Άσε μας ρε ΚοτοΠο(υ)λάκη

Ο Παύλος Πολάκης για κάποιο λόγο πιστεύει ότι εάν βάζει πολλά κεφαλαία γράμματα στα ποστ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επαναλαμβανόμενα σημεία στίξης (π.χ. τέσσερα ερωτηματικά) δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα λεγόμενά του.

Στην πραγματικότητα απλώς αποδεικνύει ότι τα όρια της σκέψης και του λόγου του δεν υπερβαίνουν αυτά της τζάμπα διαδικτυακής μαγκιάς. Και δείχνει και αγράμματος.

Εάν θεωρεί ότι τα ποστ του αποτελούν «πολιτικές παρεμβάσεις», τότε είναι φριχτά γελασμένος.

Τα ποστ του απλώς αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να σκεφτεί πέρα από κραυγές και ατάκες.
Και γι’ αυτό έγραψα ότι επί της ουσίας έργο στο υπουργείο του δεν έκανε.

Γιατί ο Τσίπρας τον έκανε υπουργό ώστε να γράφει τα ίδια ποστ, με την ίδια τζάμπα μαγκιά, τις δήθεν αιχμές, τα κεφαλαία γράμματα και τα τέσσερα ερωτηματικά ή θαυμαστικά στη σειρά, απλώς με την ιδιότητα του αναπληρωτή υπουργού. Να λειτουργεί δηλαδή ως ένα -και με τη βούλα- κυβερνητικό επικοινωνιακό «πιστόλι».

Και μια που είπα για το υπουργείο ας μην μου παραθέτει νούμερα.

Εγώ έθεσα ένα απλό ζήτημα στο οποίο δεν απάντησε: όταν ξεκίνησε η πανδημία το ΕΣΥ δεν ήταν έτοιμο για να την αντιμετωπίσει.

Και γι’ αυτό έχει ευθύνη και ο ίδιος, όσα νούμερα και εάν παραθέσει.

Φυσικά για την ταμπακιέρα της χυδαίας λογικής «οικογενειακής ευθύνης» που επέδειξε ο Πολάκης σιωπά.

Γιατί πολύ απλά έτσι σκέπτεται: είναι κάποιος αδερφός κάποιου, άρα είναι ένοχος και αυτός.

Τώρα ποια σχέση έχει η χυδαιότητα με την Αριστερά, ας το εξηγήσουν άλλοι.

Για να μην αναφερθώ στην κατεξοχήν τζάμπα μαγκιά του Πολάκη που μπορεί να κατηγορεί άλλους ότι «λιβανίζουν τον Στουρνάρα» αλλά ξεχνά να σημειώσει ότι ο ίδιος έσκυψε το κεφάλι και κατάπιε όλους τους όρους της Τρόικας, όταν εκείνο το «Όχι» έγινε μεγαλοπρεπώς «Ναι» στα Μνημόνια.

Όμως, το πρόβλημα είναι αλλού: όλα αυτά θα μπορούσαν να ήταν ακόμη και γραφικά, αν δεν ήταν επικίνδυνα.

Γιατί αυτού του είδους τη δήθεν μαγκιά και τη χυδαιότητα και τον γιαλαντζί τσαμπουκά, με τις αναφορές σε «καραγκιοζάκους», το «σας έχω», το «δεν φτιάχνετε μια τρίχα κατσαρή» (αλήθεια ποια σεμνοτυφία σε απέτρεψε Παύλο Πολάκη να ολοκληρώσεις τη φράση;) εγώ την έχω ακούσει μόνο από τους θρασύδειλους χρυσαυγίτες.

Γιατί αυτή η διαρκής υποκατάσταση της πολιτικής από τον τσαμπουκά και τη χυδαιολογία είναι κατεξοχήν ίδιον της ακροδεξιάς.

Γιατί η πολιτική αισθητική του «Ψόφο!» καταλήγει να διευκολύνει την ακροδεξιά.

Είναι προφανές ότι ο Παύλος Πολάκης έχει ξεχάσει τι σημαίνει να μιλά κανείς πολιτικά.

Μόνο κραυγές και χυδαιότητες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ξέρει να εκστομίζει.

Ιδίως όταν χάνει την ψυχραιμία, ιδίως όταν κάποιοι αναδεικνύουν ότι ο τρόπος και η στάση του, αυτός ο νεοαυριανισμός του διαδικτύου, δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά, το ήθος και τους αγώνες της.

Ακόμη περισσότερο ο Πολάκης με τη δήθεν μαγκιά του επιτρέπει στο Ακραίο Κέντρο και τη λούμπεν δεξιά να μιλάει για τη «θεωρία των δύο άκρων».

Άλλωστε, ο Πολάκης είχε ξεκόψει με την Αριστερά, πριν βρεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τότε που είχε περάσει από το ΕΠΑΜ του Καζάκη, σχηματισμό που είχε μαζέψει ουκ ολίγους «ψεκασμένους».

Ούτε είναι τυχαίο πόσο καλά τα πήγαινε ο Πολάκης με τον ακροδεξιό και εθνικιστή Πάνο Καμένο.

Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι ο Παύλος Πολάκης να μην αισθάνεται ότι είναι ο αμετακίνητος «Φρουρός της Επανάστασης» που έχει το ακαταλόγιστο να βρίζει και να χυδαιολογεί.

Πολύ περισσότερο είναι ένας αναλώσιμος «γελωτοποιός του βασιλιά», κι ο Τσίπρας όταν θεωρήσει ότι δεν χρειάζεται άλλο τον νεοαυριανισμό, απλώς θα τον κάνει στην άκρη.

Υ.Γ. Και μιας και σου αρέσουν τα τραγούδια, μετά το ψάρεμα, σου αφιερώνω ένα που θα το εκτιμήσεις… Πέτσακα της Κρήτης.