Κοροναϊός : Σε χωριό… δύο κατοίκων φορούν μάσκες και τηρούν αποστάσεις

Είναι οι μοναδικοί κάτοικοι ενός μικροσκοπικού χωριού της Ιταλίας. Κι όμως, αυτοί οι δύο συνταξιούχοι συνεχίζουν να τηρούν τα αυστηρά μέτρα της χώρας τους για τον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας.

Ο Τζιοβάνι Καρίλι και ο Τζιαμπέρο Νόμπιλι φορούν μάσκες κάθε φορά που συναντιούνται και επιμένουν να κρατούν ένα μέτρο απόσταση, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν κανέναν γείτονα και σπανίως βγαίνουν από το απομονωμένο χωριό Νορτόσκε.

Το χωριό, που είναι δημοφιλές στους τουρίστες, βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων, με αποτέλεσμα η πρόσβαση σε αυτό να είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Παρά την απομακρυσμένη τοποθεσία τους, όμως, ούτε ο 82χρονος Καρίλι ούτε ο 74χρονος Νόμπιλι αισθάνονται ασφαλείς από τον ιό, που έχει στοιχίσει τις ζωές σχεδόν 37.000 Ιταλών.

«Φοβάμαι τον ιό μέχρι θανάτου», δήλωσε ο Καρίλι στο CNN Travel. «Αν αρρωστήσω, θα είμαι μόνος μου, ποιος θα με προσέξει;»

«Είμαι γέρος, όμως θέλω να συνεχίσω να ζω εδώ, να φροντίζω τα πρόβατά μου, τα αμπέλια μου, τα μελίσσια μου και τον οπωρώνα μου. Να ψάχνω για τρούφες και μανιτάρια. Απολαμβάνω τη ζωή μου».

«Ζήτημα αρχών»

Αυτή τη στιγμή, οι Ιταλοί είναι υποχρεωμένοι να τηρούν αποστάσεις ενός μέτρου και οι μάσκες είναι υποχρεωτικές σε κάθε δημόσιο χώρο, εσωτερικό ή εξωτερικό, με εξαίρεση τις ιδιωτικές κατοικίες.

Αν και η τοπική αστυνομία έχει χρειαστεί να κόψει πρόστιμα από €400 έως €1.000 σε αρνητές της μάσκας στις μεγάλες πόλεις, για τους δύο ηλικιωμένους πρόκειται για απαράβατο κανόνα.

Ο Νόμπιλι πιστεύει πως θα ήταν ασεβές αν ο οποιοσδήποτε από τους δύο αγνοούσε τα αυστηρά μέτρα που εισήχθησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες στις οποίες ζουν μάλλον αποτελούν εξαίρεση.

«Η χρήση μάσκας και η τήρηση απόστασης δεν γίνεται μόνο για λόγους υγείας», εξηγεί.

«Δεν είναι κάτι «κακό» ή «καλό». Αν υπάρχουν κανόνες είσαι υποχρεωμένος να υπακούς σε αυτούς, τόσο για το δικό σου καλό όσο και για των άλλων. Είναι ζήτημα αρχών».

Όταν συναντιούνται για καφέ στο σπίτι του Καρίλι, κρατούν απόσταση δύο μέτρων, ο καθένας σε μία άκρη του τραπεζιού.

Επιπλέον, βεβαιώνονται ότι τηρούν αποστάσεις όταν κάνουν τις τακτικές τους βόλτες που καταλήγουν σε ένα ρωμαϊκό πέτρινο σιντριβάνι, από όπου και παίρνουν νερό.