Πήρε εκδίκηση

Αλλοι, πολύ σοφότεροι ημών και υμών, έχουν περιγράψει την εκδίκηση ως ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Η Βίβλος μάς ενημέρωσε ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν της άποψης «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Ο δε πάνσοφος Ομηρος υποστήριζε ότι «η εκδίκηση στάζει στα στήθη των ανδρών πιο γλυκιά και απ’ το μέλι». Ο Νίτσε – ο Φρίντριχ, καλέ – έλεγε ότι «μια μικρή εκδίκηση είναι ανθρωπινότερη από καθόλου εκδίκηση». Και διάφοροι άλλοι έχουν κατά καιρούς προχωρήσει σε παρόμοιους αφορισμούς σχετικά με αυτό το έντονο ανθρώπινο συναίσθημα, το οποίο ενυπάρχει στο DNA του καθενός, και όποιος πει «όχι» ψεύδεται ασυστόλως και τον καταγγέλλω αυθωρεί και παραχρήμα.

Τούτου δοθέντος, δεν βρίσκω τίποτε το εξωφρενικό ή και απωθητικό στην ενέργεια του Γιώργου Κουμουτσάκου να αποστείλει χθες το μεσημέρι στον συνάδελφό του στην κυβέρνηση υφυπουργό Νίκο Χαρδαλιά φωτογραφία που τον απαθανατίζει την ώρα που φιλάει (;) το χέρι του ιερέα του «ιανόπληκτου» χωριού Οξυά Καρδίτσας!

Η φωτογραφία συνοδευόταν και από μια φράση – απόσπασμα από τη δήλωση του Χαρδαλιά της περασμένης εβδομάδας, με την οποία τον αποδοκίμαζε (τον Κουμουτσάκο) διότι – ως γνωστόν, και όπως μου «εξομολογήθηκε» στο φύλλο της

Δευτέρας – «αυθόρμητα» κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων την ημέρα των γενεθλίων του.

Ποια ήταν η φράση; Η ακόλουθη: «Ολοι χριστιανοί είμαστε, απλά κάποιοι έχουμε επιλέξει να μην κάνουμε επίδειξη της πίστης μας». Χωρίς να την ακολουθεί το κλασικό «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». Μόνο ένα «Χαίρετε!»!! Σκέτο, βαρύ, ατσαλάκωτο, ασήκωτο από την (εμφανέστατη) ειρωνεία.

Η εκδίκηση που λέγαμε; Αυτό ακριβώς. Ανθρωπος είναι και ο Κουμουτσάκος και την περασμένη εβδομάδα έφαγε – και ελέω Χαρδαλιά – πολύ ξύλο! Θα άφηνε να πέσει κάτω μια τέτοια ευκαιρία να πάρει το αίμα του πίσω;

«Το καλό παράδειγμα»

Προφανώς του τη φύλαγε του Χαρδαλιά ο Κουμουτσάκος, διότι βρέθηκε αιφνιδίως στη γωνία να απολογείται (και να εξομολογείται σε κάτι τύπους σαν εμένα γιατί μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, ποιος ο λόγος κ.λπ., κ.λπ.). Στον Χαρδαλιά δεν απολογήθηκε, ούτε και του ζητήθηκε κάτι σχετικό. Ο Χαρδαλιάς εξ ιδίας πρωτοβουλίας (δεν το φαντάζομαι, προεδρική εντολή δείχνουν όλα πως ήταν) τον έριξε τον Κουμουτσάκο στα σκυλιά τα πεινασμένα. Διότι, εκτός του συγκεκριμένου αποσπάσματος που προανέφερα, ο Χαρδαλιάς είπε και άλλα εις βάρος του Γιώργου Κουμουτσάκου για τη Θεία Κοινωνία. Τα αναφέρω για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις: «Το δεύτερο και πολύ σημαντικό αναφορικά με αυτό το θέμα (την Κοινωνία δηλαδή) είναι ότι όλα τα μέλη της κυβέρνησης πρέπει να δίνουμε το καλό παράδειγμα και κυρίως να τηρούμε χωρίς εκπτώσεις τους κανόνες που ζητάμε από τους πολίτες να τηρήσουν». Ωχ…

Εξομολόγηση

Οπως ήταν λογικό και φυσικό, όσον με αφορά, κάλεσα τον Νίκο Χαρδαλιά Προχθές το μεσημέρι για να τον «εξομολογήσω» και αυτόν, κατά το πρότυπο της προχθεσινής «εξομολογήσεως» Κουμουτσάκου. Τον βρήκα στο Μουζάκι, μόλις είχε ολοκληρωθεί η μεταφορά των αποκλεισμένων του χωριού Οξυά στην κωμόπολη, όλων, ευτυχώς, σώων και αβλαβών.

– Με πήρες για τη φωτογραφία; με ρώτησε εξαρχής.

– Μάλιστα, πείτε μου, παρακαλώ.

– Τι να πω; Για το παιχνιδάκι που κάνουν εις βάρος μου οι συνάδελφοί σας στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, ότι τάχα μου φίλησα το χέρι του παπά της Οξυάς;

– Δεν το φιλήσατε;

– Οχι, δεν το φίλησα!

– Μα υπάρχει φωτογραφία. Το φιλήσατε.

– Βεβαίως υπάρχει.

– Δεν είστε εσείς; Ή δεν φιλάτε το χέρι του ιερέως;

– Εγώ είμαι, αλλά δεν φιλάω το χέρι του παπά. Αμα προσέξετε, φιλάω το ράσο (του παπά), λίγο πάνω από τον καρπό.

– Στο χέρι…

– Ναι, στο χέρι. Αλλά το ράσο, επαναλαμβάνω, φιλάω, όχι το χέρι, όπως έσπευσαν διάφοροι συνάδελφοί σας να το διαστρεβλώσουν και να το διογκώσουν επίτηδες το θέμα. Μόνο και μόνο για να μου επιτεθούν και να με κατακρίνουν, για ευνόητους λόγους.

Εγώ το ‘ξερα πως πάλι οι δημοσιογράφοι φταίνε…

Ευλογημένος…

Πάντως, μη αντιλαμβανόμενος επαρκώς τους «ευνόητους» λόγους που ενδεχομένως είχαν οι συνάδελφοί μου να την «πέσουν» στον Νίκο Χαρδαλιά (να ήταν όλοι μέλη του Ομίλου «Φίλοι του Γιώργου Κουμουτσάκου»; Το αποκλείω…), είπα να το προχωρήσω λιγάκι παρακάτω το θέμα, γιατί η φάση «όχι χέρι, ράσο, όχι ράσο, χέρι» κινδύνευε να πάρει τον χαρακτήρα… κολοκυθιάς και δεν θα βγάζαμε άκρη στον αιώνα τον άπαντα!

– Πολύ ωραία, και γιατί αισθανθήκατε την ανάγκη να σκύψετε, με βαθιά υπόκλιση δε, να φιλήσετε το ράσο του ιερέως;

– Από σεβασμό, τίποτε περισσότερο. Από σεβασμό στην Εκκλησία και αγάπη προς την Ορθοδοξία. Εκανα την κίνηση αυτή αυθόρμητα, τηρώντας παράλληλα και τις οδηγίες ασφαλείας για τον κορωνοϊό – φίλησα το ράσο του, όχι το χέρι του, και

έλαβα την ευλογία του πατέρα. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο από αυτό…

Ευλογημένος και από μένα, υπουργέ μου – ως απόγονος παπά, του παπα-Χρήστου συγκεκριμένα, έχω, νομίζω, αυτό το δικαίωμα…

…και αεικίνητος

Τώρα και έξω από την πλάκα, αυτό που έχω να πω είναι ότι με τον Νίκο Χαρδαλιά ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του γλίτωσαν από πολλά, και κυρίως το βάσανο του «επί τόπου». Διότι όλα τα προηγούμενα χρόνια, που οι κυβερνήσεις δεν είχαν Χαρδαλιά και γινόταν, ας πούμε, ένας σεισμός ο οποίος είχε προκαλέσει ζημιές, έπρεπε να σχηματιστεί ολόκληρο κυβερνητικό κλιμάκιο για να μεταβεί «επί τόπου», προκειμένου αφενός να συντονίσει τις ενέργειες αποκατάστασης των ζημιών και αφετέρου να κάνει την καταγραφή των ζημιών.

Επιανε, λόγου χάρη, κάπου μια πυρκαγιά και έκαιγε σπίτια γιατί αργούσαν οι πυροσβεστικές; Πήγαινε «επί τόπου» ο αρμόδιος υπουργός ή οι αρμόδιοι υπουργοί και άκουγαν τα εξ αμάξης από τους αγανακτισμένους πολίτες για το «πού είναι το κράτος».

Μια πλημμύρα, μια κατολίσθηση, ένα δυστύχημα, μια σφοδρή χιονόπτωση, κάτι; Ο Χαρδαλιάς είναι εκεί, να τρέξει, να συντονίσει την κρατική μηχανή, να κατανείμει και να κινητοποιήσει μηχανήματα και ανθρώπους, να σπεύσει επί τόπου, να ελέγξει, να ακούσει, να προεδρεύσει συσκέψεων. Μέρα και νύχτα.

Δεν ξέρω τι «φλασιά» έφαγε ο Μητσοτάκης και τον όρισε εν μέσω πανδημίας κορωνοϊού υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας, αλλά έχω την εντύπωση ότι καλύτερη απόφαση δεν θα μπορούσε να πάρει. Ο τύπος είναι αεικίνητος. Γνωρίζει απέξω και ανακατωτά, που λένε, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και είναι και ακάματος. Duracell κανονικό. Μου έλεγε χθες ότι έχει τρεις μέρες να κοιμηθεί λόγω του κυκλώνα «Ιανού», του οποίου τις κινήσεις όπως και τις καταστροφές που προκαλούσε στο πέρασμά του παρακολουθούσε μέρα – νύχτα. Και πως περιμένει πώς και πώς να πάει στο σπίτι του απόψε (χθες βράδυ) να δει τα παιδιά του και να κοιμηθεί…

Οχι, να τα λέμε κι αυτά…