4/10/1974 : Η ΝΔ στην αφετηρία της μακρόχρονης διαδρομής της

Στις 4 Οκτωβρίου 1974 δημοσιοποιήθηκε η ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας, του κόμματος που επέπρωτο να αναδείξει κατά τη διάρκεια των μεταπολιτευτικών χρόνων επτά πρωθυπουργούς (Κωνσταντίνο Καραμανλή, Γεώργιο Ράλλη, Τζαννή Τζαννετάκη, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά και Κυριάκο Μητσοτάκη) και να διαμορφώσει σε καθοριστικό βαθμό το ελληνικό πολιτικό σκηνικό επί μισό σχεδόν αιώνα.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την επάνοδό του στη χώρα υπό δραματικές συνθήκες, το καλοκαίρι του 1974, είχε προβεί στη σύσταση της ΝΔ ως κομματικού οργανισμού.

Ήταν ο δεύτερος κομματικός σχηματισμός που έμελλε να συγκροτήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη μακρότατη και πολυκύμαντη πολιτική διαδρομή του, μετά την ίδρυση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ), στις 4 Ιανουαρίου 1956, με την οποία κατάφερε να επικρατήσει σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις (1956, 1958, 1961).

Ως αρχηγός της ΝΔ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επικράτησε στις δύο πρώτες εκλογικές αναμετρήσεις της Μεταπολίτευσης, το 1974 και το 1977, πριν εγκαταλείψει τη μαχόμενη πολιτική και μεταπηδήσει στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, εκείνο του Προέδρου της Δημοκρατίας, το Μάιο του 1980.

Το κόμμα που ίδρυσε το μακρινό 1974 ο αείμνηστος σερραίος πολιτικός κατάφερε να αποτελέσει την κυρίαρχη δύναμη έως σήμερα στο λεγόμενο συντηρητικό στρατόπεδο, αλλά και σε εκείνο των φιλελεύθερων αστικών και φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας μας, με εκλογικά ποσοστά που κυμάνθηκαν από το ανεπανάληπτο 54,37% το Νοέμβριο του 1974 έως το ιστορικό χαμηλό του 18,85% το Μάιο του 2012.

Μολονότι έχουν περάσει 46 ολόκληρα χρόνια από τη δημοσιοποίηση της ιδρυτικής διακηρύξεως της 4ης Οκτωβρίου 1974, ορισμένες επισημάνσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή διατηρούν στο ακέραιο τη σημασία τους:

«Το μέγα θέμα της εποχής μας είναι η δημοκρατία. Όλοι μιλούν περί δημοκρατίας, ολίγοι όμως την καταλαβαίνουν, και ολιγότεροι έχουν τη θέληση και την ικανότητα να την εφαρμόζουν.

[…] Αυτό το θαυμάσιο και ευαίσθητο πολίτευμα είναι δύσκολο στην εφαρμογή του. Και προϋποθέτει ειδικές συνθήκες, χωρίς τις οποίες δεν ημπορεί να ανθίσει και να καρποφορήσει.

Δημοκρατία θα ήθελαν να έχουν όλοι οι λαοί. Αλλά δεν την έχουν παρά μόνο εκείνοι που, εκτός από την συνειδητοποίηση των προτερημάτων της, σέβονται και τους όρους της λειτουργίας της.

[…] Αν δεν λειτούργησε ομαλά η δημοκρατία στην Ελλάδα, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έλειψαν ή δεν μπόρεσαν να δημιουργηθούν οι όροι της υπάρξεώς της. Οι όροι δε αυτοί είναι το ήπιο πολιτικό κλίμα, τα ήμερα πολιτικά ήθη και θεσμοί που να προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες συνθήκες του τόπου μας.

[…] Τα αληθινά συμφέροντα του έθνους βρίσκονται πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς».