Πώς η τηλεργασία διευρύνει περαιτέρω τις ανισότητες;

Γράφοντας στο CNN Business, ο Μπαράτ Ραμαμούρτι, γενικός διευθυντής του προγράμματος εταιρικής ενδυνάμωσης στο Ινστιτούτο Ρούσβελτ, προειδοποιεί για τους τρόπους με τους οποίους η τηλεργασία ενισχύει τις ανισότητες.

Αν και περιγράφει την κατάσταση στις ΗΠΑ, είναι προφανές ότι το ίδιο μοτίβο ισχύει σχεδόν για κάθε χώρα του κόσμου, όσο και αν διαφοροποιείται βάσει των εκάστοτε ιδιαιτεροτήτων.

Όπως γράφει:

«Ο κοροναϊός έχει αναγκάσει εκατομμύρια Αμερικανούς να εργάζονται από το σπίτι. Και αναμένεται ότι, ακόμη και αφού η πανδημία τεθεί υπό έλεγχο, ο αριθμός εκείνων που θα απασχολούνται με τηλεργασία θα είναι πολλοί περισσότεροι από ό,τι πριν την εμφάνισή της. Η μετάβαση αναμένεται να δημιουργήσει ένα κύμα που θα επηρεάσει ολόκληρη την οικονομία, και που είναι πιθανό να διευρύνει το φυλετικό και έμφυλο χάσμα ακόμη περισσότερο – εκτός αν οι κυβερνήσεις και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις εφαρμόσουν εξυπνότερες πολιτικές.

Σύμφωνα με έκθεση του Ιουνίου του 2020, το 42% του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ – δηλαδή περίπου 70 εκατ. άνθρωποι – εργάζονται από το σπίτι, ενώ το 26% εξακολουθεί να πηγαίνει στο χώρο εργασίας του. Αν και πολλοί από αυτούς που εργάζονται από το σπίτι εντέλει θα επιστρέψουν στο γραφείο, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Ατλάντα προβλέπει ότι ο αριθμός των εργαζόμενων πλήρους απασχόλησης που θα εργάζονται από το σπίτι έστω μια φορά την εβδομάδα, σχεδόν θα τριπλασιαστεί σε σχέση με το 2019, όταν μόλις το 10% των εργαζόμενων απολάμβαναν αυτό το προνόμιο. Προβλέπουν επίσης ότι περισσότερο από το 20% των εργαζόμενων θα εργάζεται από το σπίτι δύο ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα από εδώ και στο εξής.

Όμως η τηλεργασία είναι επιλογή μόνο για ορισμένους εργαζόμενους. Εκείνοι που κάνουν χειρωνακτικά επαγγέλματα, για παράδειγμα όσοι εργάζονται στην κατασκευή, την οικοδομή, ως νοσηλευτές, πωλητές και εργαζόμενοι εστίασης, συνήθως απαιτείται να βρίσκονται στο χώρο της δουλειάς τους. Αντιθέτως, πολλοί υπάλληλοι γραφείου, όπως οι οικονομολόγοι ή οι δικηγόροι, μπορούν να εργαστούν από απόσταση. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα ανθρώπων που εργάζεται από το σπίτι είναι πολύ διαφορετική από εκείνους που πηγαίνουν ακόμη στη δουλειά τους.

Μελέτη του Πανεπιστημίου του Σικάγο ανακάλυψε ότι οι άνθρωποι που είχαν δουλειές που ήταν πιο δύσκολο να γίνουν από το σπίτι, είχαν και χαμηλότερο μισθό και περιουσία σε σχέση με εκείνους που ήταν ευκολότερο να μεταβούν στην τηλεργασία.

Ως αποτέλεσμα, είναι πιθανό να δούμε μια ακόμη πιο διχασμένη οικονομία μετά την πανδημία, στο πλαίσιο της οποίας ένας δυσανάλογος αριθμός πλούσιων λευκών θα εργάζονται από το σπίτι, ενώ δυσανάλογα πολλοί φτωχότεροι μαύροι ή άνθρωποι μειονοτικής καταγωγής θα πρέπει να μεταβούν στη δουλειά.

Αυτό είναι πιθανό να ενισχύσει τις ανισότητες, τόσο σε ό,τι αφορά το εισόδημα όσο και την περιουσία. Η δουλειά από τον χώρο εργασίας είναι ακριβή και χρονοβόρα. Το κόστος των μεταφορών (ακόμη και αν πρόκειται για εισιτήρια ΜΜΜ, αλλά και η βενζίνη και τα μισθώματα parking), η στολή εργασίας και τα γεύματα απ’ έξω, μπορούν να κοστίσουν στους εργαζόμενους ακόμη και $4.000 ανά έτος. Οι εργαζόμενοι που πηγαίνουν στη δουλειά τους, δαπανούν περίπου 54,2 λεπτά την ημέρα για να μετακινηθούν από και προς τη δουλειά, ένα διάστημα που όσοι εργάζονται από το σπίτι θα μπορούν να χαλαρώσουν με την οικογένειά τους. αυτός ο πρόσθετος χρόνος μεταφοράς, μπορεί να μεταφραστεί και σε επιπλέον κόστος για τη φύλαξη των παιδιών.

Το ζήτημα της στέγης

Η μετάβαση στην τηλεργασία είναι πιθανό να επηρεάσει και την αγορά στέγης. Εκείνοι που εργάζονται από το σπίτι, θα έχουν την ευκαιρία να εγκαταλείψουν τις πόλεις και να μετακινηθούν στα προάστια ή την επαρχία για να εξοικονομήσουν από τα έξοδα κατοικίας τους. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει και τη διαθεσιμότητα κατοικιών στις πόλεις, και να «ρίξει» τα ενοίκια. Όμως το πρόβλημα είναι ότι μπορεί και να προκαλέσει τοπικές εξαιρέσεις ελέγχου των τιμών των ενοικίων. Για παράδειγμα, η Νέα Υόρκη τον Αύγουστο σημείωσε ρεκόρ με 15.000 άδεια διαμερίσματα. Το ποσοστό των άδειων χώρων ξεπερνά το 5% για πρώτη φορά στην ιστορία της. Όμως η πολιτική ρύθμισης των ενοικίων της πόλης – που αποτρέπει τους ιδιοκτήτες από το να επιβάλουν δραματικές αυξήσεις ενοικίων από το ένα έτος στο επόμενο – έχει ως εκ τούτου αρθεί.

Η εργασία από το σπίτι μπορεί να προκαλέσει και επιπλέον επιδείνωση του έμφυλου χάσματος, αφού οι γυναίκες υπερ-εκπροσωπούνται στις χαμηλόμισθες θέσεις του τομέα των υπηρεσιών που απαιτούν μετάβαση στο χώρο εργασίας. σύμφωνα με την Μελέτη για την Κοινωνία και τον Πληθυσμό, αν και οι γυναίκες είναι λίγο περισσότερες από τους μισούς «αναγκαίους εργαζόμενους», εκπροσωπούν το 76% των υγειονομικών εργαζόμενων και το 73% των εργαζόμενων κοινωνικών υπηρεσιών. Πρόκειται για παραδοσιακά πιο χαμηλόμισθα «αναγκαία» επαγγέλματα, σε σχέση, για παράδειγμα, με εκείνα σε τομείς όπως οι κατασκευές ή η ενέργεια. Και, σε όλες τις απαραίτητες βιομηχανίες, οι γυναίκες έχουν μικρότερο μισθό κατά μέσο όρο σε σχέση με τους άνδρες που κάνουν την ίδια δουλειά με εκείνες.

Αναγκαία βήματα

Κυβερνήσεις και ιδιωτικές επιχειρήσεις πρέπει να προνοήσουν για την αντιμετώπιση τέτοιων καινούργιων τάσεων και να μειώσουν το έμφυλο και φυλετικό χάσμα. Για να βοηθήσουν τους χειρώνακτες εργάτες που πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται από το χώρο εργασίας τους, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να αυξήσει τον βασικό μισθό, να ενισχύσει τα σωματεία και να δώσει στους εργαζόμενους μεγαλύτερη δύναμη στις αποφάσεις εντός των εταιρειών, επιτρέποντάς τους να εκλέγουν μέλη του διοικητικού συμβουλίου.

Οι ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις πρέπει επίσης να θέσουν σε προτεραιότητα την πρόσβαση σε οικονομική στέγαση σε κοντινή απόσταση από τους χώρους εργασίας και να επενδύσουν στα ΜΜΜ για να περιορίσουν τους χρόνους και το κόστος μετακίνησης από και προς τη δουλειά. Και φυσικά, πρέπει να φροντίσουν για το κόστος φύλαξης των παιδιών.

Στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, σημαντικές οικονομικές τάσεις όπως η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογική επανάσταση έχουν βοηθήσει τους υπαλλήλους γραφείου να πάρουν το προβάδισμα. Χωρίς προνοητικά βήματα, η μετάβαση στην τηλεργασία θα είναι μια ακόμη τάση που διευρύνει το ήδη τεράστιο χάσμα μεταξύ των χειρωνακτών και των εργαζόμενων γραφείου στις ΗΠΑ».