Τα κακομαθημένα παιδιά

Ο Ζοζέπ Μπορέλ είπε ότι διακυβεύεται η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ανώτατος ευρωπαίος διπλωμάτης μίλησε για συλλογική αποτυχία και αμηχανία. Το Politico χρησιμοποίησε τη λέξη «φάρσα». Και η Σβιετλάνα Τιχανόφσκαγια, η ηγέτις της λευκορωσικής αντιπολίτευσης που επισκέφθηκε προχθές τις Βρυξέλλες, δεν μπορούσε να καταλάβει τι σχέση έχουν τα εγκλήματα του Λουκασένκο με τις βόλτες ενός τουρκικού πλοίου στην ανατολική Μεσόγειο.

Η Κύπρος επιμένει: δεν συναινούμε στην επιβολή κυρώσεων στη Λευκορωσία αν δεν αποφασιστούν ταυτόχρονα κυρώσεις και στην Τουρκία. Η χώρα που, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, πουλάει χρυσά διαβατήρια σε ξένους εγκληματίες μπλοκάρει τη λήψη τιμωρητικών μέτρων εναντίον του καθεστώτος του Μινσκ με το επιχείρημα ότι η απειλή που εκτοξεύθηκε από την Ευρώπη όταν το Ορούτς Ρέις προκαλούσε πρέπει να υλοποιηθεί και τώρα που ανοίγει ο δρόμος για τη διπλωματία.

Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση της Λευκωσίας προωθεί εκούσα άκουσα δύο στόχους. Ο ένας είναι η προσφορά υπηρεσιών στη Ρωσία, πιστό σύμμαχο τόσο της ίδιας όσο και του Λουκασένκο, η οποία στο παρελθόν έχει εμποδίσει με όλες τις δυνάμεις της τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Ο άλλος είναι η υπονόμευση του ελληνοτουρκικού διαλόγου, που εκ των πραγμάτων θα κινηθεί εκτός του δόγματος «Η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα συμπαραστέκεται».

Και η μεν Κύπρος το μόνο που θα καταφέρει με τη στάση της είναι να εντείνει τα αισθήματα καχυποψίας και δυσφορίας που υπάρχουν στην Ευρώπη από τότε που οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο Ανάν. Η εξωτερική πολιτική της Ευρώπης, όμως, δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι όμηρος διαφόρων κακομαθημένων παιδιών της Ιστορίας, που θα έλεγε και ο Κώστας Κωστής. Οπως είπε η Ουρσουλα φον ντερ Λάιεν στην πρόσφατη ομιλία της, ήρθε η ώρα να καθιερωθεί η ειδική πλειοψηφία για ορισμένα ακόμη θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι κυρώσεις.

Είναι δύσκολο: χρειάζεται ξανά ομοφωνία (!) ή τροποποίηση των συνθηκών. Μέχρι να επιτευχθεί λοιπόν κάτι τέτοιο, θα πρέπει να αναλαμβάνουν κατά περίπτωση πρωτοβουλίες κάποιες «συμμαχίες προθύμων», που θα προχωρούν σε μέτρα χωρίς να περιμένουν το πράσινο φως από τη Βουδαπέστη, τη Βαρσοβία ή τη Λευκωσία. Δεν είναι ακριβώς αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι ιδρυτικοί πατέρες της Ενωσης. Οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση, όμως, ενθαρρύνει τους δικτάτορες, εν ενεργεία ή εν εκκολάψει. Και οδηγεί την Ευρώπη σε παράλυση.