Ο Πολ ο βουλευτής, ο αριστερός χρυσαυγιτισμός και η Βρετανία που τρώει βελανίδια

Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στη Βρετανία με την βαριά κοινοβουλευτική ιστορία, όπου οι κανόνες τηρούνται κατά γράμμα και δεν μπορεί κανείς βουλευτής να παρεκκλίνει επειδή… έτσι του γουστάρει.

Ούτε επειδή είναι πολλά βαρύς, μάγκας, λαϊκό παιδί ή γιατί ο αρχηγός του κόμματός του είναι το alter ego του και δεν αισχύνεται γι’ αυτό.

Κι όμως, ένας Εργατικός βουλευτής είναι κατά σύστημα παραβάτης των κανονισμών.

Καπνίζει μέσα στη Βουλή, βρίζει όποιον δεν του αρέσει, βάζει και βγάζει τη μάσκα του όποτε θέλει, συμπεριφέρεται μέσα στο Κοινοβούλιο λες και είναι τραχανοπλαγιάς του Μάντσεστερ.

Αυτός, λοιπόν, ο Εργατικός βουλευτής, Πολ το όνομά του, έχει πέσει κατά καιρούς σε σειρά ατοπημάτων και άθλιων συμπεριφορών, όμως, κανείς δεν τον αγγίζει. Και ειδικά το κόμμα του.

Για παράδειγμα αυτός ο βουλευτής πηγαίνοντας να μπει στην Ντάουνινγκ Στριτ 10, αντιλαμβάνεται ότι μια δημοσιογράφος τον φωτογραφίζει σε δημόσιο χώρο. Αντί, λοιπόν, να γελάσει, ακόμη και να πάει να χαιρετήσει τη δημοσιογράφο τι κάνει;

Αρπάζει το κινητό από τα χέρια της. Την βρίζει με τον πιο άθλιο τρόπο, ζητά από την Αστυνομία να την συλλάβει, σβήνει φωτογραφίες και προσωπικά δεδομένα και… με ύφος κουτσαβακίου, απ’ αυτούς τους δειλούς όμως, συμπεριφέρεται τόσο τραγικά που ακόμη και οι αστυνομικοί μένουν άναυδοι.

Εκανε κάτι το κόμμα των Εργατικών για να τον συνετίσει; Τουναντίον. Με τον τρόπο που τον αντιμετώπισε του είπε «μπράβο Πολ, συνέχισε έτσι. Μόνος σου και όλοι τους. Είσαι θεός».

Ετσι του είπε ο αρχηγός του, έτσι και οι οπαδοί του. Και ο Πολ πήρε την τσιγαρούμπα του, έστριψε το μουσ(τ)άκι του και συνέχισε την αποστολή σωτηρίας της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας.

Και γιατί να μη συνεχίσει ο Πολ; Μέσα στη Βουλή, λοιπόν, και χωρίς να γνωρίζει τη συνεργάτιδα κορυφαίου στελέχους του κόμματός του, την βλέπει να βγάζει φωτογραφίες.

Με άδεια του κορυφαίου στελέχους βέβαια…

Τι κάνει ο βουλευτής; Την σπρώχνει, της αρπάζει το κινητό, την βρίζει με τρόπο που θα έκανε κάθε γυναίκα, κι όχι μόνο, να κοκκινήσει. «Είσαι δημοσιογράφος, είσαι ξεφτιλισμένη, είσαι λαμόγιο» κ.λπ.

Μόλις του λένε: «Μα είναι συνεργάτης του τάδε…», ηρεμεί, αλλά δεν ζητά ούτε μια συγγνώμη.

Επειτα από καιρό σε κομματική εκδήλωση, ο Πολ ο βουλευτής ξαναβλέπει τη δύσμοιρη κοπέλα που έσπρωχνε στη Βουλή κι επειδή δεν την θυμάται αρχίζει και την ξαναβρίζει κάνοντάς της μια ακόμη πιο άθλια επίθεση.

Ευτυχώς η κοπέλα τώρα αντιδρά και του λέει: «Μην τολμήσεις να με ξαναγγίξεις θα γίνει χαμός».

Εκανε τίποτε το κόμμα των Εργατικών; Απολύτως. Τον χτύπησε στην πλάτη και του είπε: «Προχώρα Πολ, είσαι ήρωας, είσαι ο Ζορό της πολιτικής, τους έχεις».

Κουβέντα για σεξισμό, για απαράδεκτη συμπεριφορά, για αντιδημοκρατική στάση.

Μόνο με τον ακροδεξιό τα βρίσκει

Αυτά είναι μόνο δύο από τα δεκάδες επεισόδια τα οποία έχει δημιουργήσει ο Πολ ο Εργατικός. Εχει τσακωθεί με βουλευτές, με δημοσιογράφους, με καλλιτέχνες, με όλο τον κόσμο. Με τον μόνο που δεν έχει τσακωθεί είναι με τον ακροδεξιό ηγέτη του λαϊκίστικου κόμματος της Βρετανίας.

Τουναντίον. Πίνουν και γλεντάνε μαζί, είναι αγαπημένοι φίλοι και μπορούν να συνδυάζουν τις ακροδεξιές, ψεκασμένες, ομοφοβικές και εθνικιστικές θεωρίες του ενός με τον ακραίο λαϊκισμό, την ψευτομαγκιά, την καφρίλα, τον ιδεολογικό αχταρμά και μια εσάνς ψυχολογικών προβλημάτων που θα έλεγε κανείς ότι χρήζουν παρακολούθησης και θεραπείας.

Ισως γιατί ο Πολ ο Εργατικός τελικά δεν είναι και τόσο προοδευτικός. Ή γιατί στην πορεία αποφάσισε ότι είναι καλύτερο να είσαι καλικάντζαρος των social media παρά να παράγεις έργο για τον τόπο σου.

Όλα αυτά συμβαίνουν στη Βρετανία, ουδέποτε θα μπορούσαν να συμβούν στην Ελλάδα. Διότι εδώ εξαλείψαμε τον λαϊκισμό, σκοτώσαμε το τέρας της ακροδεξιάς, νικήσαμε τον Χρυσαυγιτισμό και είμαστε μια προοδευτική, ανοικτή κοινωνία όπου οι πολιτικοί είναι Κύριοι με Κ κεφαλαίο.

Ισως γιατί εδώ στην Ελλάδα δεν ανέχονται ούτε οι αρχηγοί των κομμάτων, ούτε το Κοινοβούλιο, ούτε οι υπόλοιποι θεσμοί, αλλά ούτε και οι πολίτες έναν υφέρποντα «αριστερό χρυσαυγιτισμό».

Επειδή μάλλον στη Βρετανία τρώνε ακόμη βελανίδια, όταν εμείς έχουμε σοβαρούς βουλευτές, να κάνω και μια πρόταση. Τον Χρήστο Παππά της Χρυσής Αυγής, που τον ψάχνουμε, μήπως αν τον βρούμε να τον στείλουμε εκεί στους Εργατικούς; Θα έχει την καλύτερη παρέα.

Ο Πολ τον περιμένει γιατί Πολ και Παππάς είναι απλά δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.