Αμερικανικά debate: Όταν η τηλεόραση εισέβαλε στην πολιτική

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και ο υπόλοιπος πλανήτης ασχολείται με την  πρώτη τηλεμαχία – debate ανάμεσα στους δύο υποψηφίους για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, τον Ρεπουμπλικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και τον Δημοκρατικό αντίπαλό του Τζο Μπάιντεν που στάθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι μπροστά στον τηλεοπτικό φακό.

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Τζο Μπάιντεν στο πρώτο μεταξύ τους debate

Τέτοιες μέρες, πριν από ακριβώς 60 χρόνια, στις 26 Σεπτεμβρίου 1960, έπαιρναν τη θέση τους απέναντι στις τηλεοπτικές κάμερες για το πρώτο debate στην αμερικανική Ιστορία, ο Ρόμπερτ Νίξον και ο Τζον Κένεντι.

Τα τηλεοπτικά debate εισέβαλαν τότε στην αμερικανική πολιτική σκηνή ως μια επανάσταση και «ΤΑ ΝΕΑ» της 5ης Οκτωβρίου του 1960 δημοσίευσαν κατ’ αποκλειστικότητα άρθρο του ισπανού πολιτικού και δημοσιογράφου Βίκτορ Άλμπα.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 5 Οκτωβρίου 1960, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Γράφει ο Άλμπα: «Έχετε γλυκό χαμόγελο: Έχετε φωτογένεια; Έχετε προσωπικήν γοητείαν – και μάλιστα όταν βρίσκεσθε μπρος στο φακό και στο μικρόφωνο; Αν ναι, τότε μπορείτε να είσθε ήσυχος έχετε πολλά πιθανότητας να κερδίσετε έναν εκλογικόν αγώνα στον οποίον αποφασίσατε να αποδυθήτε.

»Δεν αστειευόμεθα. Συμπεράσματα βγάζουμε από τον προεκλογικόν αγώνα πέρσι στην Αγγλία και εφέτος στην Αμερική.

Ο Άλμπα μάς μεταφέρει και τις εντυπώσεις που δημιούργησαν οι υποψήφιοι στην πρώτη εκείνη τηλεμαχία στα εκλογικά χρονικά των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Διά πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία οι δύο υποψήφιοι Πρόεδροι – ο κ. Κέννεντυ των Δημοκρατικών και ο κ. Νίξον των Ρεπουμπλικάνων – αντιμετωπίσθησαν στην τηλεόρασι και στο ραδιόφωνο. (…) Κατά γενικήν ομολογία, νικητής στον ‘πρώτο γύρο’ αυτής της αναμετρήσεως – που θα συνεχισθή και με άλλους ‘γύρους’ – εξήλθε ο  Κέννεντυ, Και κατά γενική ομολογία, εκείνος από τους δύο που θα κερδίση και τους επόμενους «γύρους», θα είναι και ο τελικός νικητής των εκλογών»

Και φτάνει έτσι ο Άλμπα στην περιγραφή χαρακτηριστικών που έμελλαν να αποτελέσουν τα βασικά προσόντα των πολιτικών του μέλλοντος.

«Δια να εκλεγήτε, από εδώ και μπρος, θα χρειάζεσθε γοητευτικό χαμόγελο, φωτογένεια, βαθειά, πειστική φωνή, χειρονομίες που μαγνητίζουν, ικανότητες ηθοποιού. Με λίγα λόγια, θα πρέπει συν τοις άλλοις, να  αποδειχθήτε και ολίγον ‘γόης’».

Ο Τζον Κένεντι

Για να είμαστε ειλικρινείς βέβαια  ακόμα και οι πιο φανατικοί  οπαδοί των δύο σημερινών υποψηφίων δύσκολα θα απέδιδαν τα χαρακτηριστικά αυτά σε κάποιον από τους δύο άνδρες.

Τζο Μπάιντεν και Ντόναλντ Τραμπ

Ο κόσμος σήμερα όμως δεν φαίνεται να έχει αλλάξει και πολύ από αυτόν που περιγράφει το 1960 ο Άλμπα.

«Ο σημερινός κόσμος είναι ένας κόσμος κουρασμένος, ένας κόσμος όπου οι πολίται αρέσκονται να βρίσκουν έτοιμη την απάντησι στα σοβαρά προβλήματα της κοινότητος. Ο καθείς προτιμά να ασχολήται με τα ιδικά του, τα προσωπικά του, ζητήματα, με τον τρόπον που θα ζήση αυτός, σαν άτομο, καλύτερα.

»Και, επομένως, μία κίνησις παραφοράς, μία στιγμή δισταγμού και αμφιβολίας, μία απάντησις βιαστική η δριμεία, ένα σφάλμα, ακόμη μία ανώδυνη διόρθωσις, ημπορούν να αποδειχθούν παράγοντες αποφασιστικοί.

»Ημπορούν να δημιουργήσουν εσφαλμένες εντυπώσεις, ημπορούν να καταβαραθρώσουν τον ένα, να ανεβάσουν στο βάθρο του νικητού τον άλλον. Και το πράγμα – ο καθείς ημπορεί να το καταλάβη αυτό – είναι επικίνδυνο. Πολύ επικίνδυνο»

Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι όσοι κρίνουν με την επιλογή τους τις αμερικανικές εκλογές δεν θα περιοριστούν στις τηλεοπτικές μονομαχίες των υποψηφίων προέδρων αλλά στα έως τώρα λεχθέντα και πεπραγμένα τους.