Μακάριοι οι ακροδεξιοί

Οταν είσαι ακροδεξιός, όσο και αν προσπαθείς να το κρύψεις, όλα στη ζωή γίνονται απλά. Να, η Μαρίν Λεπέν, για παράδειγμα. Με το που έγινε γνωστό πως ο δράστης της πρόσφατης επίθεσης με μπαλτά έξω από τα παλιά γραφεία του Charlie Hebdo στο Παρίσι ονομαζόταν Ζαχήρ Χασάν Μεχμούντ και όχι «Χασάν Α.», όπως είχε αρχικά υποστηρίξει, πως είναι 25 χρόνων και όχι 18, όπως είχε αρχικά υποστηρίξει, πως όταν έφτασε λοιπόν στη Γαλλία το 2018 ήταν ήδη 23 χρόνων και όχι 16, όπως είχε αρχικά υποστηρίξει, η ηγέτιδα της Εθνικής Συσπείρωσης (RN) βρήκε τη λύση:

Ολοι οι ασυνόδευτοι ανήλικοι αλλοδαποί που βρίσκονται σήμερα στη Γαλλία πρέπει να σταλούν πίσω στις χώρες καταγωγής τους. Γιατί κοστίζουν πολύ στο γαλλικό κράτος και «παράγουν καθημερινή εγκληματικότητα». Ούτως ή άλλως, οι περισσότεροι λένε ψέματα, δεν είναι ανήλικοι. Αλλά ακόμα και οι «πραγματικοί ασυνόδευτοι ανήλικοι δεν έχουν λόγο να μένουν στην επικράτειά μας, πρέπει να επαναπατριστούν στη χώρα καταγωγής τους, σε συνεργασία με τη UNICEF και τις ΜΚΟ που ειδικεύονται σε αυτά τα ζητήματα, ώστε να τύχουν εκεί προστασίας και να ξαναβρούν το σπίτι τους».

Ο (διαβόητος) συγγραφέας, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος Ερίκ Ζεμούρ, τα είπε ακόμα πιο σταράτα: Ολοι ανεξαιρέτως οι ασυνόδευτοι ανήλικοι που βρίσκονται στη Γαλλία, αποφάνθηκε, «είναι κλέφτες, βιαστές, δολοφόνοι!». Επιπλέον, «ο καθένας μάς κοστίζει 50.000 ευρώ!». Προφανώς λοιπόν πρέπει να πάνε πίσω από εκεί που ήρθαν. Περίεργο που Λεπέν και Σία δεν έκαναν κάτι παραπάνω, δεν κατήγγειλαν ας πούμε τη γαλλική κυβέρνηση για τα 500 προσφυγόπουλα που προσφέρθηκε να πάρει από τη Μόρια: είναι ακόμα νωπές οι εικόνες από τις φωτιές εκεί, φαίνεται.

Η Γαλλία αντιμετωπίζει πράγματι ένα πρόβλημα με τους ασυνόδευτους ανηλίκους. Ενα πρόβλημα διπλό. Καταρχήν, κάποιοι από αυτούς δεν είναι πράγματι ανήλικοι, παρουσιάζονται ως τέτοιοι για να γίνουν δεκτοί και να λάβουν την προβλεπόμενη κοινωνική φροντίδα. Ο 25χρονος που τραυμάτισε σοβαρά πριν από μία εβδομάδα δύο ανθρώπους έξω από τα παλιά γραφεία του Charlie Hebdo, νομίζοντας ότι είναι εργαζόμενοι στο σατιρικό περιοδικό, μη γνωρίζοντας ότι αυτό έχει αλλάξει εδώ και πέντε χρόνια έδρα, θέλοντας να εκδικηθεί για την αναδημοσίευση σκίτσων του Μωάμεθ από το Charlie με αφορμή την έναρξη της δίκης 14 ανθρώπων για τις τζιχαντιστικές επιθέσεις του Ιανουαρίου του 2015 τόσο στο περιοδικό όσο και στο εβραϊκό παντοπωλείο Hyper Cacher, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:

