Με δουλειά, μυαλό και συγκέντρωση

Υπάρχει ένα είδος νίκης που οι έλληνες αθλητικογράφοι συνηθίζουν να αποκαλούν «επαγγελματική». Τις πιο πολλές φορές με τη χρήση του όρου εννοούν πως ο νικητής τα κατάφερε, χωρίς να κάνει ένα καλό παιχνίδι, ότι κέρδισε διεκπεραιώνοντας την αποστολή του και χωρίς να ιδρώσει. Κάπως έτσι θα χαρακτήριζε κάποιος και τη νίκη του Ολυμπιακού με την Ομόνοια αλλά θα έκανε λάθος. Οχι γιατί ο Ολυμπιακός για να τα καταφέρει να πάρει αυτό το 2-0 ίδρωσε (και πολύ). Αλλά γιατί για να τα καταφέρει χρειάστηκε να κάνει πολλά, που με βάση την εποχή και τη φόρμα του μόνο απλά δεν είναι.

Δυσκολίες

Είχα εξηγήσει τις δυσκολίες του παιχνιδιού με την Ομόνοια. Αποδείχτηκε πως δεν είχαν να κάνουν τόσο με τον τρόπο που αγωνίζεται η κυπριακή ομάδα, όσο με τον ίδιο τον Ολυμπιακό που ακόμα δεν είναι έτοιμος γιατί δεν έχει κάνει φέτος μια κανονική προετοιμασία: δεν έδωσε καν φιλικά ματς! Διάβασα χθες «για το αντιποδόσφαιρο των Κύπριων», για τα «πούλμαν» που τοποθέτησαν μπροστά στην εστία του σπουδαίου τερματοφύλακα Φαμπίνιο κι άλλα πολλά. Ας με συγχωρέσει όποιος κάνει αυτές τις επισημάνσεις, αλλά τις βρίσκω πολύ απλουστευμένες. Η Ομόνοια κράτησε τον Ολυμπιακό στο 0-0 μέχρι το 70′ όχι γιατί ταμπουρώθηκε, αλλά γιατί έτρεχε. Και γιατί έχει και ποδοσφαιριστές να υποστηρίξουν αυτού του είδους την τακτική. Αν ρίξετε μια ματιά στη στατιστική του αγώνα μεταξύ των πρώτων πέντε στο συνολικό τρέξιμο υπάρχουν ο Μπουχαλάκης και τέσσερις ποδοσφαιριστές της ομάδας του Μπεργκ. Απέναντι σε μια ομάδα πειθαρχημένη, με πολλά τρεξίματα και με άριστη γνώση του αμυντικού παιχνιδιού, ο Ολυμπιακός και ο προπονητής του έκαναν πολλά. Κι ανταμείφθηκαν.

Τρίτη

Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι για τρίτη σεζόν στον Ολυμπιακό και γνωρίζει την ομάδα του, δηλαδή τους παίκτες του. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σημαίνει πως ξέρει τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας στις δεδομένες συνθήκες. Η προετοιμασία του ματς ξεκινά μέρες πριν. Ο Μαρτίνς ξέρει πως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να είναι στην καλύτερή του φόρμα και δουλεύει με συγκεκριμένους «παίκτες – κλειδιά». Δίνει στον Βαλμπουενά παιχνίδια (τον κρατά στο γήπεδο πολύ στα ματς με την ΑΕΚ και τον Αστέρα) για να τον βοηθήσει να βρει ρυθμό. Δουλεύει πολύ με τον Σεμέδο γιατί του είναι απαραίτητος: τον στηρίζει και με δηλώσεις. Κρατάει την αρμονική συνεργασία του Καμαρά με τον Μπουχαλάκη που είδε στο δεύτερο ημίχρονο του ματς του Ολυμπιακού με τον Αστέρα, ενώ όλοι εμείς οι υπόλοιποι ασχολούμαστε με τον Φορτούνη και τον Μασούρα. Κυρίως ο προπονητής μοιράζει τον χρόνο των υπόλοιπων μεσοκυνηγών.

Επιβράβευση

Ο Μαρτίνς επιβραβεύει, αλλά δεν υποκύπτει σε συναισθηματισμούς γιατί νιώθει και είναι πανίσχυρος. Δίνει φανέλα βασικού π.χ. στους Φορτούνη και Μασούρα, που καθάρισαν το ματς με τον Αστέρα την Παρασκευή, αλλά δεν έχει κανένα ενδοιασμό να τους βγάλει και τους δυο μόλις συμπληρώθηκε μια ώρα παιχνιδιού στο ματς της Τετάρτης. Ο Ραντζέλοβιτς (που έχει γίνει αλλαγή στο ημίχρονο του ματς με τον Αστέρα) και ο Ελ Αραμπί (που δεν πρέπει να ενθουσιάστηκε που βρέθηκε στον πάγκο) μπαίνουν στο γήπεδο και δίνουν την απαραίτητη έξτρα ώθηση. Κανείς δεν τολμά να κάνει μούτρα στον προπονητή για τις επιλογές του: όποιος μπαίνει προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Ολο αυτό χτίστηκε με τον χρόνο. Και δεν είναι δεδομένο.

Ποιότητα

Διάβασα επίσης διάφορες αναφορές στο ζήτημα της ποιότητας του Ολυμπιακού. Τι σημαίνει ποιότητα; Ποιότητα είναι η κάθετη μπαλιά του Ελ Αραμπί στη φάση του πέναλτι που κερδίζει ο Ραντζέλοβιτς και φυσικά ο τρόπος που ο Μαροκινός κινείται και εκτελεί για το 2-0. Εχουμε να κάνουμε με ενέργειες που δεν μπορεί να περιμένεις από πολλούς: ο καλός και χρήσιμος Χασάν π.χ. δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα από τα δύο. Ποιότητα υπάρχει επίσης στις καθαρές επεμβάσεις του Σεμέδο, που δεν αφήνει την Ομόνοια να κάνει μια αντεπίθεση της προκοπής, αλλά και στα ωραία ανοίγματα του Βαλμπουενά που χθες έδωσε στον Χασάν και στον Φορτούνη τη δυνατότητα να χριστούν σκόρερ κι αυτοί δεν το κατάφεραν για λίγο. Αλλά η ποιότητα δεν είναι κάτι που πέφτει από τον ουρανό: κοστίζει και μάλιστα πολύ. Αν ο Ολυμπιακός έχει ποιότητα είναι γιατί δίνει μεγάλα συμβόλαια. Το ό,τι πληρώνεις παίρνεις, δεν λέγεται τυχαία.

Κράτημα

Ακουσα διάφορες υπερβολές και για τη διαιτησία του Ολλανδού Μακέλι. Διάφοροι καλοθελητές επεσήμαναν ότι στη φάση του πέναλτι «ο Ραντζέλοβιτς αρχικά κρατά τον αμυντικό της Ομόνοιας κ.λπ. κ.λπ.». Αυτές οι επισημάνσεις μαρτυρούν άγνοια του κανονισμού για το περίφημο κράτημα, κυρίως άγνοια της τροποποίησής του. Από φέτος σύμφωνα με την IFΑB, δηλαδή την επιτροπή διαιτησίας της FIFA που ασχολείται με τους κανονισμούς «παράβαση για κράτημα υπάρχει μόνο όταν η όποια επαφή με το σώμα του αντιπάλου, εμποδίζει καθοριστικά την κίνησή του». Ο Ραντζέλοβιτς ακουμπά τον αντίπαλό του, ίσως κάπου μπλέκονται και τα χέρια τους. Αλλά δεν του απαγορεύει να τρέξει και δεν εξασφαλίζει κάποιου τύπου αβαντάζ από αυτό: είναι απλά πιο γρήγορος – σίγουρα δεν προκαλεί την πτώση του αντιπάλου του που πέφτει κουτοπόνηρα για να εκβιάσει ένα σφύριγμα φάουλ όταν ο παίκτης του Ολυμπιακού τον έχει ξεπεράσει στο σπριντ. Ολα αυτά τα βλέπει ο Μακέλι και τα βλέπει φυσικά και o συνάδελφός του στο VAR. Κι ορθώς δίνεται πέναλτι γιατί ο παίκτης της Ομόνοιας έπιασε την μπάλα χωρίς να έχει υπάρξει κανένα σφύριγμα διαιτητή.

Αστείο

Το αστείο της ιστορίας είναι ότι η φάση θυμίζει ένα γκολ της ΑΕΚ σε μια νίκη της επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη προ τριετίας: τότε είχε σκοράρει ο Γιακουμάκης τραβώντας τον Μποτία. Οσοι χθες φώναζαν τότε είχαν δώσει άριστα στον διαιτητή Παπαπέτρου, που μάλιστα με τον παλιό κανονισμό είχε την υποχρέωση να ακυρώσει το γκολ!

Ακόμα

Ο Μαρτίνς είπε στο τέλος ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει προκριθεί ακόμα: περιττό να πω ότι έχει δίκιο. Η ανετοιμότητα του πρωταθλητή εξαιτίας της πανδημίας δημιουργεί παραδοξότητες. Για παράδειγμα όλοι συμφωνούν ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει ακόμα την επιθυμητή φυσική κατάσταση κι όμως στα δυο τελευταία ματς έχει σκοράρει στο δεύτερο ημίχρονο, όταν λογικά θα έπρεπε όντας κουρασμένος να τρέχει λιγότερο. Επίσης όλοι επισημαίνουν την ανάγκη απόκτησης κάποιου εξτρέμ, όμως στην αρχή της σεζόν οι παρόντες εξτρέμ έχουν αποδειχτεί καθοριστικοί: ο Ραντζέλοβιτς καθαρίζει στα ματς με την ΑΕΚ και την Ομόνοια κι ο Μασούρας με τον Αστέρα. Προφανώς η ανετοιμότητα παίζει περίεργα παιχνίδια. Ενα όμως είναι βέβαιο: ότι με σοβαρότητα, συγκέντρωση και προσοχή ο Ολυμπιακός μπορεί να βρεθεί στους ομίλους. Οχι με επαγγελματικές νίκες, αλλά με τον επαγγελματισμό του.