Η γκιλοτίνα των social media, o Γραβάνης και ο κοροναϊός

Ο Αχιλλέας Γραβάνης – καθηγητής Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης- είναι ένας από τους «συνήθεις υπόπτους» που βρίσκονται σε άμεση ζήτηση για τις ανάγκες της γκιλοτίνας των social media. Το μοναδικό του «σφάλμα» είναι ότι έχει άποψη για σειρά θεμάτων της πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας και μάχεται για να την προβάλλει και να την υπερασπίσει με κάθε κόστος.

Δεν έχει καμία σημασία αν συμφωνείς ή διαφωνείς με την άποψη που διατυπώνει συνήθως μέσα από αναρτήσεις στο facebook όπου έχει «πιάσει στασίδι» εδώ και πολλά χρόνια αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έχει αυτή η πλατφόρμα της κοινωνικής δικτύωσης. Το σημαντικό είναι ένα και μόνο: Να έχεις τη δύναμη είτε ως πρόσωπο, είτε ως φορέας ή και συλλογικότητα να συμμετέχεις στο διάλογο με τους ίδιους ακριβώς όρους και προφανώς, στο ίδιο γήπεδο!

Αντίθετα, το να πετάς τη μπάλα στην εξέδρα με το θέμα που θα φτιάξει ο τοπικός ανταποκριτής μιας αθηναϊκής καθημερινής εφημερίδας και θα έρθει να υποστηρίξει αμέσως μετά, ένα σωματείο εργαζομένων της περιοχής που όπως διαβάζω χαρακτηριστικά στη σελίδα στο facebook «έρχεται να καλύψει την έλλειψη ενός συνδικαλιστικού οργάνου για τη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μη μόνιμων ερευνητών» είναι μια προσπάθεια δημιουργίας φθηνών εντυπώσεων σε κενό αέρος. Η συνέχεια γνωστή. Ένα δημοσίευμα και μετά, ένα δεύτερο και ένα τρίτο … για να στηθεί η αλυσίδα στα media και να βγει το «μεροκάματο» της «δομικής αντιπολίτευσης».

Υποτίμηση των social media

Αλλά, η αλυσίδα σπάει εύκολα και δεν μπορεί να αντέξει σε καμία περίπτωση αν οι εμπνευστές υποτιμήσουν την λειτουργία των social media και του ίδιου του facebook. Και στη περίπτωση του καθηγητή Γραβάνη έκαναν το λάθος να υποτιμήσουν και την δυναμική λειτουργία του facebook  αλλά και τα αντανακλαστικά του συγγραφέα της πρώτης ανάρτησης. Και αυτό γιατί ο Γραβάνης με ένα υστερόγραφο του στη πρώτη ανάρτηση και μια νεότερη ανάρτηση αλλάζει πλήρως την τράπουλα του παιχνιδιού αλλά και των εντυπώσεων.

Ας ξεκινήσουμε από το υστερόγραφο: «ΥΓ# Θα συμφωνήσω με κάποια σχόλια ότι η αναφορά μου στους μετανάστες χρειάζονταν πιο προσεκτικό ύφος. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός της συμμετοχής τους στην διασπορά του ιού λόγω των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης τους. Η χώρα χρειάζεσαι μια συνεκτική μετανάστευση πολιτική που διαχρονικά δεν έχει. Πελαγοδρομεί από το η θάλασσα δεν έχει σύνορα, ανοιχτά σύνορα για όλους τους κατατρεγμένους της γης, οι μετανάστες λιάζονται στην Ομόνοια ως τον εγκλεισμό τους σε ξερονήσια η την άμεση απέλαση τους. Η ελληνική κοινωνία  χρειάζεσαι μια ειλικρινή συζήτηση για το τεράστιο αυτό ζήτημα που είναι παγκόσμιο και βέβαια και Ευρωπαϊκό και επομένως χρήζει της ουσιαστικής όχι υποκριτικής και μικροδιαχειριστικής πολιτικής των ευρωπαίων εταίρων  μας. Η συζήτηση όμως δεν μπορεί να γίνει με όρους “πολιτικής ορθότητας” και ιδεοληψιών ένθεν κακείθεν, όπως μέχρι τώρα.