Ανήλικος

Εφτασε από την πατρίδα του, το Πακιστάν, στη Γαλλία τον Αύγουστο του 2018. Υποστήριξε ότι ήταν ανήλικος αλλά οι Αρχές του Βαλ ντ’Ουάζ, στην ευρύτερη περίμετρο του Παρισιού, δεν τον πίστεψαν. Ζήτησαν από τον αρμόδιο δικαστή ανηλίκων να του γίνουν ιατρικές εξετάσεις (συνηθέστερα ακτινογραφία αριστερού καρπού και άκρας χειρός) για τον προσδιορισμό της οστικής του ηλικίας. Ο δικαστής αρνήθηκε: οι εξετάσεις προσδιορισμού της οστικής ηλικίας θεωρούνται άλλωστε σε μεγάλο βαθμό αναξιόπιστες, έχουν ένα περιθώριο λάθους που μπορεί να φτάσει και τα δύο χρόνια. Είναι περίπλοκη υπόθεση η εξακρίβωση της πραγματικής ηλικίας αυτών των νέων, κάποιοι έχουν εργασθεί από πολύ μικρή ηλικία στο πλευρό των γονιών τους, σε δύσκολες συνθήκες, έχουν μια σωματική εικόνα διαφορετική από τα «δικά μας» παιδιά. Τα τεστ δεν φτάνουν, χρειάζονται έμπειροι, καλά καταρτισμένοι επαγγελματίες. Εν πάση περιπτώσει, ο δικαστής έκανε σε αυτή την περίπτωση λάθος, κρίνοντας πως ο «Χασάν Α.» έλεγε την αλήθεια, ήταν ανήλικος και άρα δικαιούνταν κοινωνική μέριμνα.

Η περίπτωσή του όμως δεν είναι χαρακτηριστική των περίπου 40.000 ασυνόδευτων ανήλικων αλλοδαπών που εκτιμάται ότι τελούν σήμερα στη Γαλλία (έναντι περίπου 4.000 πριν από μία δεκαετία) υπό τη φροντίδα των κατά τόπους Υπηρεσιών Κοινωνικής Μέριμνας Παίδων: στη συντριπτική τους πλειονότητα προέρχονται από το Μαρόκο και την Αλγερία, καθώς και (άλλες) χώρες της γαλλόφωνης Αφρικής: τη Γουινέα, το Μάλι, την Ακτή του Ελεφαντοστού. Και ειδικά στο Παρίσι και την ευρύτερη περιφέρειά του, η προσπάθεια ενσωμάτωσής τους δεν στέφεται, ακριβώς, με επιτυχία: πολλοί κοιμούνται στους δρόμους ή σε καταλήψεις και πέφτουν θύματα εγκληματικών δικτύων που τους εθίζουν σε ναρκωτικές ουσίες και τους βάζουν να κλέβουν. Σύμφωνα με τις Αρχές, ένας στους δύο ανθρώπους που συλλαμβάνονται σήμερα στο ευρύτερο Παρίσι για διαρρήξεις είναι ασυνόδευτος ανήλικος από το Μάγρεμπ. Αν η κλοπή συνοδεύεται από βία, ο εισαγγελέας μπορεί να ζητήσει εγκλεισμό. Ειδάλλως, o ανήλικος τοποθετείται σε ίδρυμα – για να διαφύγει, κατά κανόνα, ελάχιστο χρόνο αργότερα, και να επαναλάβει τον φαύλο κύκλο.

Ο Μοχάμεντ είναι κοινωνικός λειτουργός στον Casp, έναν ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων στο Παρίσι. Θυμάται πάντα, όπως λέει στην Parisien, έναν νεαρό που έκανε τον σκληρό. «Μία μέρα, είχε κατεβασμένα τα μούτρα, του είπα «αν ήταν η μαμά σου εδώ, θα σε φρόντιζε», κι αυτός ξέσπασε σε λυγμούς». Και αυτή είναι μια αλήθεια που καμία Λεπέν, κανένας Ζεμούρ, κανένας «Χασάν Α.» δεν μπορεί ούτε πρέπει να αναιρέσει.