Πολλά μέτωπα, μία κατάληξη

Τι γίνεται στα Βαρώσια; Αυτό που γινόταν πάντα, παραμονές μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους Τούρκους. Προσθέτουν ένα επιπλέον χαρτί στο τραπέζι, αυξάνοντας τις επιλογές τους. Ελλάδα και Κύπρος ζητούν την παρέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την καταδίκη της αυθαιρεσίας, ο «ξένος παράγοντας» ζητά την αποφυγή μονομερών ενεργειών από όλες τις πλευρές, γενικά και αόριστα, λες και η Αγκυρα υπέστη την πρόκληση και δεν την προκάλεσε και τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους. Αυτόν ακριβώς που ακολουθούν από το 1974. Της δημιουργίας τετελεσμένων από την τουρκική πλευρά.

Την ίδια ώρα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, η Τουρκία φέρεται να κατηγορεί την Αρμενία για ό,τι ακριβώς η ίδια κάνει στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, ζητώντας αυτή τώρα την παρέμβαση του «ξένου παράγοντα». Επισήμως, στέλνει τον υπουργό Εξωτερικών της, ανεπισήμως κατηγορείται ότι έχει ήδη στείλει μερικές δεκάδες drones κι ερευνάται αν έχει εμπλέξει στην ιστορία F-16 και μεταφερόμενους από τη Συρία τζιχαντιστές, οι οποίοι είναι μισθοφόροι κι από κάπου πρέπει να πληρώνονται.

Πίσω στην Κωνσταντινούπολη, ο πρόεδρος Ερντογάν υποδέχεται τον αμφιλεγόμενο λίβυο πρωθυπουργό Σάρατζ, που έχει καταστεί υποχείριο της τουρκικής πολιτικής στην περιοχή και συνεχίζει να κοστίζει στην τουρκική οικονομία μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια τουρκικές λίρες ημερησίως. Υποτίθεται ότι είναι ο Λίβυος που πληρώνει ενοίκιο στον Τούρκο για να διατηρεί τις δυνάμεις του πέριξ της Τρίπολης και του Τομπρούκ, αλλά με τις λιβυκές πετρελαιοπηγές που υπολειτουργούν να ελέγχονται σε μεγάλο μέρος από τον αντίπαλό του Χαφτάρ, είναι άγνωστο σε τι… νόμισμα τον πληρώνει. Μάλλον πληρώνεται.

Στο μεταξύ, τουρκικός στρατός παραμένει στο έδαφος της Συρίας, σε μια αμφιλεγόμενη «πράσινη γραμμή», που είναι περισσότερο «γραμμή ισορροπίας τρόμου» με τη Μόσχα, παρά οτιδήποτε άλλο. Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα οι Κούρδοι ανασυντάσσονται και πολεμούν με άλλες δυνάμεις του τουρκικού στρατού, ο οποίος οικονομικά πρέπει να είναι από τους πιο πολυδάπανους του ΝΑΤΟ, αν όχι ο περισσότερο απ’ όλους.

Ανοικτά της Κύπρου ένα ή δυο τουρκικά ερευνητικά πλέουν στην πραγματικότητα χωρίς λόγο, απλώς για παρουσία, συνοδευόμενα όμως από μονάδες του τουρκικού στόλου, ενώ μέχρι πρότινος το σύνολό του ήταν παρατεταγμένο απέναντι από τον ελληνικό, επί εβδομάδες.

Παράλληλα, η Αγκυρα συντηρεί και χρηματοδοτεί στρατιωτικές βάσεις στον Κόλπο και την Αφρική, όπου όσο ευνοϊκές και αν είναι οι συμφωνίες που έχει πετύχει, επίσης απαιτούνται εκατομμύρια τουρκικές λίρες σε καθημερινή βάση για να λειτουργούν και να υπηρετούν το νεο-οθωμανικό αφήγημα.

Ποτέ κανείς δεν θα μάθει πόση είναι η αιμορραγία της τουρκικής οικονομίας για να συντηρηθούν όλα τα παραπάνω μέτωπα. Προχθές, όμως, σε ρεπορτάζ της τουρκικής τηλεόρασης απλός κόσμος περιέγραφε αναλυτικά την εικόνα της δικής του κακής οικονομικής καθημερινότητας. Κι αυτή η ανισορροπία σίγουρα δεν θα μπορέσει να διαρκέσει για πολύ ακόμα.