«Πονοκέφαλος» για τις Πρέσπες

Η είδηση «ξερή» , χωρίς σχόλια, είναι ότι η Βουλή πρέπει να ψηφίσει άμεσα τρία μνημόνια που απορρέουν από τη Συμφωνία των Πρεσπών – απορρέουν ως υποχρέωση και προς εφαρμογή της Συμφωνίας με τη Βόρεια Μακεδονία.

Η δεύτερη είδηση, επί του συγκεκριμένου, είναι πως η σχετική συζήτηση μετατίθεται από εβδομάδα σε εβδομάδα.

Η τρίτη είδηση, «ξερή» και αυτή, επί του παρόντος, είναι ότι η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να βρει εισηγητή για να υποστηρίξει ενώπιον της Βουλής τα τρία κείμενα, και εμμέσως τη Συμφωνία των Πρεσπών! Να εξηγήσω έτι περαιτέρω: η συνεχής μετάθεση της συζήτησης δεν οφείλεται στην αδυναμία του προεδρείου της Βουλής να προσδιορίσει κάποια ημερομηνία λόγω ας πούμε βεβαρημένου προγράμματος, αλλά διότι όσοι βουλευτές εκ της ΚΟ βολιδοσκοπήθηκαν να υποδυθούν τον ρόλο του εισηγητή και του ειδικού αγορητή, αρνήθηκαν άλλοι ευσχήμως και άλλοι de profundis. Τι να εισηγηθούν άλλωστε οι «μακεδονομάχοι»;

Το θέμα δεν είναι απλό, αντιθέτως. Δεδομένου δε ότι εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες στην υπόθεση (λέγε Αντώνη Σαμαρά), μπορώ μετά βεβαιότητος σχεδόν να εκτιμήσω ότι αποτελεί ήδη έναν από τους παράπλευρους (πλην κορωνοϊού και ελληνοτουρκικών) πονοκεφάλους του προέδρου Κυριάκου. Διότι άντε και πες σου λέω εγώ ότι βρέθηκαν εισηγητής και ειδικοί αγορητές να υποστηρίξουν τα μνημόνια κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής. Αν όμως λίγο πριν από την ψηφοφορία σηκωθεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και απευθυνόμενος στην πλειοψηφία πει «με συγχωρείτε κύριοι, με όλο τον σεβασμό που έχω στο πρόσωπό σας, διότι εγώ δεν σας θεωρώ πολιτικούς απατεώνες όπως ο άλλος, δεν κάνουμε μια ονομαστική ψηφοφορία, να μετρηθούμε κιόλας;», τι θα γίνει;

Θα διακινδυνεύσει μια ονομαστική ψηφοφορία θέτοντας θέμα κομματικής πειθαρχίας ο πρόεδρος Κυριάκος; Εχω σπίρτα και παίζω σε μια αποθήκη τίγκα στο μπαρούτι, το λένε αυτό…

(Και δεν συζητώ καν την τροπή που θα λάβει η συζήτηση: με τον Τσίπρα να ζητάει 158 συγγνώμες για τα όσα έλεγαν κατά τις Συμφωνίας ο Κυριάκος και οι της ΝουΔου, το καλοκαίρι του 2018)

«Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα»

Τούτων δοθέντων, συν τον κορωνοϊό και συν τα μπαστούνια με τα ελληνοτουρκικά, επιθυμώ να ελαφρύνω κάπως την ατμόσφαιρα, αφιερώνοντας στον πρόεδρο Κυριάκο, ρεφρέν άσματος του εστέτ κυρίου Σάκη Ρουβά υπό τον τίτλο «Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα». Πρόκειται για άσμα της κατηγορίας ποπ, σε στίχους της κυρίας Νατ. Γερμανού και μουσική του κυρίου Νίκου Καρβέλα. Γνωρίζω ότι δεν εμπεριέχεται στα ακούσματά του περί την ελληνική μουσική, αλλά το βρήκα, τόσο μα τόσο επίκαιρο:

«Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Τώρα που έδαφος χάνουμε

Τώρα που ερωτευτήκαμε

Τώρα για πες μου τι κάνουμε

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Τώρα τον έλεγχο χάνουμε

Τώρα που παρασυρθήκαμε

Τώρα για πες μου τι κάνουμε».

Αφιερωμένο, φυσικά, εξαιρετικά…

Βαφτίσια

Ουδείς επιμένει (ή μπορεί να επιμένει) στη στατικότητα. Στην αποτελμάτωση. Στην εμμονικότητα. Ουδείς μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει και δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Από τον πρόγονό μας Ηράκλειτο που είχε δηλώσει ευθαρσώς «πάντα ρει και ουδέν μένει» και έσπαγε τα νεύρα του Πλάτωνα, ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει πώς μπορεί να λογίζεται φιλόσοφος ένας τύπος ο οποίος συνεχώς αλλάζει θέσεις, ως τους σύγχρονούς μας, στην πολιτική (ένας εξ αυτού του λόγου, ότι δηλαδή δεν μπορείς να τον βρεις πολιτικά πουθενά, έχει λάβει το προσωνύμιο «υδράργυρος» – δεν αναφέρω το όνομά του), αυτό που παρακολουθούμε είναι συνεχείς αλλαγές. Παράδειγμα ο Βασιλάκης ο Κόκκαλης, εκ Λαρίσης ορμώμενος, δεξιός καραδεξιός, ο οποίος τώρα έγινε ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική μας τον κατέλιπε ο Καμμένος (τι γίνεται αυτή η ψυχή; Ετσι θα τη βγάλει, πρόεδρε Κυριάκο; Στο απυρόβλητο;). Αυτός τον είχε βουλευτή στους καμμένους ΑΝΕΛ, μετά τον έκανε ένα φεγγάρι υφυπουργό Γεωργίας (για να αποδειχθεί ότι αυτή η χώρα δεν έχει σωτηρία – τη διοίκησε μέχρι και ο… Κόκκαλης), ύστερα εις ανταπόδοσιν την έσκασε αυτός στον Καμμένο και πήγε με τον Τσίπρα, και τώρα ιδού που έγινε και… τασάρχης – ήτοι επικεφαλής κεντροδεξιάς τάσης εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Τόσο χάρηκε ο Τσίπρας που στο κόμμα πια δεν θα νιώθει μόνος του ο «προοδευτικός» Γιαννάκης Ραγκούσης, αλλά θα ‘χει παρέα και τον Κόκκαλη αλλά και άλλους «προοδευτικούς δημοκράτες» σαν τον Κόκκαλη, που έκανε δήλωση, μέρος της οποίας αντιγράφω εδώ:

«Με μεγάλη χαρά πληροφορούμαι την κίνηση δεκάδων πολιτών από όλη την Ελλάδα να δηλώσουν «παρών» στη διεύρυνση του κόμματος. (…) Χαιρετίζω την πρωτοβουλία σας να οργανώσετε τη διαδικασία για τη μαζική εγγραφή πολιτών του προοδευτικού κέντρου στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία».

Ρε τον μπαγάσα τον πρόεδρο, βάφτισε ήδη… «προοδευτικό κέντρο» τον Κόκκαλη. Ακριβώς όπως οι καλόγεροι στον Μεσαίωνα βάφτιζαν το κρέας, ψάρι…

Ο τασάρχης και η έγκυος

Στη Λάρισαα πάντως δεν συγκινήθηκαν πολύ με την πρωτοβουλία του Κόκκαλη να υποδυθεί τον… «τασάρχη» στον νέο ΣΥΡΙΖΑ, πλάι στον Ραγκούση, τον Μπίστη, τον Τζουμάκα και τα άλλα «παιδιά» της 3ης ηλικίας του ΠΑΣΟΚ, που τώρα στα γεράματα είδαν το φως το αληθινό και έσπευσαν να πυκνώσουν τις τάξεις του κόμματος της χαράς. Αλλωστε τα νέα του βουλευτή τους, τα άκουγαν συχνά τον τελευταίο καιρό – ο τύπος απέλυσε έγκυο συνεργάτιδα του γραφείου του, κατά παράβαση όλης της νομολογίας αλλά και της ηθικής τάξης που διέπει τη λειτουργία του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Η κοπέλα τον πήγε στη Δικαιοσύνη, ο παλίκαρος έχασε απανωτά δύο δίκες – γέλαγαν από κοινού όλη η Λάρισα, ο Τύρναβος, τα Φάρσαλα και η Ελασσόνα με το πάθημά του – και τώρα υποχρεούται να την επαναπροσλάβει. Το τμήμα Ισότητας του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χαιρετίσει, κατόπιν όλων αυτών, τη συγκρότηση της κεντροδεξιάς τάσης στον ΣΥΡΙΖΑ; Συντρόφισσες, έγκυο απέλυσε…

Συγκεντρώσεις

Νέα μεγάλη επιτυχία της κυβερνήσεως, την οποία δεν μπορεί παρά να αξιολογήσω ως τεράστια, διότι τέσσερις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας, σε διάστημα μόλις τριών ωρών, είχαμε να δούμε από την εποχή των Μνημονίων – τότε που τα ψήφιζε το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ παραμύθιαζε τον κόσμο ότι θα τα σκίζει ένα ένα στο γόνατο. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: στις 10.00 είχαν συγκέντρωση στα βασανισμένα και κακομεταχειρισμένα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών οι μαθητές για να διαμαρτυρηθούν για τις μάσκες. Στις 11.30 στον ίδιο χώρο οι εκπαιδευτικοί για τον ίδιο λόγο, αλλά και για προσλήψεις, αίθουσες διδασκαλίας – τα κλασικά. Λίγο μετά, κατά τις 12.00 στον παράλληλο της Πανεπιστημίου δρόμο, στη Σταδίου, όπου και το υπουργείο Εργασίας (πότε θα μεταφερθεί αυτό πρόεδρε Κυριάκο;), καλλιτέχνες, μουσικοί, ηθοποιοί κ.λπ. που πλήττονται βαριά από την πανδημία. Και μία ώρα αργότερα, στο υπουργείο Υγείας στην οδό Αριστοτέλους, γιατροί και νοσηλευτές για τον κορωνοϊό.

Γιούπιιιι!

(Εκείνο το νομοσχέδιο για τις συγκεντρώσεις, πότε ακριβώς θα εφαρμοστεί; Με ρωτάνε κάτι φίλοι μου και δεν ξέρω τι να απαντήσω…)