Έχω από χρόνια εκφράσει δημόσια τις απόψεις μου για τους μετανάστες στα ΝΕΑ και την Athens Voice: τα παιδιά τους που γεννούνται στην Ελλάδα πρέπει άμεσα να παίρνουν την ελληνική υπηκοότητα, η Πολιτεία με κριτήρια να τους αποδώσει γη δε εγκαταλελειμμένος περιοχές ως ιδιοκτητών να βγάλουν το ψωμί τους και να τις δώσουν ζωή, οφείλει επίσης να μεριμνήσει για την μόρφωση τους. Οι “ευαίσθητοι” ας ψάξουν να δουν ποιος πράγματι ενδιαφέρεται για αυτούς, δημόσια. Από την άλλη, η συμπεριφορά των μεταναστών, όπως και όλων μας, δεν έχει ασυλία ιδιαίτερα σε επικίνδυνα θέματα δημόσιας υγείας».

H ανάρτηση

Και ας περάσουμε στη νεότερη ανάρτηση του καθηγητή Γραβάνη: «Η Πολιτεία προτείνει συγκεκριμένα μέτρα κατά του κορωνοϊου  βασισμένα στις προτάσεις των επιστημόνων. Όταν αυτά δεν εφαρμόζονται από τους κατοίκους ή τους φιλοξενούμενους αυτής της χώρας και η λοίμωξη καλπάζει κατηγορούμε την Πολιτεία! Όταν αυτή προσπαθεί να τα επιβάλει όπως έχει καθήκον για την προστασία της δημόσιας υγείας την κατηγορούμε ως καταπιεστική η και ανίκανη. Όταν επισημαίνουμε τις ανεύθυνες συμπεριφορές κατοίκων και φιλοξενούμενων να αγνοούν τα μέτρα προστασίας κατά του κορωνοϊου κατηγορούμαστε ως συντηρητικοί η ρατσιστές. Μια κοινωνία που στρουθοκαμηλίζει, αποποιούμενη την ατομική ευθύνη, αποστρέφοντας το πρόσωπο της από το πρόβλημα κινδυνεύει να πληρώσει βαρύ τίμημα».

Επιστρέφω στην ανακοίνωση του Συλλόγου Ερευνητών/Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου (ΣΕΕΕΗ) όπου με άρθρο στο καταστατικό του δεν δέχεται στους κόλπους του «μέλη Δ.Ε.Π, ερευνητές κατηγορίας Α’, Β’, Γ’ των ερευνητικών ιδρυμάτων, εργαζόμενοι οι οποίοι παρέχουν υπηρεσίες διοικητικού ή διευθυντικού στελέχους, καθώς και εργαζόμενοι που, είτε τυπικά είτε εν τοις πράγμασι, επιτελούν εκτελεστικό – διευθυντικό ρόλο που τους ανατίθεται από τη διοίκηση του κάθε Ιδρύματος.  Ξαναδιαβάζω το μικρό απόσπασμα της κατηγορίας που οδηγεί στην γκιλοτίνα των social media τον καθηγητή Γραβάνη και συγκρατώ το εξής: «ρατσιστικές, αντιεπιστημονικές και αντιδεοντολογικές απόψεις, που δεν έχουν καμία επιστημονική βάση…».

Σταματώ εδώ. Δεν έχω κάτι άλλο να πω και κυρίως δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω από μια απλή για τα ανθρώπινα μέτρα διαπίστωση: Πέραν της ιδεολογίας υπάρχει και η κοινή λογική και κυρίως, η ψυχρή πραγματικότητα. Αν δεν την αποδέχεσαι, το πρόβλημα είναι ολότελα δικό σου.