Συγκλονιστική ιστορία: Ο πατέρας του ήταν Ναζί, αυτός αποφάσισε να γίνει Εβραίος

Μεγάλωσε με το «παραμύθι» πως το Ολοκαύτωμα ήταν ένα ψέμα και πως ο πατέρας του ήρωας πολέμου. Η συγκλονιστική ιστορία ενός άντρα του οποίου ο πατέρας ήταν Ναζί. Ωστόσο, όταν ανακάλυψε τα εγκλήματά τους αποφάσισε να ασπαστεί τον ιουδαϊσμό.

Ο πατέρας του δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε Ναζί, αλλά του είχε απονεμηθεί o Σιδηρούν Σταυρός από τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ.

Ο Arthur Wollschlaeger τιμήθηκε προσωπικά από τον Γερμανό δικτάτορα για τις ενέργειές του στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου υπηρέτησε ως διοικητής υπό τον στρατηγό Heinz Guderian. Αλλά δεν είχε τον ένδοξο θάνατο στη μάχη που περίμενε. Συνελήφθη το 1945 και ο μοναδικός γιος του, ο Bernd, γεννήθηκε το 1958.

«Αυτό που μου είπε ήταν μια ιστορία ενός “ιππότη με λαμπερή πανοπλία”», ανάφερε στην Daily Mail ο 62χρονος πλέον Bernd.

«Και οι φίλοι του από τον πόλεμο, που έρχονταν στο σπίτι μας τουλάχιστον μία φορά το χρόνο για να γιορτάσουν τις “παλιές καλές εποχές”, μου έλεγαν ότι ο πατέρας μου ήταν ήρωας και έπρεπε να τον σέβομαι ως ήρωα. Έτσι, ως μικρό αγόρι – και εντυπωσιαζόμουν πολύ, όπως όλα τα μικρά αγόρια – τον θαύμαζα ως ήρωα. Αλλά υπήρχαν ερωτηματικά που τριγυρνούσαν στο μυαλό μου».

Καταρρίπτοντας τους μύθους

Η πρώτη ένδειξη βρισκόταν ακριβώς μέσα στο σπίτι τους. Σε μια αξιοσημείωτη σύμπτωση της ιστορίας, οι Wollschlaegers ζούσαν σε ένα σπίτι που ανήκε στη χήρα του Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, του ανθρώπου που προσπάθησε να δολοφονήσει τον Αδόλφο Χίτλερ. Η χήρα του Στάουφενμπεργκ ζούσε στον επάνω όροφο και ο Bernd, που έπαιζε με τα εγγόνια της, ζούσε κάτω με την οικογένειά του.

«Ο πατέρας μου αναφερόταν στον Κλάους ως “προδότη”», λέει ο Bernd. «Αλλά η σύζυγός του, τα εγγόνια του και οι εικόνες που είδα στο σπίτι της στον επάνω όροφο, υποδηλώνουν εντελώς το αντίθετο. Φυσικά, δεν μπορούσα να το κατανοήσω ακόμα, αλλά υπήρχε ένα ερωτηματικό: “Γιατί το λέει αυτό ο πατέρας μου;”» θυμάται Bernd.

Μαθαίνοντας για τα εγκλήματα των Ναζί

Το «σημείο καμπής» για τον Bernd ήρθε όταν οι Παλαιστίνιοι τρομοκράτες δολοφόνησαν 11 μέλη της ισραηλινής Ολυμπιακής ομάδας – έξι προπονητές και πέντε αθλητές – στους Θερινούς Αγώνες του 1972 στο Μόναχο.

«Για πρώτη φορά, τουλάχιστον στη ζωή μου, οι παλιές πληγές άνοιξαν και αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε το παρελθόν και το γιατί είναι τόσο μεγάλη υπόθεση που οι Εβραίοι σκοτώνονται ξανά στη Γερμανία», δήλωσε ο Bernd.

«Έπρεπε να αναρωτηθώ: αν είχε συμβεί κάτι τόσο φρικτό στους Εβραίους – και δεν ήξερα ακόμη για το Ολοκαύτωμα- γιατί ο πατέρας μου δεν μιλάει γι’ αυτό; Γιατί είναι τόσο θυμωμένος; Στην πραγματικότητα αναφέρθηκε στη σφαγή των Ισραηλινών αθλητών, λέγοντας: “Κοιτάξτε τι κάνουν ξανά σε εμάς! Αυτοί, οι Εβραίοι, καταστρέφουν τη φήμη μας για να μας κάνουν να φαινόμαστε κακοί».

Η «εβραϊκή προπαγάνδα»

Και η σφαγή έθεσε ένα άλλο ερώτημα: αν σκοτώνονταν ξανά Εβραίοι στη Γερμανία, πότε είχε συμβεί πριν; Οι δάσκαλοι του Bernd του είπαν την αλήθεια.

«Όχι μόνο σοκαρίστηκα που το άκουσα, ήμουν μπερδεμένος επειδή ο πατέρας μου ήταν ήρωας πολέμου, πρέπει να γνώριζε κάτι», θυμάται ο Bernd. «Τον ρώτησα και μου είπε ότι όλα αυτά ήταν ψέματα, ότι οι δάσκαλοί μου ήταν κομμουνιστές και ότι το Ολοκαύτωμα δεν συνέβη ποτέ».

Και όταν η τηλεοπτική σειρά του 1978, το Ολοκαύτωμα, μεταδόθηκε στη Δυτική Γερμανία ένα χρόνο αργότερα, ο πατέρας Wollschlaeger την απέρριψε ως «εβραϊκή προπαγάνδα».

Η απόφαση

Αποφασισμένος να μάθει περισσότερα για τους ανθρώπους που είχε καταδιώξει ο πατέρας του, ο νεαρός Γερμανός ζήτησε από τον δάσκαλό του, έναν πρώην Ιησουίτη ιερέα, να τον βοηθήσει.

Ο ιερέας πήγε τον Bernd σε μια ετήσια διαθρησκευτική σύνοδο κορυφής που διοργανώθηκε από την εκκλησία, με σκοπό να φέρει κοντά Εβραίους και Άραβες από το Ισραήλ.

Ο Bernd θυμάται χαρακτηριστικά: «Δέθηκα με ένα Ισραηλινό κορίτσι και μου είπε, “αν θες να με ξαναδείς, πρέπει να έρθεις στο Ισραήλ”, το οποίο και έκανα τρεις μήνες αργότερα». Έτσι, ο Bernd πήρε ένα τρένο προς την Ιταλία και με ένα πλοίο διέσχισε τη Μεσόγειο, ενώ γονείς του κοριτσιού τον καλωσόρισαν στο μικρό τους διαμέρισμα. Ήταν μια μεταμορφωτική εμπειρία.

«Με φιλοξένησαν σαν αδερφός που έχει χαθεί», είπε ο Bernd. «Ρώτησα τον πατέρα πώς έμαθε τα γερμανικά και μου έδειξε τον αριθμό τατουάζ στο αντιβράχιο του, και σοκαρίστηκα. Δεν με κατηγόρησε για αυτό, ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Ήταν στο Άουσβιτς. Μου είπε, “δεν μισώ τους Γερμανούς, αλλά θέλω να ξέρω αν σε διδάσκουν”. Και είπα, “μάλλον όχι αρκετά». Στη συνέχεια με πήγε στο Yad Vashem, το μνημείο του Ολοκαυτώματος στην Ιερουσαλήμ, και εκεί συνειδητοποίησα την έκταση των θηριωδιών και έσπασα συναισθηματικά. Έκλαψα».

Ο προδότης

Είδε τον πατέρα του για τελευταία φορά το βράδυ πριν φύγει. «Πήγα να αποχαιρετήσω το βράδυ πριν φύγω στις 7 Ιανουαρίου», είπε ο Bernd.

«Δεν ήθελε να με δει. Με αποκάλεσε προδότη, ήταν μεθυσμένος όπως πάντα, αλλά με είπε προδότη. Και αυτό ήταν. Για αυτόν, ήταν πραγματικά η απόλυτη προδοσία», πρόσθεσε.

Ο Arthur Wollschlaeger πέθανε τον Ιούνιο του 1987. Η κηδεία του ήταν στρατιωτική, με όλες τις τιμές. Τα τελευταία του λόγια στον μοναδικό του γιο, περιλαμβάνονταν μια σειρά επιστολών που του έστειλαν στο Ισραήλ.

«Τις διάβασα 20 χρόνια αργότερα και ήταν πολύ σπαρακτικές, πολύ θυμωμένες και πολύ περιφρονητικές», δήλωσε ο Bernd. Αναφέρονταν στο πώς με αγαπούσε ως γιο και μετά πώς με έχασε ως γιο. Και στη διαθήκη του, δήλωσε ρητά ότι μου απαγορεύτηκε να παρευρεθώ στην κηδεία του. Μου απαγορεύτηκε επίσης να έχω το όνομά του, να πλησιάσω τον τάφο του, ενώ με αποκαλούσε προδότη».