Καραγκιόζηδες υπάρχουν στη Βουλή αλλά είναι με ημερομηνία λήξεως

Η ελληνική Βουλή, όπως και τα περισσότερα κοινοβούλια ανά τον κόσμο, μοιάζει με θερμοκήπιο. Ή με ένα χωράφι στο οποίο μπορεί κανείς να δει τα πάντα:

Μπορεί να δει καλούς καρπούς, ώριμους κι έτοιμους για μάζεμα.

Μπορεί να δει ανώριμους, που θέλουν ακόμη πότισμα, ήλιο και φροντίδα.

Αλλά μπορεί να δει και τα σαπρόφυτα, τα παράσιτα που ζουν σε βάρος άλλων.

Μπορεί να δει και τους σάπιους καρπούς που θα πάει ο παραγωγός να τους μαζέψει κάποια στιγμή και να τους πετάξει στα σκουπίδια.

Κάπως έτσι είναι και η Βουλή στη χώρα μας, αν και το μείγμα διαφέρει. Ειδικά μετά από μια δεκαετή κρίση των Θεσμών, από την επικράτηση του λαϊκισμού, από την επανεμφάνιση ακραίων εθνικιστικών ιδεολογιών, ακόμη και νεοναζιστικών κομμάτων με μανδύα κοινοβουλευτικού κόμματος, όπως η Χρυσή Αυγή.

Σε όλα τα κόμματα υπάρχουν καλοί βουλευτές αλλά και μέτριοι, ικανότατοι αλλά και τεμπέληδες, άριστοι αλλά και τενεκέδες, σοβαροί αλλά και νούμερα που σου προκαλούν θλίψη όταν αντιλαμβάνεσαι ότι αυτοί αποφασίζουν για τη ζωή σου.

Δυστυχώς, η κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας από την εποχή των μνημονίων και μετά έχει να καταγράψει πολλές θλιβερές περιπτώσεις βουλευτών, πολλές τραγικές στιγμές εκφυλισμού της Δημοκρατίας, πολλά ντροπιαστικά περιστατικά.

Εχουμε δει σχεδόν να δέρνονται, να υβρίζονται συνάδελφοι βουλευτές. Εχουμε δει απίστευτα σκηνικά με φωνές, εξευτελισμό αντιπάλων, εκφράσεις χαμαιτυπείου.

Κι έχουμε δει χαμηλό επίπεδο κοινοβουλευτικού έργου γιατί το μόνο που ενδιαφέρει είναι η επικοινωνία κι όχι η ουσία.

Ασφαλώς δεν είναι μόνο τα πολιτικά νούμερα μέσα στη Βουλή, γίνεται και σοβαρή δουλειά, και τώρα και τα προηγούμενα χρόνια.

Όμως, στον κόσμο αυτό που βγαίνει, κι αυτό που τελικά επικρατεί είναι η εικόνα. Σε πολλούς πολίτες αρέσει ο φωνακλάς βουλευτής που όμως δεν έχει προσφέρει έργο.

Αρέσει ο τσαμπουκάς, η μάχη της ατάκας, η πολιτική ανοησία που θα καλύψει το έργο, τις σωστές αποφάσεις ή ακόμη και τις σοβαρές πολιτικές αντιπαραθέσεις που, όμως, παράγουν αποτέλεσμα.

Στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία χρόνια επικράτησε ο λαϊκισμός, το ψέμα, η ευτέλεια, η ακύρωση των ιδεολογιών, η φθήνια, η μετριότητα.

Και δυστυχώς ο πολίτης «εκπαιδεύεται» σε εικόνες ντροπής, σε πολιτικά σαπρόφυτα, σε βουλευτές χαμηλού πνευματικού επιπέδου που όμως έχουν ένα «χάρισμα».

Πουλάνε λαϊκισμό, αηδία, ξεφτίλα, βρομιά και δυσωδία σα να είναι προτερήματα όλα αυτά.

Καραγκιόζηδες και restart

Αντί να γίνουν βουλευτές με σοβαρό πολιτικό λόγο και έργο, επιλέγουν να είναι σχολιαστές στο facebook, troll της πιο χαμηλής υποστάθμης, καρικατούρες πολιτικών ή όπως είναι πιο ελληνικό… Καραγκιόζηδες (αν και ο Καραγκιόζης ήταν πολύ καλύτερος και πιο αγνός) με εξουσία που τους παρέχει ο λαός.

Το ελληνικό κοινοβούλιο χρειάζεται ένα restart, όπως κι όλο το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Χρειάζεται μια νέα αρχή κατά την οποία θα πάρουν μέρος σοβαροί άνθρωποι, νέοι και νέες που απέχουν γιατί βλέπουν αυτόν τον ευτελισμό και μένουν στη γωνία.

Χρειάζεται πολύ δουλειά, κυρίως από τον κόσμο που οφείλει να ξέρει ποιους ψηφίζει και γιατί. Πρέπει να μπει τέλος στους πολιτικούς που εκλέγονται γιατί φωνάζουν περισσότερο ή γιατί είναι τηλεμαϊντανοί. Όπως ένα κόμμα πρέπει να ψηφίζεται για το πρόγραμμά του, έτσι κι ένας πολιτικός πρέπει να εκλέγεται για τη σοβαρότητά του.

Μόνον έτσι θα μπορέσει να αναβαθμιστεί η πολιτική σκηνή της Ελλάδας και να παραχθεί σοβαρό έργο για το καλό όλων μας.

Κατά τα λοιπά, όλοι ελπίζουν ότι τα πολιτικά καραγκιοζάκια που ζουν για την εικόνα τους, κάποια στιγμή θα αποβληθούν.

Τα σαπρόφυτα της πολιτικής, οι φασίστες όλων των κομμάτων, οι ξεφτιλισμένοι ψευτόμαγκες και γλείφτες των αρχηγών τους, οι πολιτικοί τραμπούκοι που δεν διστάζουν να επιτεθούν και σε γυναίκες, οι… γρόθοι και οι μπούρμπαδοι, οι δήθεν «καθαροί» και προοδευτικοί που είναι πιο… ναζί κι από τους Χρυσαυγίτες, κάποια στιγμή θα σαπίσουν.

Και τότε θα είναι δύσκολο γι’ αυτούς να διαχειριστούν την ανεπάρκειά τους, την ψευτιά τους, το ανόητο πρόσωπο που κρύβουν πίσω από τη μάσκα του πολιτικού Καραγκιόζη.

Η ώρα της σποράς πλησιάζει. Η ήρα θα ξεχωρίσει από το στάρι και οι σάπιοι είναι σίγουρο ότι θα πεταχτούν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.

Εκεί όπου ήταν πάντα η θέση τους αλλά που αργήσαμε να το καταλάβουμε.