Οι πολιτιστικοί πόλεμοι του Τραμπ και η μάχη των εκλογών του Νοεμβρίου

Τις τελευταίες δεκαετίες συχνά πυκνά οι ΗΠΑ αναστατώνονται από διάφορους πολιτιστικούς πολέμους, μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας. Αυτό εν μέρει αντανακλά και ότι πρόκειται για μια πολύ μεγάλη χώρα, με διαφορετικές παραδόσεις και διαφορετικές ιστορίες, που βέβαια περιλαμβάνουν και αρκετές σκοτεινές σελίδες (από τον εξανδραποδισμό των αυτοχθόνων πληθυσμών μέχρι το ατλαντικό δουλεμπόριο και τις φυλετικές διακρίσεις).

Μάλιστα, ιδιαίτερα πολεμοχαρής σε αυτές τις αντιπαραθέσεις είναι και η αμερικανική δεξιά. Οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν, ήδη από τη δεκαετία του 1990, ότι οι ριζοσπάστες αριστεροί της δεκαετίας του 1960 και των κινημάτων αμφισβήτησης κυριάρχησαν στα πανεπιστήμια, τα σχολεία και τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης, διατηρώντας έτσι την ιδεολογική ηγεμονία.

Και παρότι η συγκεκριμένη γενιά των radicals του 1960 πλέον έχει πατήσει για τα καλά τα 70 και αποσύρεται από το προσκήνιο, οι Ρεπουμπλικάνοι εκτιμούν ότι το πρόβλημα αναπαράγεται με τη νεώτερη γενιά ριζοσπαστών, αυτών που βγήκαν στο προσκήνιο τις δύο τελευταίες δεκαετίες και που – κατά τη γνώμη τους πάντα – ενισχύθηκαν ιδιαίτερα στην περίοδο της προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα.

Πλέον ο εχθρός δεν είναι τα παλιά μέλη των Students for a Democratic Society, ή οι αρνητές της στράτευσης στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο εχθρός είναι πλέον ο ριζοσπαστικός φεμινισμός που υπονομεύει τα οικογενειακά πρότυπα και τα έμφυλα στερεότυπα, η κριτική θεωρία της φυλής που θεωρεί ότι αντίπαλος είναι η «λευκότητα», οι antifa – που στα μάτια του Τραμπ είναι μια διεθνής αριστερή τρομοκρατική συνωμοσία – και οι… New York Times που με το Project 1619 προσπαθούν να δουν τις επιπτώσεις της δουλείας στη διαμόρφωση της σύγχρονης Αμερικής.

Τραμπ: η πολιτιστική επανάσταση της αριστεράς θέλει να ανατρέψει την Αμερικανική Επανάσταση

Ο ίδιος ο Τραμπ δεν μασάει τα λόγια του για αυτά τα ζητήματα. Μιλώντας στις 17 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο των Εθνικών Αρχείων (National Archives Museum) στην Ουάσιγκτον σε ένα συνέδριο  του Λευκού Οίκου για την αμερικανική ιστορία, οργανωμένο στην επέτειο της υπογραφής του Αμερικανικού Συντάγματος, προσπάθησε να υπερασπιστεί την κατά τη γνώμη του πραγματική ιστορική κληρονομιά των ΗΠΑ από αυτό που θεωρεί ότι είναι η απειλή της αριστεράς.

Κατά τον Τραμπ ένα «ριζοσπαστικό κίνημα προσπαθεί να κατεδαφίσει αυτή την πολύτιμη και ακριβή κληρονομιά». Περιλαμβάνει τους «αριστερούς όχλους που γκρεμίζουν τα αγάλματα των ιδρυτών των ΗΠΑ», αυτούς που υποστηρίζουν «ότι η Αμερική ποτέ δεν ήταν μεγάλη», τις επιθέσεις τις στα όργανα τάξης που κατά τον Τραμπ είναι τα «σύμβολα του κράτους δικαίου» και φυσικά την πυρπόληση των αμερικανικών σημαιών. Όλα αυτά κατά τον αμερικανό πρόεδρο σηματοδοτούν μια «αριστερή πολιτιστική επανάσταση σχεδιασμένη για να ανατρέψει την Αμερικανική Επανάσταση».

