Οι μεγάλες πέτρες

Kαλά τα είπε η Πρόεδρος στο Καστελλόριζο. Πολιτισμένα. Αυστηρή εκεί που πρέπει. Τρυφερή εκεί που πρέπει, επίσης. Δεν κολάκεψε τους κατοίκους, αλλά τους διαβεβαίωσε ότι δεν θα αισθανθούν ποτέ αποκομμένοι και αβοήθητοι. Δεν μίλησε για τον «Τούρκο», όπως τόσοι, αλλά διαχώρισε τους Τούρκους (που μαζί με τους Ελληνες θεωρούν τη θάλασσα «δίοδο επικοινωνίας») από την ηγεσία τους (που «υψώνει φραγμούς ανάμεσα στους λαούς»). Δεν παρέθεσε κλισέ, αλλά στίχους του Ελύτη και του Σεφέρη. Ηταν σεμνή, όπως πάντα. Μετρημένη. Συγκινητική και συγκινημένη.

Καλά τα είπε και ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Οχι όλα. Η υποχρεωτική στράτευση στα 18 δεν είναι καλή ιδέα. Η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών κατά το 1/3 τα επόμενα χρόνια δεν είναι μια ευοίωνη προοπτική. Αλλά στις καθαυτό ελληνοτουρκικές σχέσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης τολμά και ανοίγει δρόμους. Αρνείται, ας πούμε, την καραμέλα περί «ελληνικής υφαλοκρηπίδας» στο Αιγαίο – που πιπιλάνε οι περισσότεροι έλληνες πολιτικοί, περιλαμβανομένων του υπουργού Εξωτερικών και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – προτιμώντας να μιλά για «μη οριοθετημένη περιοχή όπου Ελλάδα και Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα». Αποφεύγει τους μαξιμαλισμούς περί πλήρους επήρειας του Καστελλόριζου. Και αναγνωρίζει πως εκτός από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ υπάρχουν κι άλλες, ελάσσονες, διαφορές με τους Τούρκους. Λαμβάνει υπόψη βέβαια κάθε φορά και το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται.

Είναι τυχερή η χώρα που αυτή την κρίσιμη περίοδο βρίσκονται στις κατάλληλες θέσεις οι κατάλληλοι άνθρωποι και στέλνουν τα κατάλληλα μηνύματα. Αλλά αυτό δεν ικανοποιεί όλες τις δυνάμεις κι όλες τις πλευρές. Υπάρχουν οι «νυν», που επιδιώκουν με κάθε τρόπο τη συντήρηση της έντασης, γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Υπάρχουν και οι «πρώην», που διεκδικούν με επιμονή και πάθος έναν ρόλο, μολονότι οι επιδόσεις τους σε όλες τις θέσεις από τις οποίες έχουν περάσει ήταν τραγικές. Πάρτε τον Κουρουμπλή, που ως άλλος Ανδρέας κραυγάζει «Βυθίσατε το «Ορούτς Ρέις»!».

Και δεν είναι ο μόνος. Το ερχόμενο Σάββατο, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι οργανώνουν στο Καστελλόριζο μια εκδήλωση με κεντρικό ομιλητή τον Προκόπη Παυλόπουλο. Αν δεν κάνω λάθος, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είχε επισκεφθεί ποτέ το νησί στη διάρκεια της θητείας του. Και το αποτύπωμα που άφησε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι τα «αυστηρά μηνύματα» που έστελνε κατά καιρούς στον Ερντογάν και το μάθημα για τη Συνθήκη της Λωζάννης που επιχείρησε ανεπιτυχώς να του δώσει, «ως καθηγητής», όταν ο τούρκος πρόεδρος επισκέφθηκε την Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2017. Αυτά εκτίμησαν άραγε οι οργανωτές και του ανέθεσαν την κεντρική παρέμβαση σε μια εκδήλωση για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο; Και τι χαρακτήρα θα έχει αυτή η παρέμβαση, συμπληρωματικό ή ανταγωνιστικό προς την επίσκεψη της Κατερίνας Σακελλαροπούλου;

Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες, προειδοποιεί ο ποιητής. Μα την τιμή αυτή δεν μπορεί να τη γευτεί ο καθένας.