Οι εκδρομές στην Κηφισιά, το κατάμεστο θέατρο και η θέα της Κωνσταντινουπόλεως

«ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» αποτύπωσαν στα πρωτοσέλιδά τους τις μεγάλες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας και επικαιρότητας του 20ου αιώνα.

Ταυτόχρονα όμως, μέσα από τη 2η τους σελίδα, αφηγούνται όλα όσα απλά και καθημερινά, πνευματικά ή απλώς χρηστικά συνόδευσαν και διαμόρφωσαν μέρα με την ημέρα τις ζωές των ανθρώπων του προηγούμενου αιώνα.

Κοσμικά, Πολιτιστικά, Κοινωνικά, Αγγελίες  μεταφέρουν τον σημερινό αναγνώστη στο σαλόνι, το ζαχαροπλαστείο και τον περίπατο των προγόνων του.

Στις 3 Οκτωβρίου του 1923, στη σελίδα 2 του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ», η εμβληματική κριτικός τέχνης και κοσμικογράφος του 20ου αιώνα, Άννα Γαβριηλίδη – Συναδινού γράφει, με το ψευδώνυμο «Μονταίν», για τον νέο αγαπημένο εκδρομικό προορισμό των Αθηναίων…την Κηφισιά.

Ο πολεοδομικός ιστός της Αθήνας, έναν αιώνα πριν από σήμερα, ήταν τέτοιος που στην Κηφισιά έφτανε κανείς για εκδρομή.

«Κάθε τόσον αλλάζουν και γούστα οι Αθηναίοι και επιδιώκουν άλλο κέντρο, άλλο ξενοδοχείον, άλλο περίπατο.

»Τώρα ο κύβος έχει πέση σ’ ένα ξενοδοχείον της Κηφισσιάς σε μία ρωμαντική τοποθεσία μέσα στο δάσος.

»Εκεί λοιπόν προς το βράδυ, αράδα τ’ αυτοκίνητα εμπρός στο ξενοδοχείον της μόδας, όπου κυρίως συχνάζουν οι πλεόν λούκουλλοι των Αθηνών.

–       Εκεί βλέπετε κυρίες και δεσποινίδες τραπεζιτών και άλλες κυανοαίματες της παλαιάς εποχή και εν γένει όλους τους έξτρα – φάϊν.

–       Πολλές εκδρομές κατ’ αυτάς ιδίως στο Τατόϊ. Κάθε απόγευμα πολλές γνωστές συντροφιές παίρνουν εκεί το τσάι τους και εμπνεόμεναι από την μαγευτικήν γκάμμα των αποχρώσεων του πρασίνου, συζητούν φιλολογία, τα βιβλία της μόδας, για το καινούριο βιβλίο της Μαργκερίτ τον «Σύντροφον» κλπ.

–       Αι εκδρομαί αυταί είνε μετά συνεχείας και σε άλλας εξοχάς και επιστρέφουν τώρα με το φεγγάρι της πρωϊνές ώρες».

Η «Μονταίν» που όπως λένε οι παλαιότεροι, δυο γραμμές της αρκούσαν για να δημιουργήσουν την επόμενη νέα θεατρική επιτυχία της,το νέο αγαπημένο στέκι της Αθήνας και τη νέα ενδυματολογική μόδα, γράφει για την πρεμιέρα της παράστασης «Κόρη της ταβέρνας» όχι όμως για όσα συνέβησαν επί σκηνής αλλά για μία ιδιότυπη μονομαχία εκτός αυτής.

«-       Η πρώτη της «Κόρης της ταβέρνας» είχε πάρα πολύ κόσμο, θεωρεία, πλατεία, διάδρομοι και εξώστης ήσαν υπερπληρωθέντα.

–       Σ’ ένα θεωρείον η γνωστή ωραία Αλεξανδρινή, για της οποίας την σιλουέττα τόσα κολλακευτικά έχουν γραφή και λεχθή με μία τουαλέττα θαυμάσια, μια συμφωνία ασημένιας αποχρώσεως καπέλλο, τουαλέττα και πελερίναν από γούναν αληθινή ομοιόχρωμη. Αρχικόν επιθέτου Μ.

–       Σε άλλο θεωρείον έκανε αντίπραξιν στην κομψήν Αλεξανδρινή η γνωστή Ρουμανίς με τουαλλέττα μαύρο σατέν έξωμη και μπερέ βελουδένιο μαύρο και ένα Ινδιάνικο μποξέ λευκό κρεπ-ντε-σιν.

Η σπουδαία ελληνίδα ηθοποιός, Κυβέλη ετοιμάζεται να ανεβάσει γαλλική οπερέτα.

«Την προσεχή Παρασκευήν παίζεται διά πρώτην φοράν ενταύθα εις το θέατρον ‘Απολλων’ η Γαλλική οπερέττα ‘Ντέ-Ντέ’».

»Ο θίασος Κυβέλης εκγυμνάζεται προμηνός όπως την παρουσίαση τελείαν από πάσης απόψεως. Τα σκηνικά έγειναν σύμφωνα με της «μακέττες» που εστάλησαν επι τούτω εκ Παρισίων εις την διεύθυνσιν του θεάτρου ‘Κυβέλης’.  Απόψε εις το θέατρον ‘Κυβέλης’ επαναλαμβάνεται η ‘Νταλιανοπούλα’»

Στη 2η σελίδα του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ» οι αναγνώστες διαβάζουν ποίηματα δημιουργών όπως ο Κώστας Καρυωτάκης που γράφει για τα χαμένα όνειρά του

ή τον Κωνταντίνο Σκόκο που γράφει για τις μετανιωμένες αμαρτωλές γυναίκες.

Βρισκόμαστε στο 1923, έναν μόλις χρόνο μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Η τραγωδία των Μικρασιατών φέρει στην Αθήνα, τον ιστορικό σύλλογο του Πανιωνίου. Ο πανελληνιονίκης του Πανιωνίου Συλλόγου, Γεώργιος Ισηγόνης

«Ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος της Σμύρνης, τον οποίον φιλοξενεί η Πρωτεύουσα μετά την καταστροφήν της Ελληνικώτατης Μικρασίας, διωργάνωσε κατ’ αυτάς τους 20ους Πανιωνίους αγώνας με την αυτήν μεγαλοπρέπειαν, όπως ετέλει άλλοτε αυτούς εις την ωραίαν της Ιωνίας πρωτεύουσαν»

Την ίδια στιγμή, Έλληνες συνεχίζουν αναζητούν  νέα συγγενών τους που δεν γύρισαν ποτέ από το μέτωπο της Μικρασίας.

Όλα αυτά συμβαίνουν στην Αθήνα του 1923. Μιαν Αθήνα που ακόμα στο κέντρο της υπάρχουν ελεύθερα οικόπεδα

και που η Λεωφόρος Κωνσταντινουπόλεως , στον Βοτανικό έχει ακόμα«θαυμάσιαν θέαν…»