Μάλιστα στον ίδιο κατάλογο ο Τραμπ περιέλαβε και το Project 1619 των New York Times, μια προσπάθεια να μελετηθεί η βαρύτητα της δουλειάς στην αμερικανική ιστορία. Άλλωστε, βασική του θέση είναι ότι οι φιλελεύθεροι, ακόμη και το «φιλελεύθερο κατεστημένο», συμπαρατάσσονται με την αριστερά στην επίθεση ενάντια στις αξίες της Αμερικής.

Στο στόχαστρο του Τραμπ και η κριτική θεωρία της φυλής (critical race theory) που κατά τον αμερικανό πρόεδρο είναι μια «μαρξιστική θεωρία που υποστηρίζει ότι οι η Αμερική είναι ένα μοχθηρό και ρατσιστικό έθνος». Μάλιστα, κατηγόρησε ακόμη και το αξιοσέβαστο Smithsonian Institution ότι έχει υιοθετήσει αυτή τη θεωρία και γι’ αυτό σε πρόσφατη έκδοσή του υποστήριξε ότι η πυρηνική οικογένεια, ή αγάπη προς το Θεό είναι οι αξίες που ενώνουν τους αμερικανούς αλλά προβληματικές πλευρές της «λευκότητας».

Και βέβαια δεν θα μπορούσαν να μην υπάρξουν και οι αναφορές στις καταστροφές αγαλμάτων στο πλαίσιο του κινήματος Black Lives Matter. Σε μια εμφανή προσπάθεια να στρέψει τα βέλη του και προς τον Τζο Μπάιντεν, που είναι γερουσιαστής από την Πολιτεία του Ντελαγουέρ, ο Τραμπ επέλεξε να αναφερθεί στον Σήζαρ Ρόντεϊ, που ως εκπρόσωπος του Ντελαγουέρ το 1776 έριξε την αποφασιστική ψήφο για να περάσει η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Πρόσφατα το άγαλμά του απομακρύνθηκε από την ομώνυμη πλατεία στο Ουίλμινγκτον ύστερα από διαμαρτυρίες επειδή ήταν ιδιοκτήτης σκλάβων.  Ο Τραμπ, που ούτως ή άλλως ανακοίνωσε τη διαμόρφωση μιας επιτροπής για να τιμηθούν τα  250 χρόνια από την υπογραφή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, δεσμεύτηκε ότι ένα άγαλμα του Ρόντνεϊ θα προστεθεί στον Εθνικό Κήπο των Αμερικανών Ηρώων,  τη δημιουργία του οποίου πρόσφατα αποφάσισε ο αμερικανός Πρόεδρος.

Πολιτικοί υπολογισμοί

Όλα αυτά εντάσσονται σε έναν σαφή πολιτικό υπολογισμό του  Τραμπ να παρουσιάσει τον Μπάιντεν ως κάποιον που ποδηγετείται από μια υποτιθέμενα ριζοσπαστική αριστερά ατζέντα και άρα να ενισχύσει τα αντανακλαστικά φόβου που υπάρχουν σε μεγάλο μέρος του πιο συντηρητικού λευκού ακροατηρίου, ύστερα και από τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν τις διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Τζωρτζ Φλόιντ, και άρα με αυτόν τον τρόπο να επανασυσπειρώσει την εκλογική του βάση σε κρίσιμες Πολιτείες και να ξεπεράσει την αρνητική απήχηση που είχαν οι αλλοπρόσαλλοι χειρισμοί του για την πανδημία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει απεμπολήσει τους μαύρους και του ισπανόφωνους ψηφοφόρους. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί τη μειωμένη απήχηση που έχει (σε σύγκριση με την Κλίντον) ο Μπάιντεν στους άρρενες μαύρους και ισπανόφωνους ψηφοφόρους, ο Τραμπ έχει αναβαθμίσει την διαφημιστική εκστρατεία που απευθύνεται σε αυτούς υπογραμμίζοντας το έργο που έχει προσφέρει για τις μειονότητες, με σκοπό να περιορίσει την απήχηση του Μπάιντεν και άρα να διεκδικήσει ξανά κρίσιμες ταλαντευόμενες Πολιτείες, σε μια εκλογική μάχη που έχει ακόμη αρκετό δρόμο.