Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε κατά την εξόδιο ακολουθία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (31 Μαΐου 2017), επισήμανε μεταξύ άλλων τις παρακαταθήκες που άφησε ο μεταστάς με το έργο του και τη μακρότατη πολιτική διαδρομή του.

Σε αυτές, σύμφωνα με τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συγκαταλέγονται η αφοσίωση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, η στήριξη της δημοκρατίας, καθώς και η υπεράσπιση της ενότητας και της ομόνοιας.

Η περιεκτική και συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία που εκφώνησε από τα κοινοβουλευτικά έδρανα ο πρώην πρωθυπουργός την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη (26 Σεπτεμβρίου 1989) είναι, κατά την άποψή μου, εξόχως αποκαλυπτική των χαρακτηριστικών αυτών που εκθείασε ο Προκόπης Παυλόπουλος και συνιστούσαν για τον Μητσοτάκη στάση ζωής.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (γεννηθείς στις 18 Οκτωβρίου 1918 στη συνοικία Χαλέπα των Χανίων), σε μια ημέρα πολύ δύσκολη όχι μόνο για την οικογένειά του αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, για το δημοκρατικό πολίτευμα στη χώρα μας, δίνει το «παρών» στο κοινοβούλιο με ήθος και αξιοπρέπεια, προκειμένου να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, προκειμένου να ενώσει και όχι να διχάσει.

Τα λιγοστά λόγια του, λόγια μετρημένα και συμφιλιωτικά, επιδοκιμάστηκαν από όλες τις πτέρυγες του κοινοβουλίου:

«Είναι μια πολιτική δολοφονία που προστίθεται σε μια μακρά αλυσίδα δολοφονιών που προηγήθηκαν. Αποτελεί σκληρό πλήγμα για τη Νέα Δημοκρατία και αποτελεί δεινή δοκιμασία για μένα και την οικογένειά μου. Πρέπει όμως αυτή την ώρα της μεγάλης δοκιμασίας να σταθούμε όλοι μας όρθιοι. Να προστατέψουμε τη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Σε ό,τι μ’ αφορά, εγώ μία ευχή έχω να εκφράσω: να είναι το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη το τελευταίο αίμα που χύνεται άδικα σε αυτόν τον τόπο».

Headlines