Η ελπίδα του κεφαλαιοποιητικού συστήματος

Η κυβέρνηση μετά από ένα χρόνο και πλέον διακυβέρνησης, αποφάσισε να κάνει το αποφασιστικό βήμα ένταξης στο συνταξιοδοτικό σύστημα του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, εισάγοντας τον λεγόμενο ατομικό κουμπάρα εισφορών για τους νέους ασφαλισμένους, με στόχο να ενισχυθεί η επικουρική ασφάλιση και να αποσυνδεθεί σταδιακά τόσο από τον κρατικό προϋπολογισμό, όσο και από τις διαδοχικές ενέσεις ρευστότητας και μεταφορές από πλούσια σε αδύναμα ασφαλιστικά ταμεία, με στόχο την κάλυψη των ελλειμμάτων.

Είναι γεγονός ότι το νέο σύστημα που είναι σαφώς πιο δίκαιο και αναπτυξιακό για την κοινωνία και τους ασφαλισμένους, αποτελούσε ένα διαχρονικό ταμπού για όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ ακόμη και η παρούσα κυβέρνηση έρχεται να το εισάγει με αρκετή καθυστέρηση παρά τις αρχικές προγραμματικές εξαγγελίες με την εκλογή της.

Πλέον οι εισφορές των ασφαλισμένων θα αποταμιεύονται σε συγκεκριμένο προσωπικό λογαριασμό και θα επενδύονται με ένα τρόπο δομημένο, το οποίο είναι πολύ πιθανό να αποφασίζεται από κοινού με τον ασφαλισμένο, αναλόγως του επενδυτικού του προφίλ, ώστε να είναι γνωστό και να σταθμίζεται επαρκώς το ρίσκο της επένδυσης.

Είναι δεδομένο ότι με την κεφαλαιοποίηση μακροπρόθεσμα, θα αυξηθούν οι συντάξεις για τις επόμενες γενιές αρκεί να εισαχθούν συγκεκριμένοι κανόνες ασφάλισης και επένδυσης, με την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα που έχει το προσωπικό και την τεχνογνωσία να τρέξει την όλη διαδικασία χωρίς να επιβαρύνονται τα κρατικά ταμεία.

Εκτός αυτού, είναι απαραίτητο να γίνει αντίστοιχη μελέτη πέραν της επικουρικής ασφάλισης που αποτελεί τον δεύτερο πυλώνα, εντάσσοντας σταδιακά και τις κύριες συντάξεις στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα, γεγονός που θα μειώσει αισθητά την συνταξιοδοτική δαπάνη.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα μετά από τόσες δημοσιονομικές παρεμβάσεις τα τελευταία χρόνια, η χώρα πληρώνει σχεδόν 30% του ΑΕΠ για μισθούς και συντάξεις, ένα ποσοστό που είναι το υψηλότερο στην ευρωζώνη.

Επιπρόσθετα, η ύπαρξη της ατομικής αποταμίευσης, θα πρέπει να δίνει το δικαίωμα στον ασφαλισμένο να επιλέξει μετά από το πέρας του εργασιακού του βίου ή και νωρίτερα υπό προϋποθέσεις, να λάβει τα ποσά των κεφαλαίων που έχουν συσσωρευθεί, είτε με την μορφή εφάπαξ ή μηνιαίας σύνταξης ή συνδυασμό των δύο επιλογών, που θα μπορεί να δηλώνει ο ασφαλισμένος στον φορέα διαχείρισης που θα επιλεγεί για να τρέξει το όλο κεφαλαιοποιητικό σύστημα.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια νέα ασφαλιστική προσέγγιση στην χώρα, η οποία δημιουργεί βέβαια ένα αρχικό κόστος μετάβασης για τους παλαιούς ασφαλισμένους, το οποίο θα πρέπει να καλυφθεί από την αύξηση του ΑΕΠ που θα προκύψει τα επόμενα έτη χωρίς επιβάρυνση ή μείωση των τωρινών συντάξεων.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός