Αγώνας

Την πιο σοφή κουβέντα (και πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι) την είπε ο Μίκης, στο άρθρο του στα «ΝΕΑ»: «Ο αγώνας κατά του φασισμού δεν τελείωσε». Γιατί είναι και πρέπει να είναι διαρκής, ασίγαστος και ακαταπόνητος. Το τέρας δεν νικιέται εύκολα. Κι όσοι χθες πανηγύρισαν διότι τα τομάρια της Χρυσής Αυγής θα οδηγηθούν στις φυλακές ας γνωρίζουν ότι η ποινή που θα εκτίσουν, με βάση τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου (τι κακό έχει κάνει σε αυτόν τον τόπο ο συγκεκριμένος, δεν λέγεται) αλλά και τις τροποποιημένες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, δεν θα είναι παραπάνω από 4-4½ χρόνια. Με ανώτατο ανώτατο τα 7. Που σημαίνει ότι οι τύποι αυτοί θα είναι και πάλι μαζί μας, θα κινούνται ανάμεσά μας σε λίγα χρόνια – αναντίστοιχα λίγα με τη βαρύτητα των εγκλημάτων που έχουν διαπράξει. Αρα, να είμαστε επιφυλακτικοί και σε εγρήγορση. Γιατί το αβγό του φιδιού μπορεί να σπάσει αλλού και να ξεπεταχτεί από εκεί μέσα άλλο φίδι…

Παρανόηση

Το aggressive, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, «άγριο» αγόρι Ηλίας Κασιδιάρης, οδεύοντας προς Κορυδαλλό μεριά, το έριξε στις ιδεολογικές αναζητήσεις, επιζητώντας στηρίγματα για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της «μπουζούς». Που δεν έχει μόνο έλληνες, αλλά έχει και αλγερινούς, και αφγανούς, και πακιστανούς, και σομαλούς και – κυρίως – αλβανούς «φιλοξενουμένους». Τους οποίους έχει κατά καιρούς υβρίσει ανελέητα, διότι μολύνουν την πατρίδα, είναι εγκληματίες, πουλάνε γυναίκες, ναρκωτικά κ.λπ. Αλλά τώρα πρέπει με όλους αυτούς να συγχρωτιστεί. Και να συμβιώσει. Και φυσικά να επιβιώσει. Εξού και το έριξε νωρίς στο τσάμικο, συγκρίνοντας, ο φουκαράς στην παραζάλη του, τον εαυτό του με τον… Θεμιστοκλή και τον Κολοκοτρώνη!!

«Οσοι μάχονται έντιμα για την Ελλάδα – από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα – φυλακίζονται, εξορίζονται, δολοφονούνται. Από τον Θεμιστοκλή μέχρι τον Κολοκοτρώνη, είναι Τιμή να συνεχίζεις αυτή τη μακρά Παράδοση Αγώνων και Αυτοθυσίας για την Πατρίδα», ήταν το τελευταίο του μήνυμα στο Twitter.

Αγώνες και αυτοθυσία για την πατρίδα τραμπουκίζοντας, απειλώντας, εκφοβίζοντας, εκβιάζοντας, χτυπώντας και δολοφονώντας, Ηλία μου; Μάλλον λάθος το κατάλαβες το έργο…

Ηττα

Καλέ, οι δικηγόροι ήταν που γνώριζαν ποιοι είναι ο «Μάξιμος Σαράφης» και η «Αικατερίνη Κελέση» και με αυτούς ήρθαν σε επαφή ο Παπαδημούλης με τον Κούλογλου, ώστε να τους βραβεύσει η Ευρωομάδα της Αριστεράς GUE / NGL ως «μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και υπερασπιστές του δικαιώματος στην πληροφόρηση». Προσωπικά, δεν έχω κανένα λόγο να μη δεχθώ το επιχείρημα των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχω κανένα λόγο να πω «όχι». Αλλά για ποιον ακριβώς λόγο βραβεύτηκαν από την ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο; Αφού όσα κατέθεσαν στην εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων και όχι μόνο στο σκάνδαλο Novartis κατέρρευσαν ως χάρτινος πύργος. Οι κατηγορίες τους κατά των επτά εκ των δέκα πολιτικών προσωπικοτήτων, εις βάρος των οποίων υποτίθεται ότι είχαν στοιχεία, αποδείχθηκε από την έρευνα ότι ήταν ψευδείς, κατασκευασμένες, και τι να κάνει και η Εισαγγελία, τις έθεσε στο αρχείο. Εναν, τον Λοβέρδο, τον παραπέμπουν με μια γελοία κατηγορία, η οποία θα καταπέσει σε οποιοδήποτε δικαστήριο και να φτάσει, αν φτάσει ποτέ, και άλλα δύο πρόσωπα, σοβαρά πρόσωπα της δημόσιας ζωής, ο Δημ. Αβραμόπουλος και ο Αδωνις Γεωργιάδης, παραμένουν σε μια ιδιότυπη ομηρεία, η οποία κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί επιτείνεται, αφού και πάλι η Εισαγγελία δεν έχει τίποτε εις βάρος τους. Προς τι η βράβευση; Αντί της καταδίκης τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, της ομόθυμης καταδίκης τους, διότι τον έριξαν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, από το οποίο δεν πρόκειται να βγει (ο ΣΥΡΙΖΑ) στον αιώνα τον άπαντα;

Συμπέρασμα: κάποιος ήθελε να κάνει πλάκα στον Τσίπρα, δεν εξηγείται αλλιώς. Κι επειδή οι δυο αυτοί, ο Παπαδημούλης με τον Κούλογλου, ο καθένας χωριστά και για διαφορετικούς λόγους, δεν έχουν σχέσεις μαζί του, εκτιμώ ότι φέρουν και το βάρος της ευθύνης για τη νέα επικοινωνιακού χαρακτήρα ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα και σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου…

