Το δίλημμα και ο κίνδυνος

Ο πανικός πουθενά και κανέναν δεν ωφέλησε. Η Ελλάδα, ακόμη και τώρα που το δεύτερο κύμα της πανδημίας χτυπά σκληρά την Αθήνα, παρουσιάζει καλύτερους δείκτες σε ό,τι αφορά τη μετάδοση και τα θύματα του ιού από πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. Στο υγειονομικό επίπεδο διαθέτει ακόμη περιθώρια και εφεδρείες, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, για να αντιμετωπίσει την επίθεση του ιού. Αλλά και στο μέτωπο της οικονομίας παρότι οι προβλέψεις δεν αποκλίνουν σημαντικά από το αναμενόμενο, ούτε από αυτές που παρατηρούνται σε άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες, τα ρίσκα και οι εστίες κινδύνου είναι ενεργά και μεγάλα.

Για αυτό κρίθηκε ότι, οι εξελίξεις στα δύο αυτά μέτωπα, σήμερα, δεν δικαιολογούν ακραία μέτρα στην οικονομία όπως την επιβολή ενός νέου lockdown στην Αττική που δέχεται σήμερα το μεγαλύτερο φορτίο. Το κόστος θα ήταν δυσανάλογα υψηλό, αφού μία νέα καραντίνα θα ισοδυναμούσε με ένα πολύ βαρύ χτύπημα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και επιχειρήσεις, ικανό να εκτοξεύσει στην ανεργία σε επίπεδα υψηλότερα του 20%, να εκτινάξει την ύφεση πάνω από το 10% για ολόκληρο το έτος και να δοκιμάσει τις δημοσιονομικές αντοχές της χώρας από τα νέα εκτεταμένα μέτρα στήριξης που θα αναγκαζόταν να λάβει η κυβέρνηση για όσο διάστημα διαρκούσε η νέα καραντίνα.

Μην ξεχνάμε ότι η Αττική συνεισφέρει σχεδόν στο 50% του ΑΕΠ της χώρας. Και ότι, όσα επιδόματα των 500, 600 ή ακόμη και 700 ευρώ να έδινε το υπουργείο Οικονομικών μεγάλα στρώματα του σημερινού οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας θα αναγκάζονταν να ζήσουν σε συνθήκες φτωχοποίησης για όσο διάστημα διαρκούσε το lockdown, ενώ άλλες κατηγορίες πληθυσμού θα έρχονταν αντιμέτωπες με την απόλυτη φτώχεια.

Για αυτό η κουβέντα επιστρέφει, ξανά,  στην ευθύνη των πολιτών. Ακριβώς για να μη χρειασθεί να επιβληθούν μέτρα καθολικής απαγόρευσης της οικονομικής ζωής, τα οποία μπορεί να αποκλείστηκαν τώρα, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, τι θα γίνει αύριο αν η εξάπλωση της πανδημίας προσλάβει ακραίες διαστάσεις.

Ακόμη και αν «φύγει» κανείς από το επίπεδο της καθημερινής αγωνίας που ζουν τα νοικοκυριά μπροστά στο κύμα της πανδημίας και κοιτάξει το επίπεδο της οικονομίας συνολικά, της πορείας της και των επιδόσεών της, ένα νέο lockdown, έστω και στην Αττική, θα ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο. Αργά ή γρήγορα το εμβόλιο θα βρεθεί, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα επαναφέρει τους περιορισμούς στα δημόσια οικονομικά ζητώντας την επαναφορά των πλεονασμάτων από τα σημερινά ελλείμματα.

Τότε, η χώρα μας θα πρέπει να ανταποκριθεί με αξιόπιστο τρόπο στις απαιτήσεις αυτές και σε καμία περίπτωση να μη διακινυνεύσει τη σημερινή σχέση της με τις αγορές στις οποίες θα εξακολουθήσει να προσφεύγει για να καλύπτει τις ανάγκες της. Ολα δείχνουν ότι, λόγω των έκτακτων μέτρων στήριξης και των επιπτώσεων από την πανδημία, η Ελλάδα θα βγει από την πανδημία με ένα δημόσιο χρέος πάνω από 200% του ΑΕΠ. Θα συνεχίσει να είναι μια υπερδανεισμένη χώρα. Αυτό το γνωρίζουν οι αγορές. Το ζητούμενο είναι το επίπεδο της οικονομίας και η ασκούμενη οικονομική πολιτική να μη σπείρουν την παραμικρή αμφιβολία για την ικανότητα της χώρας να εξοφλεί τις υποχρεώσεις της βασιζόμενη στην ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια.