Τη στάση της Τουρκίας απέναντι στον Ακιντζί την είχαμε καταλάβει από τα εμπόδια, τις απειλές και τις εμπρηστικές δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας: είναι απολύτως αρνητική. Με την απόφαση για το άνοιγμα των Βαρωσίων επιβεβαιώθηκε ότι η Αγκυρα θέλει στο τιμόνι των Τουρκοκυπρίων έναν άνθρωπο που να ελέγχει απόλυτα, ένα πιόνι.

Τη στάση της Κύπρου απέναντι στον Ακιντζί την είχαμε υποπτευθεί από τη σιωπή της: είναι επιφυλακτική, αν όχι κι αυτή αρνητική. Η ηγεσία της Λευκωσίας φαίνεται να προτιμά να έχει απέναντί της έναν αδιάλλακτο, τον οποίο νομιμοποιείται να καταγγέλλει με κάθε ευκαιρία και σε κάθε διεθνή οργανισμό, παρά έναν μετριοπαθή, που με την επιμονή του στον διάλογο θα τη φέρνει διαρκώς μπροστά στις ευθύνες της.

Προχθές το βράδυ μάθαμε και τη στάση των Τουρκοκυπρίων: υπέρ του Μουσταφά Ακιντζί είναι σχεδόν το 30%, ποσοστό κατά 3% υψηλότερο εκείνου που είχε λάβει στον πρώτο γύρο του 2015. Τότε, είχε σαρώσει στον δεύτερο γύρο με 60,5%. Τώρα, η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Οι τουρκικές παρεμβάσεις είναι ωμές. Οι έποικοι μπορεί να προσέλθουν πιο μαζικά την ερχόμενη Κυριακή. Το κυριότερο όμως είναι ότι μεταξύ των Τουρκοκυπρίων που θα ήθελαν την επανένωση του νησιού επικρατεί μια απογοήτευση. Μια κόπωση. Μια αίσθηση διαιώνισης του αδιεξόδου, από το οποίο μόνο εκείνοι βγαίνουν χαμένοι. Εξού και η μεγάλη προχθεσινή αποχή.

Ποιος θα μπορούσε να τους δώσει μια ελπίδα; Μόνο η νόμιμη κυβέρνηση της Λευκωσίας, εφόσον συνειδητοποιούσε – και το έδειχνε εμπράκτως – ότι η επανεκλογή του Ακιντζί και η επανέναρξη του διαλόγου είναι προς το συμφέρον της ειρήνης και της ανάπτυξης. Αλλά δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτόν τον καιρό, άλλωστε, έχει να ασχοληθεί με πιο σοβαρά προβλήματα. Δύο μήνες μετά τη δημοσιοποίηση των Cyprus Papers, 1.400 εγγράφων δηλαδή που δείχνουν πώς η Κύπρος επιτρέπει σε καταδικασμένους εγκληματίες και φυγόδικους να αποκτούν την κυπριακή υπηκοότητα, το δίκτυο Al Jazeera επανήλθε χθες με ονοματεπώνυμα. Στην υπόθεση των «χρυσών διαβατηρίων», που τα τελευταία εφτά χρόνια έχει αποφέρει στην Κύπρο πάνω από εφτά δισεκατομμύρια ευρώ, εμπλέκονται ανώτατοι πολιτικοί – μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος της Βουλής και άλλος ένας βουλευτής -, δικηγόροι και επιχειρηματίες.

Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, η σκοτεινή αυτή υπόθεση σχετίζεται άμεσα με την απροθυμία της Λευκωσίας να συζητήσει μια λύση: σε ένα ενωμένο κράτος, με μεγαλύτερο έλεγχο των κυβερνώντων και ομαλότερη λειτουργία των θεσμών, τέτοιες μεθοδεύσεις θα είναι πιο δύσκολες. Η Ευρώπη φαίνεται ότι το έχει αντιληφθεί. Και αντιμετωπίζει την κυπριακή ηγεσία με όλο και μεγαλύτερη δυσπιστία.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο λοιπόν ότι αν ηττηθεί ο Μουσταφά Ακιντζί την Κυριακή, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνησή του θα βγουν κερδισμένοι. Η κατάσταση είναι πράγματι σύνθετη. Και επιφυλάσσει εκπλήξεις.

Headlines