Βραβείο

Στο μεταξύ, κάνουν και κάτι άλλο οι τύποι αυτοί, ο Παπαδημούλης με τον Κούλογλου, με τη… βράβευση των «μέσων» που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ για το στήσιμο της σκευωρίας κατά των δέκα πολιτικών προσώπων: στην ουσία ανατρέπουν όλη την επιχειρηματολογία εκείνου του φουκαρά του Παπαγγελόπουλου, ο οποίος έσκιζε προ μηνών τα ρούχα του ότι αυτούς τους δύο, τους «Κελέση» και «Σαράφη», δεν τους ήξεραν στην κυβέρνηση. Οτι αυτοβούλως παρουσιάστηκαν στην Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς να καταθέσουν. Και εξέμεσαν όσα είπαν εις βάρος δύο πρώην πρωθυπουργών, ενός αντιπροέδρου κυβέρνησης, ενός επιτρόπου της ΕΕ, του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και πέντε πρώην υπουργών.

Αμ το άλλο; Βραβεύοντάς τους, στην ουσία επιχείρησαν να προκαταλάβουν την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης επί των μηνύσεων που έχουν καταθέσει εναντίον τους οι θιγόμενοι πολιτικοί.

Για να μπορούν εν συνεχεία να ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί να ασκούνται διώξεις κατά των κουκουλοφόρων ψευδομαρτύρων, αφού έχουν βραβευτεί δήθεν από το Ευρωκοινοβούλιο. Γιατί δεν έχουν βραβευτεί από το Ευρωκοινοβούλιο. Από μια ομάδα του, αυτή της Αριστεράς, στην οποία κατ’ όνομα ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ (ο Αλέξης, ως γνωστόν, προσπαθεί να περάσει ως σοσιαλδημοκράτης κεντροαριστερός!!), έλαβαν ένα βραβείο, που δεν ξέρουμε και σε τι συνίσταται. Είναι της ανοιχτής παλάμης; Είναι κάτι άλλο;

Μεροληψία

Παρεμπιπτόντως, δεν πρέπει να βραβευθεί και ο Παπαγγελόπουλος, ο οποίος συνέβαλε αποφασιστικά στην αποκάλυψη του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους», κύριοι; Προς τι αυτή η επιλεκτική στάση απέναντι στους… ήρωες της Novartis;

Και πες, ΟΚ, δεν τον βραβεύουμε τον Παπαγγελόπουλο διότι εμείς δεν θέλουμε να ταυτιστούμε μαζί του. Τον Κοντονή, τον Σταύρο Κοντονή που ήταν υπουργός Δικαιοσύνης εκείνη την περίοδο και κουβάλησε τέτοιο κάρο, δεν πρέπει να τον δούμε να τον βραβεύει η ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο, έτσι, ως αναγνώριση των προσπαθειών του;

Μήτσο (Παπαδημούλη) και Στέλιο (Κούλογλου), αυτά όλα δείχνουν μεροληψία και έλλειψη ορθής σκέψης. Οφείλετε άμεσα να επανορθώσετε…

Μνήμες

Ως καλόπιστος άνθρωπος που είμαι, διαβάζω καθημερινά το σύνολο του Τύπου, προκειμένου να διαμορφώσω μια άποψη για τα πράγματα. Διαβάζω και την «Αυγή» – την «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η εφημερίδα η οποία με αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και ειλικρίνεια υπηρέτησε την ανανεωτική Αριστερά στα χρόνια του Τάσου Βουρνά και του Σοφιανού Χρυσοστομίδη έχει γίνει πλέον ένα χάλι. Διαβάζω, ας πούμε, χθες σχεδόν μια σελίδα θέμα για τη φυγή της «Πίτσος» στην Τουρκία. Ευθύνεται, γράφει το ρεπορτάζ, ο… Στουρνάρας, διότι το 2010 ήρθε, λέει, σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη Siemens. Διαβάζω με προσοχή να διαπιστώσω τις ευθύνες Στουρνάρα. Μάταια. Το ρεπορτάζ καταγράφει ότι η Siemens υποχρεώθηκε να καταβάλει στο ελληνικό Δημόσιο 170 εκατ. – εισπράχθηκαν το 2017, επί υπουργίας Τσακαλώτου. Αναζητώ και πάλι τις ευθύνες Στουρνάρα. Πουθενά. Ξαναδιαβάζω το ρεπορτάζ, τίποτα. Το ρεπορτάζ προφανώς είναι γραμμένο στα απόνερα της αποτυχίας να εμπλακεί ο Στουρνάρας στο σκάνδαλο της Novartis, αθωώθηκε και η γυναίκα του – δεν μπορεί, για κάτι θα ευθύνεται. Ας του φορτώσουμε την «Πίτσος» – ποιος να θυμάται τώρα τι έγινε τότε.

Μερικοί όμως θυμούνται. Τι θυμούνται; Τον δήμαρχο Ελευσίνας που έκανε ολόκληρο αγώνα το 2011, κι από πίσω του στρατευμένος όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, να αποτραπεί η κατασκευή εργοστασίου της «Πίτσος» στην περιοχή, παρότι η μαμά εταιρεία είχε αγοράσει και οικόπεδο.

Λες να ‘ταν ο Στουρνάρας δήμαρχος Ελευσίνας τότε, υπό το ψευδώνυμο Γιώργος Αμπατζόγλου; Δεν το ψάχνει «Η Αυγή»;