Επικίνδυνες διαδικασίες

Οποια (σοβαρή) πρόβλεψη και αν κοιτάξει κανείς, νιώθει κανονικά ήσυχος: συνολικά 290 εκλέκτορες προβλέπει για τον Τζο Μπάιντεν το FiveThirtyEight, 279 του δίνει το Politico, 334 (!) το Economist. Ο Δημοκρατικός υποψήφιος έχει διψήφιο προβάδισμα επί του Ντόναλντ Τραμπ στις πανεθνικές δημοσκοπήσεις και προηγείται στις περισσότερες αμφίρροπες Πολιτείες, έστω και με μικρή διαφορά. Το ποσοστό των αναποφάσιστων είναι πια ελάχιστο, 3%. Ο εντυπωσιακός αριθμός των 70 εκατομμυρίων Αμερικανών που έχουν ήδη ψηφίσει προοιωνίζεται μια συμμετοχή-ρεκόρ. Και η υψηλή συμμετοχή ευνοεί παραδοσιακά τους Δημοκρατικούς.

Κι όμως, η ανησυχία επιμένει. Είναι αυτή η εκτίμηση του Χένρι Ολσεν, συντηρητικού αρθρογράφου της «Washington Post», ότι ο Τραμπ μπορεί ακόμα να κερδίσει χάρη σε μια «υπερκινητοποίηση» της πιο πιστής του βάσης, των λευκών χωρίς πτυχίο πανεπιστημίου – γιατί «πολλοί από αυτούς δεν ψήφισαν το 2016, κάποιοι δεν εγγράφηκαν καν στους εκλογικούς καταλόγους».

Είναι και η σοβαρή πιθανότητα να αξιώσει και να πετύχει ο Τραμπ, με τη βοήθεια των τριών υπερσυντηρητικών δικαστών που διόρισε στο Ανώτατο Δικαστήριο, την ακύρωση μεγάλου όγκου των επιστολικών ψήφων – «θα ήταν πολύ, πολύ ταιριαστό να ανακοινωθεί ο νικητής στις 3 Νοεμβρίου, αντί να μετράμε ψηφοδέλτια για δύο εβδομάδες. Είναι εντελώς ανάρμοστο και δεν νομίζω ότι επιτρέπεται από τον νόμο» διακήρυξε πάλι προχθές.

Πως το είχε πει η Νάνσι Πελόζι; Θα φύγει, «έστω και με υποκαπνισμό αν χρειαστεί». Είναι επικίνδυνες διαδικασίες όμως αυτές, ειδικά για ευαίσθητους οργανισμούς όπως η δημοκρατία.