Όταν οι δυσκολίες της αγροτικής ζωής γίνονται τέχνη

Την πρώτη ατομική έκθεσή του εγκαινίασε ο γάλλος καλλιτέχνης JR στην γκαλερί Galleria Continua στο Σαν Τζιμινιάνο της Ιταλίας, με την τελευταία ταινία του και με μια μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση που ακούει στο όνομα «Omelia Contadina (Κήρυγμα Χωρικών)».

Η εγκατάσταση γεννήθηκε από το ενδιαφέρον του JR για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μεγάλος αριθμός μικρών αγροτών και κατοίκων στις αγροτικές περιοχές της Ιταλίας.

Στον πυρήνα των μεγάλης κλίμακας έργων του γάλλου καλλιτέχνη είναι πάντα ο απλός άνθρωπος και η εξερεύνηση της πραγματικότητάς του.

Αυτό το θέμα επεξεργάζεται στην έκθεσή του, μέσα από μια σειρά φωτογραφιών πάνω σε γυαλί, χαρτί και γύψο παράλληλα με μια site-specific εγκατάσταση που μεταμορφώνει όχι μόνον τη σκηνή αλλά και όλον τον χώρο του πρώην κινηματοθεάτρου στον οποίο φιλοξενείται η αίθουσα τέχνης.

JR honors farmers of rural italy with large scale 'omelia contadina' at galleria continua. https://t.co/vn9g4P6v3f pic.twitter.com/AvcgYZN6FN

— designboom (@designboom) October 11, 2020

Στην έκθεση παρουσιάζεται επίσης μια ταινία μικρού μήκους που ετοίμασε η Ιταλίδα σκηνοθέτης Alice Rohrwacher. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο τμήμα ειδικών προβολών του φετινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, με στόχο να τιμήσει την παραδοσιακή αγροτική κουλτούρα.

Τα εγκαίνια της έκθεσης του JR, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ συνοδεύτηκαν από μια περφόρμανς που δημιούργησαν ο Γάλλος εικαστικός και η Ιταλίδα σκηνοθέτης, με τίτλο «Processione Omelia Contadina»: μια πομπή ξεκίνησε από τον καθεδρικό του Σαν Τζιμινιάνο ως «κηδεία γεμάτη ζωή».

OMELIA CONTADINA

Per la sua prima personale in italia alla Galleria Continua, JR Artist ha portato la sua "Omelia Contadina" tra le strade di San Gimignano: https://t.co/0fLRMd2o28 pic.twitter.com/ay8vezyV3E

— Artribune (@artribune) October 14, 2020

Για το πώς ξεκίνησε το πρότζεκτ η Rohrwacher εξήγησε ότι «το περασμένο φθινόπωρο, σε έναν περίπατο στα σύνορα Ούμπριας, Λάτσιο και Τοσκάνης, μίλησα στον φίλο μου και καλλιτέχνη JR για τις ανησυχίες μου σχετικά με την καταστροφή του αγροτικού τοπίου, βιασμένου από τις εντατικές μονοκαλλιέργειες με τις οποίες οι μεγάλες επιχειρήσεις διαμορφώνουν ολόκληρες περιοχές.

Ως κόρη μελισσοκόμου του είπα για τον μαζικό θάνατο εντόμων που επιφέρουν τέτοιες αλλαγές… κάποια στιγμή, σταματήσαμε σε ένα σταυροδρόμι: απ’ όλες τις πλευρές, ατέλειωτες σειρές φουντουκιές γέμιζαν το τοπίο μέχρι τον ορίζοντα.

Καθώς κοιτάζαμε, είπαμε ο ένας στον άλλο ότι έμοιαζε με στρατιωτικό νεκροταφείο. Στην επιστροφή, αποφασίσαμε: αν μοιάζει με στρατιωτικό νεκροταφείο, πρέπει να κάνουμε μια κηδεία. Αλλά πρέπει να είναι μια κηδεία γεμάτη ζωή!»