Ο τίτλος του σημερινού κειμένου μου αφιερώνεται στον επίδοξο νεο-σουλτάνο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με την έστω και φρούδα ελπίδα της ανάνηψής του από τις κατά συρροήν πολιτικές του αυταπάτες, στις οποίες ανοήτως προσπαθεί να παρασύρει δεκάδες εκατομμύρια πενόμενων Τούρκων και άλλων ταλαίπωρων μουσουλμάνων…
Στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, το διπλό ελληνικό έπος, του ’40 και της εθνικής αντίστασης 1941-1944, χαρακτηρίστηκαν μαζί με τον αντιφασιστικό αγώνα των ενωμένων συμμαχικών δυνάμεων της ίδιας περιόδου, ως ο τάφος του μουσολινο-χιτλερικού φασισμού. Η απουσία της Τουρκίας, στην ενωμένη τότε πανευρωπαϊκή αλλά και υπερατλαντική αντιφασιστική αντίσταση, ήταν συνειδητή επιλογή της τότε τουρκικής ηγεσίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι η δήθεν ουδετερότητα της γείτονος χώρας ανέδειξε την Τουρκία στον πιο ύπουλο και οικονομικά φιλάργυρο συνοδοιπόρο του εγκληματικού Γ’ Ράιχ!
Ο επιεικώς ανεκδιήγητος, ανιστόρητος, καθ’ έξιν υβριστής του Εμμανουέλ Μακρόν, του συνόλου των χωρών-μελών της ΕΕ, αλλά και παραχαράκτης της Ιστορίας Ερντογάν, διάλεξε τη φετινή επέτειο της συντριβής του ιταλικού φασισμού, από τον ελληνικό μαχόμενο λαό, για να βεβηλώσει και κυριολεκτικά ν’ ασελγήσει κατά της παγκόσμιας ιστορικής μνήμης και συνείδησης, κατά τον πιο γελοίο και συνάμα απάνθρωπο τρόπο…
Αποκάλεσε φασίστες και φιλοναζιστές το σύνολο σχεδόν του ευρωπαϊκού δυτικού κόσμου, που συγκροτεί την πεμπτουσία του τριπτύχου της Γαλλικής Επανάστασης Liberté, Egalité, Fraternité (Ελευθερία, Ισότητα, Συναδέλφωση).
Η προδοτική λίστα της τουρκικής «ουδετερότητας»
Άτυχη για τον επιπόλαιο επίδοξο «πλανητάρχη» του πανισλαμισμού είναι η ταύτιση όχι μόνον του πολιτικού credo στον δυτικό πολιτικό κόσμο, αλλά και στον δυτικό πολιτισμό, με την βαρβαρότητα του ναζισμού, που επιμελώς τον εξυπηρέτησε η άκαπνη Τουρκία, όταν το μέγιστο τμήμα της ευρωπαϊκής ηπείρου λιμοκτονούσε και θανατωνόταν κάτω από την αιμοσταγή μπότα των Ες-Ες και της Γκεστάπο. Θυμίζουμε λοιπόν δειγματοληπτικά τους κυριότερους σταθμούς της προδοτικής τότε τουρκικής ουδετερότητας:
· Η αρχή της προδοσίας των δημοκρατικών ιδανικών, από την τουρκική ηγεσία 1939-1944, ξεκινά με την Τουρκο-Γερμανική (ναζιστική) Συνθήκη Φιλίας (Türk-Alman Dostlak Pakti ή Türkisch-Deutscher Freundschaftsvertag). Το προδοτικό αυτό σύμφωνο υπογράφτηκε από τον υψηλόβαθμο ναζιστή του Γ’ Ράιχ και τότε πρεσβευτή της Γερμανίας στην Άγκυρα Φραντς φον Πάπεν και τον Τούρκο ΥΠΕΞ Σουκρού Σαράτζογλου.
Κορυφαία ηγετική προσωπικότητα του Γ’ Ράιχ ο Φράντς φον Πάπεν (φωτογραφία) πρωτοστάτησε στο Σύμφωνο Φιλίας της χιτλερικής Γερμανίας με την κατ’ επίφασιν «ουδέτερη» Τουρκία.
· Με την παραπάνω αδιάψευστη συνθήκη άνοιξε ο δρόμος της αηθέστατης οικονομικο-πολεμικής συνεργασίας του Γ’ Ράιχ, εις βάρος βέβαια των φιλελεύθερων και προοδευτικών δημοκρατικών κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου. Έτσι, στις αρχές του 1942 η Τουρκία, υπό την πρωθυπουργία του Ισμέτ Ινονού, άρχισε να τροφοδοτεί τους ναζί με μέταλλα, κυρίως χρώμιο για την κατασκευή πολεμικού υλικού. Την ίδια εκείνη περίοδο τόσο στην Κωνσταντινούπολη, όσο και στη Σμύρνη περνούσαν ηγεμονικά τις στρατιωτικές τους άδειες, υψηλόβαθμοι ναζιστές και γερμανοί πράκτορες στα νυχτερινά κέντρα και άλλα …ευαγή ιδρύματα της Τουρκίας
· Η αποπληρωμή της αξίας του πολύτιμου χρωμίου της Τουρκίας, από τους γερμανούς ναζί, γινόταν σε νομίσματα και ράβδους χρυσού, από τα κατεσχημένα θησαυροφυλάκια των χωρών, οι οποίες ήταν υπό γερμανική ναζιστική κατοχή.
· Σε όλη τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, στις χώρες της Ευρώπης, η Τουρκία, χωρίς κανένα δισταγμό, δεν παρέλειπε να ζητεί και εδάφη ως ανταλλάγματα, ακόμη και στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Στην έκθεση της βρετανικής πρεσβείας στην Άγκυρα προς το Foreign Office (FO 371/R2363/486/44) τονίζεται: «Πιθανότατα οι Τούρκοι να έχουν εδαφικές φιλοδοξίες για τα νησιά του Αιγαίου αλλά, εκτός εάν παίζουν κάποιο ενεργό ρόλο στον πόλεμο, είναι απίθανο να τις δουν να πραγματοποιούνται» (FO 371/4087/24/44).
· Όμως, ο πιο κουτοπόνηρος, ευθυνόφοβος και από διπλωματικής πλευράς γελοίος επίλογος της συνεργασίας της «ουδέτερης» Τουρκίας με το ναζιστικό Γ’ Ράιχ, ήταν η κήρυξη του πολέμου από την Τουρκία κατά της ναζιστικής Γερμανίας, μετά την ήττα του Γ’ Ράιχ στη Νορμανδία!
Έτσι δεν είναι γιαβρίμ εφέντι Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν;
«Οποιο μωρό παίρνει στα χέρια της να παθαίνει κάτι;» λέει για την Ειρήνη η γιαγιά του μωρού το οποίο επανέφεραν στη ζωή οι γιατροί στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο το 2016.
Η Ειρήνη ισχυρίστηκε στο «Τούνελ» ότι τα ρούχα που φορούσε η κόρη της δεν πρόκειται να τα πάρει το Ανθρωποκτονιών γιατί τα έχει θάψει μαζί με το παιδί, αλλά η νονά του ρωτάει «γιατί τόσο πολύ ψέμα»...
Νέα ερωτήματα γεννά για την ήδη περίπλοκη υπόθεση στην Αμαλιάδα με τους θανάτους βρεφών η αποκάλυψη του Τούνελ ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο θάνατο του μικρού Παναγιώτη προσποιήθηκε τη μητέρα του παιδιού.
Συνομιλίες με την Ειρήνη, λίγο μετά το θάνατο του 15μηνών Παναγιωτάκη αποκαλύπτει το το Φως στο Τούνελ, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα στοιχεία για το θρίλερ στην Αμαλιάδα.
