Η επικίνδυνη ηλικία

Ο Τζέφρι Τούμπιν δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Είναι πετυχημένος και μάλιστα στην Αμερική. Σπουδασμένος στο Χάρβαρντ και εκπαιδευμένος ως δικηγόρος, ο Τούμπιν είναι εδώ και δεκαετίες από τους γνωστότερους δικαστικούς αναλυτές των αμερικανικών ΜΜΕ. Συνεργάτης του «New Yorker» επί εικοσιπενταετία, σταθερός σχολιαστής στο «CNN», ο Τούμπιν έχει, αν δεν κάνω λάθος, περισσότερους από 250.000 ακόλουθους στα social media. Γι’ αυτό έκανε και τέτοιο πάταγο το γεγονός ότι τον έπιασαν να αυνανίζεται, στη διάρκεια επαγγελματικής συνεργασίας μέσω «Ζουμ».

Τι συνέβη. Ο Τούμπιν μετείχε σε προσομοίωση της εκλογικής βραδιάς, ενόψει προεδρικών, μαζί με πολλούς άλλους διακεκριμένους και «επωνύμους». Στη διάρκεια σύντομου διαλείμματος, αυτός συνδέθηκε με ιστοσελίδα προφανώς πορνογραφική και, στα γρήγορα, έκανε μια προπόνηση στο άθλημα του βιβλικού Αυνάνος. Ωστόσο, δεν είχε φροντίσει να διακόψει τη σύνδεση του με τους άλλους, με αποτέλεσμα να τον δουν οι πάντες.

Θέλω να μείνουμε εδώ για λίγο και να προσπαθήσουμε να συλλάβουμε το μέγεθος της ξεφτίλας αυτού του ανθρώπου. Και επειδή οι κομψευόμενες χαριτωμενιές (το άθλημα του Αυνάνος), όπως και η ψυχρή τεχνική γλώσσα (αυνανιζόταν) δεν αποδίδουν το μέγεθος της ξεφτίλας, μόνο αν το πούμε με τους όρους της καθομιλουμένης νιώθεται το πάθημά του: τον τσάκωσαν να τον παίζει…

Είναι οπωσδήποτε αξιοσημείωτο, ίσως και αξιοθαύμαστο, ότι στα 60 του (γιατί αυτή είναι η ηλικία του) ο Τούμπιν μπορεί να έχει ακόμη τον οίστρο των εφηβικών ορμών. Δεν είναι ο μόνος. Ο Σοφοκλής δεν ήταν εκείνος που έπαψε να έχει ορέξεις κοντά στα εννενήντα του και ευχαρίστησε τους θεούς που επιτέλους είχε απαλλαγεί από τον δαίμονα; Εκείνος, βέβαια, προτιμούσε τα αγόρια και ήταν περιβόητος γι’ αυτό. Ο Πλούταρχος γράφει ότι στην εκστρατεία της Σάμου, το 440 π.Χ., ο Σοφοκλής σχολίασε την ομορφιά ενός νέου στον συστρατηγό του Περικλή, ο οποίος τον επανέφερε στη τάξη: «Ου μόνον τας χείρας, ω Σοφόκλεις, δει καθαράς έχει τον στρατηγόν, αλλά και τα όψεις». Εννοούσε ότι ο στρατηγός πρέπει να έχει καθαρό το μυαλό του και συγκεντρωμένο στο έργο του.

Γι’ αυτό και εγώ απορώ με τον Τούμπιν. Στη δουλειά του ήταν, έστω και αν επρόκειτο για σύντομο διάλειμμα! Πώς είναι δυνατόν να μην μπορούσε να συγκρατηθεί; Μήπως σε κάποιους ανθρώπους αυτό το πράγμα είναι όπως η φυσική ανάγκη; Το κάλεσμα της φύσης, που λέμε; Πρέπει να πας τώρα οπωσδήποτε στον θρόνο (δική μου ορολογία) και δεν μπορείς να περιμένεις;

Διόλου συμπτωματικά, πιστεύω, συνομήλικος του Τούμπιν είναι και ο Μάρκ Ράιαν. Αυτός είναι ένας εξηντάρης Αμερικανός, καθηγητής της Ρομποτικής στη Γερμανία, αδύνατος, καλογυμνασμένος, προσεγμένος. Πληροφορήθηκα την ύπαρξή του από το γεγονός ότι, μολονότι δεν θα τον έλεγες «ανδρείο της ηδονής», κατά την καβαφική έννοια, ο καθηγητής Ράιαν συνηθίζει να κυκλοφορεί πάντα ενδεδυμένος άψογα, μόνο που από τη μέση και πάνω ντύνεται ανδρικά, ενώ από τη μέση και κάτω γυναικεία: με ψηλοτάκουνα, καλσόν και εφαρμοστές φούστες. Θεά ο μουσακάς!..

Εδώ η φαντασία μου αποτυγχάνει. Δεν μπορώ καν να υποψιαστώ τη δύναμη της εσωτερικής ανάγκης, που μπορεί να οδηγεί έναν άνθρωπο σε αυτού του είδους τη γελοιοποίηση – εκτός βέβαια της προφανούς: να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Ισως πάλι να είναι ένα τέχνασμα για την επαγγελματική ανέλιξή του. Με τη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας και της πολιτικής των ταυτοτήτων (identity politics) που επικρατεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα της Αμερικής, είναι πολύ πιθανό ένας καθηγητής που ντύνεται ο μισός γυναίκα να έχει σοβαρές πιθανότητες πρόσληψης σε ένα «Ivy League» πανεπιστήμιο.

Φαίνεται, πάντως, ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στους άνδρες στα εξήντα και χρειάζεται προσοχή. Εγώ είμαι ευτυχώς 61, πέρασα τον κίνδυνο. Ριγώ με τη σκέψη, όμως, των κινδύνων που διέτρεξα διανύοντας το εξηκοστό έτος του βίου μου. Να προσέχετε εσείς οι μικρότεροι!..