Αλκηστις Πρωτοψάλτη: Δεν σπαταλώ ούτε δευτερόλεπτο σε ψεύτικους ανθρώπους

Ενα εξόχως ξεχωριστό πρόγραμμα έχει ετοιμάσει για τους τηλεθεατές του Mega η Αλκηστις Πρωτοψάλτη. Το βράδυ της Παρασκευής 16 Οκτωβρίου θα τραγουδήσει – από τη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά – τα πιο εμβληματικά κομμάτια του ρεπερτορίου της με καλεσμένους της τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τον Μάριο Φραγκούλη.

Τι θα παρουσιάσετε στο τηλεοπτικό πρόγραμμα «Σπίτι με το Mega»; Πώς επιλέξατε τους καλεσμένους της εκπομπής; 

«Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Mega για τη φιλοξενία του και την άψογη συνεργασία μας. Αυτό που θα δουν οι τηλεθεατές είναι μια συναυλία με τραγούδια μου που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στις καρδιές των ανθρώπων. Στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Χωρίς κοινό. Με μια μοναδική  ορχήστρα σε ενορχηστρώσεις του ταλαντούχου Θωμά Κοντογεώργη. Η παραγωγός μου, Τώνια Δραγούνη, σε συνεργασία με την παραγωγή του Mega βρήκαν τον χώρο, και είχαν μια εκπληκτική ιδέα να γυρίσει ανάποδα η ορχήστρα ώστε να έχει ο θεατής όλη την εικόνα του θεάτρου. Τι ωραιότερο σκηνικό από αυτό! Χρειαζόμουν απόλυτα τη ζεστή ατμόσφαιρα του συγκεκριμένου θεάτρου που ήταν τόσο οικείο στην ψυχή μου – από τις εκεί παραστάσεις μου με τίτλο «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» -, γιατί το πιο σημαντικο σε μια συναυλία είναι το κοινό, που τώρα δυστυχώς λείπει… Οι καλεσμένοι μου είναι τρεις υπέροχοι καλλιτέχνες που θαυμάζω, αγαπώ, είμαστε φίλοι ή έχουμε συνεργαστεί, έχουμε μοιραστεί σκηνή και τραγούδια. Τι πιο ωραίο να ενώνεις την τέχνη σου με ανθρώπους που ταιριάζεις και εκτιμάς».

Ποιες στιγμές θα κρατήσετε από το φετινό καλοκαίρι; Σας φάνηκαν τα ωραία που ζήσατε ακόμα πιο πολύτιμα λόγω της δύσκολης συγκυρίας;

«Αυτό το καλοκαίρι του 2020 είναι το πιο άδικο και το πιο αδικημένο. Ηταν το πιο διαφορετικό καλοκαίρι της ζωής μου. Χωρίς συναυλίες, με σύντομες αποδράσεις στα νησιά μας, με λίγους φίλους και συναισθήματα σαν καρδιογράφημα. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο, σε όλα υπήρχε μια χαρά και μια λύπη χιαστί. Φάρος ήταν η συναυλία μου στο Ηρώδειο με την ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας τον Σεπτέμβριο, ύστερα από σιωπή έξι μηνών. Η συγκίνηση απερίγραπτη.  Μισοάδειο το Ηρώδειο λόγω των μέτρων που τηρήθηκαν με ευλάβεια και οι θεατές με μάσκες, ένα πραγματικά πρωτόγνωρο θέαμα. Ομως η μουσική έλαμψε, και η ψυχή μου γέμισε».

Τι προβληματισμοί γεννήθηκαν μέσα σας την περίοδο του lockdown;                               «Τεράστιοι και πρωτόγνωροι. Πώς θα προχωρήσουν όλα; Πώς θα ξαναπιάσουμε τη ζωή μας εκεί που την αφήσαμε; Το κυριότερο: πώς θα γίνει επανεκκίνηση; Αυτός ο ιός χτύπησε κέντρο.  Γενική απομόνωση, άδειοι δρόμοι, γεμάτα σπίτια, διαζύγια αλλά και καινούργιοι έρωτες, μάσκες, γάντια, νέοι τρόποι συμβίωσης, δυο μέτρα απόσταση, εργασία από το σπίτι αλλά και απώλεια εργασίας. Διέλυσε τα θεάματα, τα θέατρα, τις συναυλίες, την ψυχαγωγία γενικά. Ανέβηκε κατακόρυφα η ψυχοσωματική κόπωση κι «έστησε στον τοίχο» τη διάθεση του ανθρώπου. Αθέατος φόβος και ενδόμυχα μια μεγάλη αναστάτωση. Χάθηκε μια ισορροπία στον άπλετο χρόνο που μας δόθηκε και δυστυχώς δεν έχουμε βρει τους ρυθμούς μας ακόμη. Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξη για το επόμενο βήμα».

