Ο γελοιογράφος, Χρήστος Παπανίκος, απαντάει στις επικρίσεις όσων κατηγόρησαν το σκίτσο του σχετικά με τις καταλήψεις στα σχολεία της Ελλάδας. Ο γελοιoγράφος με ένα μακροσκελές κείμενο στο Facebook δίνει τη δική του απάντηση στους επικριτές του σκίτσου του, στις ύβρεις και τις απειλές, αναρτώντας μάλιστα και κάποια από τα σχόλια που δέχτηκε.

Συγκεκριμένα έγραψε στη σελίδα του: «Προσωπικά, εδώ μέσα, όποτε με ενοχλεί κάτι το προσπερνώ. Δεν κάθομαι να διορθώσω τον καθένα, δεν τα ξέρω και όλα. Η εικονογραφημένη, με σκίτσο, άποψή μου για την αδικία, την βαρβαρότητα, τον κομματισμό και τα θύματα των σχολικών καταλήψεων έφερε αυτές τις μέρες αβάσταχτη προσβολή σε άγνωστους χρήστες του facebook, κυρίως λόγω πολιτικών αντιπαραθέσεων – όπως λέει και το σκίτσο – με αποτέλεσμα να λάβω για δυο μέρες μηνύματα με απειλές και ύβρεις.

Όλοι τους αγωνιστές για πολιτισμό, εκπαίδευση, υγεία, δημοκρατία, με ολόκληρο σηματάκι αντιναζί στη φωτογραφία τους, αντιρατσιστές, ζωόφιλοι, γιαγιάδες με εγγόνια, τραγουδίστριες που άκουγα τα τραγούδια τους, ένας κωμικός του ΚΚΕ, μαγαζάτορες, ένας από τάλεντ-σόου, πολλοί από διακοπές, καλλιτεχνικοί φωτογράφοι, γκέι, γυναίκες πολλές ως μάνες αλλά και όχι, καθηγητές, «διπλανοί μας άνθρωποι» (σίγουρα παρασυρμένοι πολλοί), μου ευχήθηκαν άμεσα ή έμμεσα, με «έγκριση-like», να φάω ξύλο, διαβεβαίωσαν ότι πληρώθηκα για να το πω αυτό το απίθανο που είπα με το σκίτσο, ξεκαθάρισαν ότι είμαι ασυζητητί φασίστας-ναζί-χουντικός, μου απέδωσαν ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς, σεξουαλικούς χαρακτηρισμούς, διαστροφές, λαχτάρισαν να με βρουν αρρώστιες. Μια καθηγήτρια υποσχέθηκε να με κάνει «βορά στους μαθητές της να με μεταχειριστούν όπως μου αξίζει». Άλλοι ήθελαν να έχω κάνει το σκίτσο άλλη χρονολογία, με την άλλη κυβέρνηση, λες και δεν πίστευα τότε τα ίδια. Αλλά, αφού δεν μπορώ να ταξιδέψω χρονικά, δεν έχω αποδείξεις.

Με άδειο το κεφάλι από εγκέφαλο, αδύναμοι να επεξεργαστούν οτιδήποτε, τους έβαλαν «προσωπικότητες» του Facebook καi του twitter να τρέχουν τυφλά πάνω στις σελίδες μου, στα σχόλια φίλων, για να ξεπλύνουν από τα παιδιά τους την στολή πιθήκου που τάχα τους φόρεσα. Αφού τους το είπε στο facebook η περσόνα του facebook, έτσι θα ‘ναι. Μία μάλιστα περσόνα ήταν και πρώην αρθρογράφος, δούλευε σε εφημερίδα, σε διπλανά γραφεία είχε σκιτσογράφους εκεί που δούλευε.

Εγώ δεν δουλεύω καν σε κάποιο ΜΜΕ. Όμως το σκίτσο είχε μιλήσει πριν από αυτούς. (Δεν το είχα στείλει και προς έγκριση σε όλους αυτούς, όπως μου στέλνουν εκείνοι πάντα πριν ανεβάσουν οτιδήποτε.) Κυρίως μίλησε έτσι που απλά το επιβεβαίωσαν με τις αντιδράσεις τους: Τους είχε πει ότι οι βάρβαροι σαν πίθηκοι έχουν ένα θύμα, τον απεικονιζόμενο μαθητή, σύμβολο της μάθησης – έκλεισαν όλοι τα μάτια προς την πλευρά του για να επιβεβαιώσουν ότι αδιαφορούν για τα θύματα των «αγώνων» όπως οι μαυροντυμένοι του σκίτσου.
Τους είχε πει ότι οι δράσεις τους είναι κόντρα στην πολιτισμένη ανθρώπινη κοινωνία του 21ου αι. γι’ αυτό έχουν την μορφή πιθήκου- έτρεξαν όλοι να μου δείξουν πόσο έξω από την ανθρώπινη κοινωνία είναι.

Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο η αισθητική του είναι ρετρό και το βιβλίο παλιό, δεν υποστηρίζει ότι η εκπαίδευση είναι τέλεια. Βλέπετε, οι εικόνες είναι πιο δυνατές, γι’ αυτό ενοχλούν. Απλά είναι ανίσχυρες απέναντι στην ωμή βία. Οπότε δημοσιεύω δείγματα «προς γνώση και συμμόρφωση» ώστε να ξέρουν ότι κάθε νόμιμο μέσο θα χρησιμοποιηθεί.

ΥΓ1 «-Είδες πουθενά, κυρία μου, να φαίνεται στο σκίτσο το κόμμα σου; -Όχι αλλά μόνο το κόμμα μου έχει πιθήκια».

ΥΓ2 Η υποστήριξη φίλων και εδώ και στο twitter με βοήθησε πολύ και τους ευχαριστώ».

Το σκίτσο που προκάλεσε τις αντιδράσεις:

Headlines