Όχι στις πλατείες-εκκολαπτήρια του κορονοϊού!

Χωρίς καμιά αμφιβολία, οι δημοτικές πλατείες της πρωτεύουσας και πολλών άλλων πόλεων της ελληνικής περιφέρειας, έχουν καταντήσει, από σημεία αναφοράς για τον εορτασμό επετείων, αλλά και πολιτισμένης συναναστροφής και αναψυχής, σε εκκολαπτήρια μιας από τις χειρότερες στην παγκόσμια Ιστορία επιδημικές και θανατηφόρους νόσους: του εφιαλτικού Covid-19.

Αναζητώντας τα αίτια αυτού του επικίνδυνου και αντικοινωνικού καταντήματος και σκόπιμο και ωφέλιμο θα ήταν να επιμερίσουμε τις ευθύνες σε τρεις παράγοντες: Στο κράτος, στη νεολαία, στους ίδιους τους γονείς, γιατί όχι και στην Εκκλησία…

Το χρέος του κράτους

Το κράτος και η αυτοδιοίκηση θα όφειλαν, ήδη από τους πρώτους μήνες της πανδημίας, να κρατήσουν τις πλατείες στο επίπεδο μιας πολιτισμένης και ευπρεπούς συνάντησης των δημοτών, ανεξαρτήτως κοινωνικών διαστρωματώσεων, ηλικίας και φύλου. Και όχι ν’ ανεχθούν την μετατροπή αυτών των πλατειών, σε κράτος εν κράτει νυκτόβιων και κατά τεκμήριο άεργων, χαρτζιλικοδίαιτων από το κομπόδεμα των γονιών τους νέων, δυστυχώς και φοιτητών. Τα μαγνητοσκοπημένα ντοκουμέντα από αυτό το βαβυλωνιακό συναπάντημα, που μεταδίδονται καθημερινά από την τηλεόραση, δεν τιμούν την ανεκτική συμπεριφορά του κράτους και τις αυτοδιοίκησης. Χοροπηδήματα και των δύο φύλων με μπουκάλια κρασιού, μπύρας και άσπρων ποτών μέχρι 42 βαθμών οινοπνεύματος.

Μαζί με αυτά τα έκτροπα και «ό,τι άλλο ήθελεν προκύψει…».

Τα δραστικά μέτρα

Παρόλα αυτά, η Πολιτεία αδυνατεί ή δεν θέλει, (για λόγους ψηφοθηρικούς ή από διοικητική ανικανότητα), να περιορίσει το κακό. Και όμως, τρόποι αποτελεσματικοί αντιμετώπισης του κακού υπάρχουν όπως:

– Η περίφραξη ορισμένων πλατειών με κινητά, μετακινούμενα κιγκλιδώματα από τις 10 ή 11 το βράδυ μέχρι τις 08.00 έως 09.00 το πρωί, με ταυτόχρονη μερική συσκότιση των πλατειών. Κάτι ανάλογο είχε εφαρμόσει με επιτυχία στους πρώτους μήνες της πανδημίας, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης.

Ταυτόχρονα, η πολιτική ηγεσία και η ηγεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης θα όφειλαν με την αυτοπρόσωπη παρουσία τους, στη ραδιοτηλεόραση ν’ απευθύνουν μηνύματα στους νέους, στα οποία να διευκρινίζουν ότι:

– νυκτερινός και με χρήση αλκοόλ και άλλων παραισθησιογόνων, συνωστισμός τους στις πλατείες είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος, για τον καλπάζοντα πολλαπλασιασμό των φορέων του Covid-19.

– Οι νεαρότερες ηλικίες λόγω του ισχυρότερου ανοσοποιητικού τους συστήματος, μπορεί να έχουν πολλούς ασυμπτωματικούς φορείς του Covid-19.

Όμως αυτοί οι φορείς που δεν αλληλοεπηρεάζονται παθολογικά στις νεαρές ηλικίες, μόλις επιστρέψουν τις πρωινές ώρες στο σπίτι τους από τα νυχτερινά ξεφαντώματα στις πλατείες, μεταφέρουν και μεταδίδουν στους ηλικιωμένους ευπαθείς γονείς τους τον ιό, που πολλαπλασιάζεται δραστικά στις μεγαλύτερες ηλικίες. Από την άποψη αυτή, η ενσυνείδητη μετάδοση του ιού, στους άλλους, συγκροτεί την αντικειμενική υπόσταση βαρύτατου ποινικού αδικήματος.

Οι γονείς και η Εκκλησία

Ο ρόλος των γονέων προς τους ατίθασους και γλεντζέδες γιους τους, στην περίπτωση της συμμετοχής τους στα έκτροπα των πλατειών, πρέπει να είναι κατ’ αρχήν πειστικά συμβουλευτικός και σε αντίθετη περίπτωση απαγορευτικός, με όλα τα αιτιολογικά, που ήδη προαναφέρονται σ’ αυτό το κείμενο.

Ο ρόλος της Εκκλησίας, μολονότι ο προκαθήμενός της αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει συστήσει προς τους ιεράρχες συμμόρφωση προς τους κανόνες της πολιτείας για την αντιμετώπιση του Covid-19, εν τούτοις ορισμένοι μητροπολίτες, αλλά και κληρικοί εκτρέπονται σε παραινέσεις προς το ποίμνιό τους να περιφρονούν τους κανόνες αυτούς.

Εξυπακούεται ότι ο αρχιεπίσκοπος θα μπορούσε ν’ ανακαλέσει στην τάξη κάθε ιεράρχη ή ιερέα, που περιφρονούν τις συνοδικές ή αρχιεπισκοπικές αποφάσεις. Όταν όμως τα κρούσματα απείθειας πολλαπλασιάζονται, οίκοθεν νοείται, ότι η αρχιεπισκοπή και η Ιερά Σύνοδος δεν μπορούν να γίνονται προπολεμικοί χωροφύλακες.

Στην περίπτωση αυτή μετρά η αντίδραση της ίδιας της κοινωνίας, γιατί όχι και των δικαστικών αρχών.

Απάντηση σε φίλο αναγνώστη

Στο κείμενό μου της 16/10/20, στις «Απόψεις» του In.gr, με τον τίτλο «Ν’ απελαθούν τούρκοι διπλωμάτες», φίλος αναγνώστης και συμφοιτητής μου στη Νομική του ΕΚΠΑ χαρακτήρισε, σε τηλεφωνική επαφή μας, «σκληρή» την πρότασή μου για απέλαση τούρκων διπλωματών, ως δικαιολογημένο από το διεθνές δίκαιο αντίποινο (rétortion), μετά την αηθέστατη συμπεριφορά της Τουρκίας να εμποδίσει κατά τρόπον ταπεινωτικό τη διέλευση του κρατικού αεροσκάφους από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας, που μετέφερε τον Έλληνα ΥΠΕΞ κ. Νίκο Δένδια, από το Ιράκ στην Αθήνα.

Θύμισα λοιπόν στον εκλεκτό φίλο, ότι ο αείμνηστος καθηγητής μας του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου και ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Ευσταθιάδης μας εδίδασκε ότι η συνήθης διαδικασία των απελάσεων όταν θίγεται η αξιοπρέπεια των υπουργών Εξωτερικών είναι:

– Η άμεση πρόσκληση στο υπουργείο Εξωτερικών του ξένου πρεσβευτή με τον αρμόδιο διπλωματικό του ακόλουθο για να δικαιολογήσουν το περιστατικό.

– Σε περίπτωση αναγνώρισης της απρεπούς συμπεριφοράς, οι διπλωματικοί εκπρόσωποι ζητούν συγνώμη εκ μέρους της κυβέρνησής τους, προς την ελληνική Πολιτεία και έτσι κλείνει το θέμα.

– Όταν δεν δώσουν επαρκείς εξηγήσεις επακολουθεί η απέλασή τους.

Σημειώνω, στο σημείο αυτό, ότι ο εξαίρετος καθηγητής μας τόνιζε: Ο ρόλος του υπουργού Εξωτερικών όταν εκπροσωπεί εκτός της χώρας του την κυβέρνησή του ισοδυναμεί με τους ρόλους του πρωθυπουργού και του προέδρου της Δημοκρατίας.