακίσει τα μούτρα του όχι όπως ο προκάτοχός του ο «Μεγαλοπρεπής» στα τείχη της Βιέννης, αλλά ακόμη και στα σύνορα του σημερινού πιο μικροσκοπικού κρατιδίου της ΕΕ…

Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Διότι πίσω από τα τείχη των κιτς ανακτόρων του Ερντογάν υπάρχει η τουρκική στενάζουσα επικράτεια με τις υπόδουλες πολλαπλές εθνότητες και θρησκείες που ζητούν ελευθερία και δημοκρατία!

Headlines