Είστε μια γυναίκα δυναμική και δραστήρια – σωματικά και πνευματικά. Προετοιμάζετε ψυχολογικά τον εαυτό σας για τη διαδικασία της φυσικής φθοράς;                                         «Δεν υπάρχει προετοιμασία. Δεν γίνεται να απαλλαγούμε από τον χρόνο. Είναι η ύπαρξή μας. Ολοι μεγαλώνουμε. Μου αρέσει που μεγαλώνω, είμαι πιο ήρεμη, κατασταλαγμένη και εκλεκτική, κινούμαι στον χρόνο αλλιώς. Δεν σπαταλώ ούτε δευτερόλεπτο σε ανούσιες παρέες, συγκεντρώσεις και ψεύτικους ανθρώπους. Δεν έχω χρόνο για πράγματα που δεν έχουν ψυχή.  Δεν με απασχολούν οι ρυτίδες μου, ούτως ή άλλως είναι τα «μετάλλιά» μου. Ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ και είναι σοφό να είσαι συμφιλιωμένος μαζί του. Ολοι είμαστε στάχυα στ’ αλώνι του».

Ποιους νέους καλλιτέχνες ξεχωρίζετε; Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο παιδί που ονειρεύεται μια πορεία στο τραγούδι;

«Να μη βιαστεί, να ψάχνει τα καλά τραγούδια με ουσιαστικό στίχο, να κάνει καθαρές συνεργασίες, να έχει συνέπεια και σεβασμό στον κόσμο. Να έχει όνειρα, τόλμη και θάρρος απέναντι σε αυτό που θέλει να κάνει. Η τέχνη είναι ορυχείο και σκάβεις με τα χέρια, ματώνεις για να βρεις αυτό που σε συγκινεί. Ξεχωρίζω την Ελεονώρα Ζουγανέλη, τη Νατάσσα Μποφίλιου, τον Γιώργο Περρή, την Κατερίνα Πολέμη, τον Θοδωρή Βουτσικάκη, τη Μαρίζα Ρίζου, τον Γιάννη Μάθε, τον Γιώργο Καραδήμο, τη Μυρτώ Βασιλείου, την Παυλίνα Βουλγαράκη, τον Γιάννη Χαρούλη, τη Μαρίνα Σάτι, το συγκρότημα Μέλισσες… Ο χρόνος όμως θα πει την τελευταία λέξη».

Πώς θα θέλατε να αντιμετωπίσει η Πολιτεία το πλήγμα που έχει υποστεί ο χώρος του πολιτισμού εξαιτίας της πανδημίας;  

«Τα μέτρα στην αρχή εκτός από άνεργους μας άφησαν και άφωνους – στην κυριολεξία. Ο κλάδος μας αιωρείται στο κενό εδώ και επτά μήνες και κανείς δεν ξέρει για πόσο θα κρατήσει ακόμα αυτή η άσκηση ισορροπίας του τρόμου. Πολλοί συνάδελφοι είναι στα πρόθυρα της εξαθλίωσης. Οι περιορισμοί στην εστίαση επίσης έχουν μειώσει τρομακτικά τα έσοδα των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης, αφού σε αυτούς στηρίζονται πολύ τα έσοδα των τραγουδιστών, των μουσικών και φυσικά των δημιουργών. Οι ελληνικοί Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης της μουσικής πρέπει να επιδοτηθούν άμεσα και να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα αλλά και για να πετύχουν μια ανακουφιστική διανομή εξαμήνου για τους ταλαιπωρημένους δικαιούχους τους. Το να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες στο «σώμα» του ελληνικού τραγουδιού. Πρέπει να επεκταθούν τα μέτρα στήριξης για όλους τους εργαζομένους του κλάδου, και φυσικά σε αυτούς συμπεριλαμβάνω και τους τεχνικούς και τα υπόλοιπα σχετικά επαγγέλματα. Υπάρχουν ακόμα πολλές νομοθετικές παρεμβάσεις που περιμένουν καιρό και πρέπει ταχύτατα να δρομολογηθούν».

Σε μία εβδομάδα θα γιορτάσετε τα γενέθλιά σας. Τι σκέψεις κάνετε σε τέτοιες επετείους; Απολογισμό όσων πέρασαν ή σχέδια για το μέλλον;

«Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ. Διανύοντας λοιπόν το 66ο λεπτό του παιχνιδιού είμαι ευγνώμων για κάθε δευτερόλεπτο. Συνταξιδιώτες στον χρόνο, σας ευχαριστώ που μου ομορφαίνετε τη ζωή!».