Κοροναϊός – Έρευνα : Τριάντα χρόνια ανεπαρκών πολιτικών υγείας αυξάνουν τη θνητότητα

Εδώ και τρεις δεκαετίες, οι κυβερνήσεις δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν ασθένειες οι οποίες μπορούν να αποφευχθούν, όπως η παχυσαρκία ή ο διαβήτης τύπου 2. Τώρα, αυτά τα προβλήματα υγείας δίνουν ώθηση στην πανδημία του κοροναϊού και μειώνουν το προσδόκιμο όριο ζωής στον πλανήτη, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Τα τελευταία στοιχεία της μελέτης για το Παγκόσμιο Βάρος των Ασθενειών, που δημοσιεύθηκε στο Lancet, προέρχονται από το 2019, όμως μας βοηθούν να κατανοήσουμε γιατί ο πλανήτης μας είναι τόσο ευάλωτος στον φονικό ιό.

Η πανδημία ως σύνθεση παθογενειών

Στη Βρετανία, εξηγεί ο εκδότης του Lancet, Δρ. Ρίτσαρντ Χόρτον, οι περιοχές όπου το προσδόκιμο όριο ζωής ήταν το χαμηλότερο, ήταν και εκείνες που δέχθηκαν το ισχυρότερο πλήγμα από τον ιό.

«Δεν πιστεύω πως πρόκειται για σύμπτωση», τονίζει, προσθέτοντας ότι ο κοροναϊός δεν ήταν μια πανδημία με ένα μοναδικό αίτιο αλλά «μια σύνθεση των επιπτώσεων ενός κοροναϊού και μιας επιδημίας μη-μεταδοτικών ασθενειών, με φόντο τη φτώχεια και την ανισότητα».

«Είναι η αλληλεπίδραση του ιού με τους ανθρώπους που ζουν με άλλα νοσήματα – αυτή είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, ιδιαιτέρως αν λάβουμε υπόψη μας την κοινωνική διαστρωμάτωση. Επομένως πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις, αν εστιάσουν μόνο στον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, θα δουν τη στρατηγική τους να αποτυχαίνει στο μέλλον», τόνισε μιλώντας στον Guardian.

Σημείο καμπής για το προσδόκιμο όριο ζωής

Περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από υπέρταση και υψηλό σάκχαρο, είναι παχύσαρκοι ή έχουν υψηλή χοληστερίνη. Όλες οι παραπάνω παθήσεις συνδέονται με την κακή διατροφή και την απουσία σωματικής άσκησης και όλες τους αυξάνουν τον κίνδυνο από τον κοροναϊό. Οι θάνατοι από καρδιαγγειακά νοσήματα έχουν επίσης αυξηθεί, ιδιαιτέρως στις ΗΠΑ και την Καραϊβική.

Ο πλανήτης ενδέχεται να φτάνει σε σημείο καμπής σε ό,τι αφορά την αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής, σημειώνουν οι συγγραφείς. Από το 1990, το προσδόκιμο αυξανόταν σταθερά, όμως τώρα αυτή η τάση παρουσιάζει επιβράδυνση. Στη Βρετανία, το προσδόκιμο όριο ζωής έχει αυξηθεί, όμως όχι με την ταχύτητα της υπόλοιπης Ευρώπης (5,3 χρόνια σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 5,7 ετών). Υπάρχει σημαντικό χάσμα μεταξύ των πλουσιότερων και φτωχότερων περιοχών (84,5 στο Ρίτσμοντ επί του Τάμεση σε σχέση με 76,4 στο Μπλάκπουλ για το 2019).

Πολλά από αυτά τα χρόνια περνούν με προβλήματα υγείας. Ιδιαιτέρως στη Βρετανία, το προσδόκιμο όριο υγιούς ζωής είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη, μαζί με το Μονακό, στα 68,9 χρόνια. Οι μεγαλύτεροι παράγοντες που συμβάλλουν στην κακή υγεία τα τελευταία 30 χρόνια είναι ο διαβήτης, οι πτώσεις, η χρήση ναρκωτικών, οι πνευμονοπάθειες και η άνοια.

«Μια τέλεια καταιγίδα»

Η εμφάνιση του κοροναϊού σε κοινωνίες με τόσο μεγάλα ποσοστά χρόνιων ασθενειών και υποκείμενων παραγόντων κινδύνου, έχουν δημιουργήσει μια «τέλεια καταιγίδα», γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης, που έχουν την έδρα τους στο Ινστιτούτο Υγειονομικών Μετρήσεων και Αξιολόγησης (ΙΗΜΕ) στο Σιάτλ.

Ο Χόρτον αναφέρει ότι η μελέτη ήταν «η πλέον συνεκτική ανάλυση της κατάστασης της ετοιμότητας του πλανήτη απέναντι στον κοροναϊό, ακριβώς πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Αποκαλύπτει ότι ο πλανήτης ήταν φοβερά ευάλωτος απέναντι σε έναν ιό που «προτιμά» τους ηλικιωμένους, εκείνους που ζουν με χρόνιες μη-μεταδοτικές ασθένειες και εκείνους που ζουν σε κοινωνίες με τεράστια ανισότητα.

«Αν θέλουμε πραγματικά να προστατεύσουμε τις κοινότητές μας από τη μάστιγα του κοροναϊού, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εκπονήσουν εθνικές στρατηγικές όχι μόνο για τη μείωση της εξάπλωσής του, αλλά και για την αποφασιστική αντιμετώπισή του βάρους των χρόνιων ασθενειών και των παραγόντων κινδύνου που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισής τους», τόνισε στον Guardian.

Αύξηση της ευπάθειας του πληθυσμού

Ο καθηγητής Κρίστοφερ Μάρεϊ, διευθυντής του ΙΗΜΕ, εξηγεί ότι τα συστήματα υγείας άργησαν να προσαρμοστούν στις επιπτώσεις της αύξησης των χρόνιων μη μεταδοτικών ασθενειών. «Βλέπουμε ότι το βάρος της ασθένειας σε όλο τον πλανήτη μετατοπίζεται σε προβλήματα υγείας που προκαλούν αναπηρία και όχι θάνατο. Αποδεικνύεται ότι στην εποχή του κοροναϊού, πολλά από αυτά τα προβλήματα αυξάνουν και τη θνητότητα της ασθένειας, επομένως ουσιαστικά, αυτή η μετάβαση προς την αναπηρία είναι και μια μετάβαση προς την ευπάθεια», επισημαίνει.

Όσον αφορά το μέλλον, υποστηρίζει: «Περιμένουμε ο κοροναϊός να συνεχίσει να έχει άμεσες επιπτώσεις κατά τη διάρκεια του 2021 – και μάλιστα αυτές να είναι σοβαρές». Ο εμβολιασμός των παιδιών έχει μειωθεί επειδή οι οικογένειες δεν μπορούν να πάνε στα νοσοκομεία, οι γυναίκες δεν μπορούν να γεννήσουν σε ασφαλείς εγκαταστάσεις και οι άνθρωποι που χρειάζονται θεραπεία για άλλες ασθένειες δεν μπορούν να τη λάβουν. Οι οικονομικές επιπτώσεις θα οδηγήσουν επίσης σε επιδείνωση της υγείας για τα τρία ή τέσσερα χρόνια που θα ακολουθήσουν», προβλέπει.

Πηγή: www.theguardian.com