Αντι-κανονικότητες

Θα περίμενε κανείς, ποτέ, ότι η Ιταλία θα δανείζεται με μηδενικά επιτόκια και η Ελλάδα με αρνητικά; Οτι το ΔΝΤ θα «προσκυνά» τον Κέινς και θα ξορκίζει τις πολιτικές λιτότητας που τόσο αγάπησε στο παρελθόν; Οτι θα έλθει η Microsoft στη χώρα μας, αλλά και ότι η Pitsos θα έφευγε οριστικά με προορισμό την Τουρκία ύστερα από 155 χρόνια στα σπίτια των Eλλήνων;

Φυσικά και όχι, είναι η απάντηση. Ολα έχουν αλλάξει γύρω μας σε διάστημα μηνών, λες και ο κορωνοϊός πυροδότησε μια μεγάλη ανάφλεξη κρυφών δυνάμεων εν υπνώσει σε όλο τον πλανήτη ή διεργασιών που βρίσκονταν σε εξέλιξη στην παγκόσμια χύτρα αλλά με το καπάκι κλειστό και τον διακόπτη σε πολύ χαμηλούς βαθμούς. Ακόμη και οι προοπτικές της τουρκικής επιθετικότητας που βρίσκεται σε έξαρση (και βεβαίως δεν προκλήθηκε από τον κορωνοϊό) σχετίζονται εμμέσως με την πανδημία, αν σκεφτεί κανείς ότι το καθεστώς Τραμπ, που έως τώρα έχει ευνοήσει με τη στάση του τον Ερντογάν, έχει υποστεί σοβαρό δημοσκοπικό πλήγμα από τις παλινωδίες, τα σόου και τους λάθος χειρισμούς του αμερικανού προέδρου με την υπόθεση της πανδημίας. Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ενωση, παρά την απροθυμία της να έρθει αντιμέτωπη με την Τουρκία για το ελληνικό ζήτημα, κάνει τελικά βήματα (αν και διστακτικά) προς τη σωστή κατεύθυνση, που έως τώρα έχουν βάλει φρένο στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του τούρκου προέδρου στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Βήματα που σχετίζονται άμεσα και αποτελούν τη συνέχεια της ιστορικής απόφασης που έλαβε το Συμβούλιο Κορυφής το καλοκαίρι με τη δημιουργία του Ευρωταμείου των 750 δισ. ευρώ για να στηρίξει την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας μετά την ύφεση που φέρνει ο κορωνοϊός. Και εδώ, η πανδημία πυροδότησε εξελίξεις αναδεικνύοντας τη στρατηγική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης (και κυρίως των ισχυρών της δυνάμεων) να προχωρήσει μπροστά, με πιο γρήγορα βήματα.

Δύο σταθερές μπορεί να κρατήσει κανείς σε αυτό το ευμετάβλητο περιβάλλον. Και οι δύο σχετίζονται με την Ευρώπη και ευνοούν τη χώρα μας. Η πρώτη είναι η απόφαση των Ευρωπαίων να προχωρήσουν με πιο γενναία βήματα (αν και ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη) προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, του πρώτου που οδηγεί σε αμοιβαιοποίηση χρεών μεταξύ των χωρών – μελών.

Η γερμανική αποδοχή του ξεμπλόκαρε τις διεργασίες και έστειλε πολλαπλό θετικό μήνυμα. Δεν είναι μόνο τα 32 δισ. ευρώ που προσδοκά η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά και το πλαίσιο αλληλεγγύης που σηματοδοτεί αυτή η απόφαση. Η δεύτερη είναι η παγκόσμια στροφή, στην οποία επίσης πρωταγωνιστεί η ΕΕ, στον τρόπο αντιμετώπισης των κρίσεων. Πράγματι, ακόμη και το ΔΝΤ ζητά χαλαρή δημοσιονομική πολιτική για να μην πληγούν τα νοικοκυριά σε όλο τον πλανήτη από την πανδημία, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μαζί με τη Fed και τις άλλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου τυπώνουν χρήμα για να στηριχθούν οι οικονομίες.

Καθώς όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας, ας αναρωτηθούμε: ποια θα ήταν σήμερα η κατάσταση στη χώρα μας αν δεν είχαμε την Ευρώπη;